بهاران لهیب

کابل- فرخنده ملک‌زاده در ۲۸ حوت (اسفند) ۱۳۹۳ توسط گروپ از اوپاشان در کابل به قتل رسید، با این که زمانی آمریکا به افغانستان یورش آورد یکی از شعارهایی که آن را بهانه قرار داد برای تجاوز نظامی افغانستان، «تامین حقوق زنان» بود. اما قابل یاد‌آوریست که به صدها زن قربانی جنایات دولت دست نشانده آمریکا و ناتو شدند. زنان از اثر خشونت‌های خانواد‌گی گوش و بنی‌شان بریده شد، به قتل رسیدند، در ملأعام سنگسار شدند، مورد تجاوز قرار گرفتند، زنده زنده سوزانده شدند، با صدها جنایت دیگر دست و پنچه نرم می‌کردند که اکثریت عاملین جنایت در مقابل زنان از طرف افراد دولتی حامد کرزی، اشرف غنی، عبدالله عبدالله و یا قومندانان تنظیمی حمایت می‌شدند.

فرخنده ۲۷ ساله توسط جنایتکاران تنظیمی بە قتل رسید. وی را به جرم سوساندن قرآن کشتند. درست ۹ سال قبل از امروز فرخنده در چند کیلومتری ارگ ریاست جمهوری توسط افراد پسر فهیم قسیم(یکی از قومندانان مشهور شورای نظار احمدشاه مسعود بود. بعد حضور آمریکا در افغانستان به صفت معاون رئیس جمهور حامد کرزی گمارده شد.) کشتە شد.

به گفته شاهدین عینی: «فرخنده در زیارت مشهوری در کابل «شاه دوشمشیره ولی»(یکی از فرماندهان اسلام بوده که برای آورد دین اسلام به افغانستان تعداد زیاد از جوانان افغان را با دو شمشیر دست داشته‌اش به قتل رسانده بود. اما با مرور زمان قبر وی به محل عبادتگاه مبدل شده است. چون تیکه‌داران دین از آن محل عاید فراوان به دست می‌آورند) آمده بود. ملاهان که در صحن زیارت «تعویض نویسی» به مردم به نام‌های مختلف می‌کردند. فرخنده مانع این کارشان شده و به مردم گفته: «با تعویض نویسی شما را فریب می‌دهند. بنا دست بکشید.» ملای در محل با حمایت شرافت بغلانی(گفته می‌شود که از طرف دولت مسئولیت امنیت ساحه را به دست داشته است.) تبلیغ نموده، که فرخنده قرآن را به آتش کشیده، بنا تعداد پسران که از دوستان شرافت بودند با مشت، لگد، سنگ و چوب به وی هجوم آورند تعداد هم تلاش کردند که وی را نجات بدهند، اما موفق نشدند. جسد نیم جان وی را در کنار دریایی(رود) کابل به آتش کشیدند.

از طرف دیگر شرافت علنی در شبکه‌های اجتماعی اعلام داشت: «امروز زن کافری را به جرم سوزاندن قرآن به قتل رساندیم.» و همچنان از زجرکش نمودن فرخنده نیز ویدیو گرفته بودند و در شبکه‌های اجتماعی به نشر رساند و خانواده‌اش را تهدید نمودند که در مورد واقعیت قتل دخترشان حرفی نزنند و به همه اعلام دارند که دخترشان فرخنده مشکل روانی داشت.

 بعد گذشت سه روز دولت اعلام نمود: «با تحقیق که انجام دادیم هیچ اثر از سوختگی قرآن در محل موجود نبود.» این مسئله باعث خشم اکثریت مردم افغانستان به خصوص زنان شد. بنا زنان فعال افغانستان اجازه ندادند که مردان جسد فرخنده را برای انتقال به قبرستان به دوش بگیرند و بعد هم راهپیمایی‌های گسترده در کابل و ولایات از طرف فعالین مدنی و حزب همبستگی راه‌اندازی شد. دولت برای خاموش ساختن خشم مردم ۴۹ تن را در رابطه به قتل فرخنده دستگیر نمودند در اولین جلسه، محکمه را علنی برگذار نمودند. اما دو جلسه دیگر محکمه مخفیانه پیش بردند و حکم را که صادر نمودند مورد قبول زنان نبود. بنا زنان دست از اعتراض نکشیدند.

تلاش دولت به خصوص افراد که در قصیه دست داشتند این بود که مردم قتل وحشیانه فرخنده را فراموش کنند. اما «حزب همبستگی افغانستان»(یکی از احزاب سیاسی و دموکراتیک در افغانستان می‌باشد که همیشه سخنگویانش چهره‌های جنایتکاران را افشا نمودند و بر ضد هر جنایت که در افغانستان به خصوص در مقابل زنان صورت گرفته واکنش نشان داده‌اند.) در نخستین سالگرد قتل فرخندە منار یادبود را در محل که فرخنده را به آتش کشیده بود به حمایت مالی تعداد از فعالین آگاه وسیاسی اعمار نمودند. تمام ساخت وساز منار توسط زنان صورت گرفت و با دیدن منار یادبود فرخنده هیچگاه جنایت و مقاومت که زنان انجام داده‌اند فراموش نمی‌شود.