رفیف اسلیم

غزه -

وسام جوده، هماهنگ‌کننده‌ی حمایت دیجیتالی در مرکز امور زنان، در جریان کنفرانس "پیامدهای تجاوزات مه ۲۰۲۱ به زنان در نوار غزه" که سه‌شنبه ۵ اکتبر برگزار شد، گفت که "مقامات اشغالگر اسرائیل عمداً در سرزمین‌های فلسطینی، به ویژه در نوار غزه، جان مردم را می‌گیرد. از طریق هدف‌گیری مستقیم و سیستماتیک غیرنظامیان، که در هرگونه تجاوزی علیه این نوار انجام می‌شود، "با اشاره به اینکه این اقدامات توسط کودکان و زنان در نتیجه‌ی آسیب به حقوق اولیه‌ای که آنها را قادر می‌سازد در جامعه‌ی خود زندگی شرافتمندانه‌ای داشته باشند که توسط قوانین و مقررات بین‌المللی تضمین شده است.

وی خاطرنشان کرد: بر اساس گزارش دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد "OCHA"، قربانیان این تجاوز (۲۵۶) زن و زخمی (۱۹۴۰) دیگر، که بیشتر آنها غیرنظامی بودند، کشته شده است. بیش از نیمی از قربانیان را کودکان و زنان تشکیل می‌دهند و درصد زنان به طور خاص ۱۵ درصد بود که ۲۳ نفر از آنها دختر زیر ۱۸ سال و ۴ زن باردار بودند، با اشاره به اینکه "حملات اسرائیل به غزه پایان یافته است، اما جنگ زنان هنوز به پایان نرسیده است و زنان هنوز بعد از هر تجاوزی سنگین‌ترین بار را بر دوش می‌کشند."

دنیا الامل اسماعیل توضیح داد که عدن (۲۰۲۱) "از نظر شدت حملات، تعداد قربانیان، تخلفات سیاسی و وضعیت از دست دادن خانواده‌های فلسطینی به صورت سیستماتیک و کامل متفاوت است. بنابراین هلیکوپترهای اشغالگر رژیم صهیونیستی تمام محله‌هایی را که در حملات قبلی مشاهده نشده بود، مانند کالرمال و الوحده، که پناهگاهی برای مردم در نوار غزه محسوب می‌شود  نابود کردند.

دنیا الامل اسماعیل معتقد است که داستان‌های زنان بیشتر از اعداد و ارقام نشان می‌دهد، زیرا هر شماره دارای داستان دردناکی است، وی خاطرنشان کرد که زنان بخشی از بخش عمومی هستند که در معرض بلایای زیست‌محیطی و سیاسی و تخریب زیرساخت‌ها و سلامت قرار گرفته‌اند. امنیت در حالی که بار مدیریت امور خانه و فرزندان آن و تأمین مکانهای امن را به دوش می‌کشد، زیرا آوارگی یک فرایند بی‌پایان است، زنان و دختران و خانواده‌های آنها حتی پس از آوارگی تحت تأثیر جنگ قرار می‌گیرند.

وی افزود: در صورت وجود افراد دارای معلولیت، بیماران یا افراد مسن، رنج زنان افزایش می‌یابد و اشاره کرد که آوارگی منجر به تغییر نقش بین زن و مرد شده و خانواده این تصور را از دست داده است که مرد محافظ خانواده است زیرا همه مورد هدف قرار گرفتند و وظیفه‌ی زن بود که وضعیت روانی خانواده را درمان کند. برای تسکین رنجها، خدماتی را نیز ارائه می‌داد که قرار بود توسط نهادها ارائه شود، مانند پل زدن شکاف امنیت غذایی و خدمات بهداشتی و آموزشی برای دور زدن وضعیت.

قابل ذکر است که بسیاری از مشکلات وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد، یعنی اینکه در مورد تجربیات زنان در هنگام تهیه‌ی برنامه‌های اضطراری برای پناهندگی و آوارگی در طول تجاوز دولت فلسطین، اظهارنظر در مورد آنها شنیده نشده است. علاوه بر این،‌ مراکز سرپناه در تامین خدمات حفاظتی، غذایی و بهداشتی به تاخیر افتادند، علاوه بر این که آنها راهروهای امن برای انتقال زنان از مکان‌های آوارگی به سرپناه ارائه ندادند، با توجه به اینکه در اولین روزهای تجاوز ارائه‌دهندگان خدمات به دلیل تشدید وضعیت نظامی، تماس مستقیم با زنان وجود نداشت.

به گفته‌ی تهانی قاسم، تنها دو مرکز برای حفاظت از زنان مورد ضرب و شتم در نوار غزه وجود دارد که عبارتند از مرکز حیات و خانه‌ی ایمنی است. این دو مرکز در حملات ماه مه گذشته ایمنی خود را از دست دادند. بنابراین آنها خدمات خود را متوقف کردند، به ویژه هنگامی که یک حمله‌ی مستقیم به ساختمان مجاور خانه‌ی ایمنی انجام شد خوشبختانه هیچ مهمان زن در داخل خانه نبود. وی خاطرنشان کرد که این مراکز برنامه‌هایی برای پذیرش زنان در شرایط بحرانی و اپیدمی به دلیل افزایش خشونت علیه آنها در آن دوره‌ها تدوین کردند، اما با تجاوز همخوانی نداشت.

تهانی قاسم نشان می‌دهد که پس از تجاوز، حیات (۱۵) زن را به همراه فرزندان خود پذیرفت، از جمله موارد خشونت مداوم که اگر تا امروز در خانه‌اش می‌ماند می‌توانست او را بکشد. وی افزود که این مرکز در طول تجاوز از وزارت کشور با زنان تماس می‌گرفت که از طریق تماس تلفنی با این مراکز درخواست دسترسی می‌کردند. "وضعیت در طول تجاوز مستلزم تلاش با نهادهای اجتماعی، دولتی و بین‌المللی برای تهیه‌ی سرپناه برای زنان در قالب یک برنامه‌ی جامع ملی، به ویژه در طول تجاوز است.

حنین السماک توضیح می‌دهد که زنانی که بیشترین نیاز را به دریافت خدمات از ارائه‌دهندگان خود دارند، زنانی هستند که در اثر تجاوز به طور دائم یا تا حدی ناتوان شده‌اند، زیرا از نظر بین‌المللی حقوق بشر آسیب‌پذیرترین افراد جامعه هستند. (۲۲) هزار زنان بالای ۱۸ سال سن دارند، در حالی که تعداد زنانی که اندام خود را قطع کرده‌اند (۹) است و انتظار می‌رود که این درصد به (۱۰) برسد.

پیامدهای حقوقی برای زنان پس از تجاوز ۲۰۲۱ هنوز ادامه دارد، به ویژه برای زنان مطلقه که در رابطه با نفقه، میزبانی و محرومیت از حقوق مالی با همسران خود مشکل دارند، علاوه بر مشکلات زنان با خانواده‌ی همسرانشان که در طول جنگ جان خود را از دست داده‌اند تا مجبور به ازدواج با برادر همسر شوند یا از فرزندان و ارث خود جلوگیری کنند.