استکهلم – روزهای شنبە و یکشنبە (٢٠ و ٢١ژانویە)، کفرانس دو روزە ژن ژیان ئازادی با پیشگامی جامعە زنان شرق کوردستان-کژار و با مشارکت گستردە زنان ملیت‌های مختلف ایران در شهر استکهلم پایتخت سوئد برگزار شد.

رها ثابت سرورستانی، دکترای مطالعات زنان و شهره قنبری، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، دو پانلیست حاضر در کنفرانس «ژن ژیان ئازادی»، در حاشیه‌ی این کنفرانس در خصوص ترور زنان فعال و نیز پیام کنفرانس اظهار نظر کردند.

رها ثابت سرورستانی، دکترای مطالعات زنان، محقق و‌مدرس در مرکز مطالعات پیشرفته در دانشگاه تورکو، قتل‌های سیاسی را ابزار سرکوب در نظام‌های استبدادی و دیکتاتوری عنوان کرد و گفت: من فکر می‌کنم در گفتمان سیاسی، مسئله قتل‌های سیاسی چه برای زنان و چه برای مردان، یک ابزاری است برای سرکوب در نظام‌هایی که به شکل ایدئولوژیک هستند یا استبدادی و دیکتاتوری محسوب می‌شوند. بنابراین در یک گفتمان سیاسی وقتی از قتل صحبت می‌کنیم، چه بعد سیاسی باشد و چه عقیدتی، به عنوان یک ابزار سرکوب یعنی حذف صداهایی که مخالفند یا متفاوتند و یا در چارچوب ایدئولوژیک و یا در آن نظام دیکتاتوری و استبدادی قرار نمی‌گیرند.

وی از «بعد ساختار سیاسی»، در رابطه با قتل‌های سیاسی ابراز داشت: این مسئله هم می‌تواند یک ابزاری برای حذف صداهای متفاوت و مخالف باشد و هم می‌تواند یک پیغام صریح و روشن به کل جامعه باشد که اگر شما هم در برابر ما مخالفتی بکنید، صدای متفاوتی داشته باشید یا در چارچوب ایدئولوژیکی و نظام ما نگنجید، همین سرنوشت را خواهید داشت.

رها ثابت افزود: من می‌خواهم توجه را به جامعه‌ای برگردانم که این قتل‌های سیاسی را مشاهده می‌کند؛ جامعه می‌تواند به دو شکل پاسخ دهد، یا قربانی این شرایط قرار بگیرد، قربانی که منفعل می‌شود و برای مدتی سکوت اختیار می‌کند و در خفا حرکت می‌کند و اگر هم در خفا هست ولی خشم نهفته‌ای خواهد داشت که بلاخره خودش را نشان می‌دهد. یا می‌تواند عاملیت به عهده بگیرد. یعنی از فضا و شرایطی که به وجود آمده، قوا، قابلیت‌ها و توانمندی‌هایی را در خود بشناسد، پرورش بدهد و بخواهد نظام و آن ساختار را تغيير بدهد.

این فعال حوزه زنان، فعالیت‌های جامعه و به خصوص زنان را در جريان انقلاب «ژن ژیان ئازادی»، مورد ارزیابی قرار داد و گفت: در آنچه که در حال اتفاق افتادن است در ساختار سیاسی ایران بعد از انقلاب «ژن ژیان ئازادی»، عاملیت زنان و مردان و مخصوصا می‌خواهم سنگینی آن را به عهده‌ی زنان ایرانی بگذارم، این بود که نه در نقش قربانی بلکه به عنوان عاملین، فعالین و کنشگرانی که توانستند توانمندی‌های خود را بشناسند و آنها را برای ایجاد تغییرات در بعدهای فردی، اجتماعی، نهادها و سازمان‌ها به کار ببرند، برای تغییرات اجتماعی و به عنوان یک دال سیاسی در کانون گفتمان سیاسی ایران ظهور پیدا بکنند.

 

شهره قنبری، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق که در جریان سرکوب‌های دهه‌ی ۶۰، قریب به ٧ سال زندانی شد و پس از خروج از ایران به فعالیت‌های خود به ویژه در جنبش دادخواهی ادامه داد، نیز در رابطه با برگزاری کنفرانس «ژن ژیان ئازادی» بیان کرد: به نظر من کنفرانس خیلی خوبی بود و از جنبه‌های گوناگون، سخنرانانی بودند که به مسائل مختلف پرداختند و در واقع ارتباطی بود از نسل‌های قبل‌تر با نسل جدیدتر و همینطور کسانی که سابقه‌ی بسیار طولانی در جنبش زنان داشتند و کسانی که از بنیانگذاران جنبش زنان در ایران بودند، اینجا حضور داشتند و صحبت‌های خیلی خوبی داشتند.

وی افزود: مهمترین مسئله برای خود من این بود که زنان چگونه همیشه مورد تبعیض جنسیتی قرار می‌گیرند، همیشه فشارهایی چند برابر را متحمل می‌شوند. ترکیبی که در ابن دو روز کنفرانس بود، این بود که شما با اتنیک‌های مختلف روبه‌رو هستید و اینکه رنجی که به زن کورد، بلوچ و یا فارس آمده، برای من ترکیب جالبی بود.

این زندانی سیاسی سابق بر پرچمداری زنان در طول بیش از ۴ دهه حاکمیت جمهوری اسلامی تاکید کرد و گفت: برای من به عنوان یک زندانی دهه‌ی ۶۰، خاطرات خودم و ویژگی‌های خاص زنان در زندان‌های جمهوری اسلامی را مطرح کردم و یا نقش مهم زنان در جنبش دادخواهی که اگر توجه بکنیم ۴ دهه است که پرچم آن در دست زنان است. از مادران خاوران تا به امروز که جانباخته‌های جنبش ژینا، زنان هستند که پرچمدار جنبش دادخواهی هستند.

وی در نهایت ضمن تشکر از «برگزار کنندگان کنفرانس ژن ژیان ئازادی»، اعلام کرد: مجموعه‌ی بسیار جالبی بود، به خصوص پنل دیروز بعد از ظهر (روز اول کنفرانس)، نسل جوانتر بودند که بحث‌های خیلی جالب آکادمیک داشتند و از زوایای مختلف به مسئله‌ی فمنیزم پرواخته بودند، برای من خیلی جالب بود. صحبت‌های کسانی که از ملیت‌های دیگر بودند و بحث‌هایی که داشتند بسیار جالب بود.