رهنمودی که عبدالله اوجالان برای کنگره پ‌ک‌ک ارسال کرده بود، منتشر شد
روزنامه (Serxwebûn) سَرخوبون، تمامی رهنمودی را که رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، به دوازدهمین کنگره‌ی پ‌ک‌ک فرستاده بود، به همراه اسناد مربوط به این کنگره منتشر کرد.
مرکز خبر- تمامی اسناد مربوط به دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک در شماره مه (شماره ۵۲۱) روزنامه (Serxwebûn) سَرخوبون منتشر شد. رهنمودی که رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، از جزیره امرالی به این کنگره فرستاده بود نیز برای نخستین‌بار در (Serxwebûn) سَرخوبون منتشر شدند.
در کنار این رهنمود که حامل پیام‌هایی تاریخی‌اند، متن کامل سخنرانی‌های افتتاحیه و اختتامیه کنگره، تصمیمات اتخاذشده و نظرات نمایندگان نیز در این شماره منتشر شده‌اند.
در شماره مه همچنین نوشته‌هایی درباره زندگی مبارزاتی علی حیدر قیطان و رضا آلتون، از کادرهای بنیان‌گذار و اعضای رهبری پ‌ک‌ک، به چشم می‌خورد. افزون بر این، یادداشت‌هایی به مناسبت سالگرد درگذشت پِلین زوزان (پلین ییلماز)، همچنین درباره مبارزات اوزان مزگین (گوربت آیدین) و سه فدایی انقلابی اهل ترکیه موسوم به «سه نهال» منتشر شده است.
عبدالله اوجالان با رهنمودی ۲۰ صفحه‌ای و نامه‌ای شامل ۴ بند در دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک مشارکت کرده است. او در این نامه نوشته است: «همین نشست‌های ما شاید نیمی از راه‌حل باشند. از این پس نیز تلاشی عمیق و ارزشمند نیاز خواهد بود. امید و اعتقادم به رسیدن به موفقیت بسیار راسخ است.» اوجالان سرفصل‌های دوره جدید را در قالب ۷ بند مطرح کرده است.
عناوین بندهای مورد اشاره به شرح زیر است:
۱- طبیعت و مفهوم
۲- طبیعت اجتماعی و مسئله‌مندی
۳- دولت و دوگانگی کمونیسم در جامعه تاریخی
۴- مدرنیته
۵- واقعیت کورد و کوردستان
۶- پ‌ک‌ک و انحلال
۷- چشم‌اندازهای دوره جدید
«سیاست جامعه دموکراتیک، سیاست دموکراتیک است»
عبدالله اوجالان با برشمردن بندهای مربوط به دوره‌ی جدید، خاطرنشان کرد: «مسئله انحلال برای ما موضوع تازه‌ای نیست.» او با تأکید بر اینکه مسئله انحلال پ‌ک‌ک تنها به خود انحلال محدود نمی‌شود و باید با تمامی ابعاد مثبت و منفی‌اش ماه‌ها مورد بحث قرار گیرد، دلیل این امر را چنین توضیح داد:
« فقط از یک ساختار صحبت نمی‌کنیم؛ سخن از یک دگرگونی ریشه‌ای در شخصیت و ذهنیت است. بازسازی، بیش از هر چیز از این مسیر ممکن می‌شود. برای رشد سالم فرایند و رسیدن به نتیجه، نباید شتاب‌زده عمل کرد.
چشم‌انداز ما برای دوره جدید، بازسازی جامعه بر پایه ملت دموکراتیک، اقتصاد اکولوژیک و کمونالیسم است. امروز وظیفه‌ی ما توسعه چارچوب مفهومی و نظری لازم برای تجسم این بازسازی در سطوح فلسفی، ابعاد ایدئولوژیک و ساختار اجتماعی مشروح است.»
عبدالله اوجالان با یادآوری این وظایف، مسیر پیشِ رو را چنین ترسیم کرد: «بی‌تردید، نیت طرف‌ها ممکن است متفاوت باشد، اما گامی که برداشته شده یا دعوتی که مطرح شده، در ذات خود صحیح است؛ ما در حال توسعه‌ی بنیان‌های ایدئولوژیک، برنامه‌ی عملی و ابعاد راهبردی‌ـ‌تاکتیکی آینده هستیم. جامعه دموکراتیک، برنامه‌ی سیاسی این دوره است. این برنامه متوجه تصرف دولت نیست، سیاست جامعه دموکراتیک، سیاست دموکراتیک است. خود کمون، کمون دموکراتیک است، تفکیک این دو از یکدیگر صحیح نیست. جامعه کمونی، جامعه‌ای دموکراتیک است. باید جامعه کنونی را جامعه دموکراتیک نامید. سوسیالیسم دموکراتیک نیز به معنای جامعه‌گرایی دموکراتیک است. همان‌طور که دولت تاریخی دارد، کمون نیز تاریخی دارد.
زندگی آزاد خلق‌ها تنها با کمون ممکن است. همان‌گونه که دولت‌ملت سلاح سرمایه‌داری است، اصل و سلاح بنیان خلق‌ها نیز کمون است. جامعه کمونی را می‌توان از طریق شهرداری‌ها نیز سازمان داد. این هم از نظر نظری و هم عملی ممکن است؛ اما تنها با مبارزه‌ای واقعی و با دقت ضدسرمایه‌دارانه به تحقق می‌پیوندد.»
«ملت دموکراتیک، آلترناتيو دولت-ملت»
عبدالله اوجالان در نقد سرمایه‌داری و طرح آلترناتیوهای آن چنین می‌نویسد: «ما برای گذار از مدرنیته و سوسیالیسم واقع‌گرا که در خدمت آن قرار گرفته، تلاش کردیم تحلیلی نو و نظریه‌ای سوسیالیستی بدیل توسعه دهیم و نام آن را مدرنیته دموکراتیک گذاشتیم. به‌جای سه‌پایه‌های مدرنیته یعنی دولت‌ملت، سرمایه‌داری و صنایع‌گرایی، تحلیل‌هایی چون ملت دموکراتیک، کومون/کومونالیته و اقتصاد اکولوژیک را پیش کشیدیم. از درهم‌تنیدگی این سه حوزه تحلیلی، نظام جامعه‌گرای آزادی‌محور خود را شکل دادیم و آن را با نام مدرنیته دموکراتیک تعریف و مکتوب کردیم؛ و مشاهده نمودیم که با پاسخی اجتماعی مهم مواجه شد.
بی‌تردید، هر یک از این سه حوزه دارای زیرشاخه‌هایی هستند. به‌طور نمونه، یکی از ارکان اساسی کومونالیته، آزادی زنان است. همچنین می‌توان از سیاست، اخلاق و مواردی دیگر نام برد. ما به‌گونه‌ای گسترده به همه‌ی این موضوعات خواهیم پرداخت و آن‌ها را مورد واکاوی قرار خواهیم داد. تعریف کلیت این نظام در قالب مدرنیته دموکراتیک، تعریفی قانع‌کننده است.
توصیف روز رستاخیز در ادیان، فقط به دنیای پس از مرگ مربوط نمی‌شود، بلکه به این جهان نیز مربوط است. به‌گمانم خطری که کتاب‌های مقدس از آن سخن گفته‌اند همین است. مدرنیته سرمایه‌دارانه، رستاخیز را برای بشریت رقم زده است.»
«این فرایند پیامدهایی بین‌المللی نیز خواهد داشت»
عبدالله اوجالان با اشاره به اینکه در صورت موفقیت اهداف دوره جدید، «این موفقیت‌ها نه تنها برای کورد و کوردستان، بلکه برای کل منطقه نیز دستاوردهای مهمی به‌همراه خواهد داشت»، افزود: «موفقیت به‌دست‌آمده در اینجا، به سوریه، ایران و عراق نیز بازتاب خواهد یافت. برای جمهوری ترکیه نیز فرصتی فراهم می‌شود تا هم خود را بازسازی و با دموکراسی تکمیل کند و هم در منطقه پیشتاز شود.»
اوجالان همچنین به مخالفان فرایند و طرف‌های درگیر یادآوری وظایف کرد و گفت: «می‌توانم بگویم مخالفان این فرایند هیچ ارزشی ندارند و در نهایت شکست خواهند خورد. اما گذر از این وضعیت، مسئولیت‌هایی بر دوش طرف‌ها می‌گذارد. این فرایند علاوه بر پیامدهای منطقه‌ای، پیامدهای بین‌المللی نیز به‌دنبال خواهد داشت. کنفدرالیسم منطقه‌ای به‌عنوان یک ضرورت مطلق برجسته می‌شود، این راه‌حل همچنین نیازمند یک بین‌الملالی جدید است.»
عبدالله اوجالان در نامه‌ای یک‌صفحه‌ای مورخ ۲۷ آوریل، چنین آغاز کرد: «رفقای گرامی! پس از ۵۲ سال، یک ماه و یک هفته مبارزه، رسماً دوره‌ای تاریخی را پشت سر می‌گذاریم. می‌خواهیم به‌طور مشخص از سوسیالیسم مبتنی بر دولت‌ملت به سوسیالیسم جامعه دموکراتیک وارد یک دوره تاریخی شویم. درست همان‌طور که هر چیز آغاز و پایانی دارد.»
در ادامه نامه، او چهار بند اصلی و دلایل پشت سر گذاشتن آن‌ها را برشمرد.