پایان نشست «کاپ ۲۸»؛ گامی بە سوی پایان استفاده از نفت و سوختهای فسیلی
حدود ۲۰۰ کشور در نشست «کاپ ٢٨» برای کاهش تدریجی سوختهای فسیلی توافق کردند. برخی از توافقات با مخالفت «اوپک» و کشورهای دارای درآمد نفتی مواجە شد.
مرکز خبر- نمایندگان حدود ۲۰۰ کشور جهان در نشست تغییرات اقلیمی دبی، «کاپ ۲۸»، توافق کردند که به تدریج مصرف سوختهای فسیلی جهان را کاهش دهند، این توافق برای جلوگیری از بدتر شدن تغییرات آب و هوایی صورت میگیرد و نشانهای از پایان دوران استفاده از نفت است.
گفتنی است که این توافق که پس از دو هفته مذاکرات سخت در دبی حاصل شد و پیامی به سرمایهگذاران و سیاستگذاران است که جهان برای دور شدن از سوختهای فسیلی متحد است؛ عاملی که به گفته دانشمندان، آخرین امید و بهترین راهکار برای جلوگیری از فاجعه آب و هوایی است.
سلطان الجابر، رئیس نشست کاپ۲۸، با اعلام اینکه این توافق را «تاریخی» است، افزود که موفقیت واقعی، در گروی اجرای آن خواهد بود، وی همچنین در این اجلاس از کشورهای جهان خواست تا گامهای لازم را برای تبدیل این توافق به اقداماتی ملموس انجام دهند.
شایان ذکر است که تعدادی از نمایندگان کشورهای حاضر در این نشست، از توافق برای دستیابی به موضوعی که چندین دهه از مذاکرات آب و هوایی دور مانده بود، استقبال کردند.
لازم به ذکر است نمایندگان بیش از ۱۰۰ کشور جهان به شدت تلاش کردند تا در متن توافقنامه بر «حذف تدریجی» استفاده از نفت، گاز، و زغال سنگ، تأکید شود، اما با مخالفت «اوپک»، گروه کشورهای تولیدکننده نفت به رهبری عربستان سعودی مواجه شدند.
در همین راستا کشورهای تولیدکننده نفت میگویند که بدون اجتناب از سوختهایی خاص نیز میتوان انتشار گازهای گلخانهای در جهان را کاهش داد به همین دلیل اختلاف بر سر این موضوع باعث بحثهای طولانی در نشست شد و ناظران را نگران کرد که مذاکرات کاپ۲۸ به سرانجامی نرسد. اعضای اوپک حدود ۸۰ درصد از ذخایر نفت جهان، و حدود یک سوم تولید جهانی نفت را در اختیار دارند و دولتهای آنها به شدت به درآمد فروش نفت وابسته هستند.
باید اشاره کرد که کشورهای جزیرهای کوچک که در مقابل تغییرات اقلیمی بسیار آسیبپذیر هستند، از سرسختترین حامیان اشاره به حذف تدریجی سوختهای فسیلی در متن توافق بودند همچنین آنها در این درخواست از حمایت سایر تولیدکنندگان بزرگ نفت و گاز مانند آمریکا، کانادا و نروژ، و اتحادیه اروپا و برخی دولتهای دیگر برخوردار بودند.
«آنا آن راسموسن»، مذاکرهکننده اصلی اتحاد کشورهای جزیرهای کوچک، به صورت غیر رسمی با این توافق مخالفت کرد و آن را «غیر جاهطلبانه» خواند؛ وی همچنین گفت که جهان به اقدامات گستردهتری برای مقابله با تغییرات اقلیمی نیاز دارد.
«دن یورگنسن»، وزیر آب و هوا و انرژی دانمارک، دستیابی به توافق برای دوری از نفت و گاز را در کشور و منطقهای نفتخیز «شگفتانگیز» خواند.
گفتنی است که این توافق خواستار «انتقال از سوختهای فسیلی در سیستمهای انرژی، به شیوهای منصفانه، منظم، و عادلانه به منظور دستیابی به صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ مطابق با دانش است» و این تا حدودی آنچه که پیشتر اتفاق افتاده است، و اقدامات برخی از دولتها که در سالهای اخیر سیاستهایی را برای گذار به اقتصاد سبزتر اعمال کردهاند، توصیف میکند.
باید اشاره کرد که این توافق از دولتها میخواهد که ظرفیت استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر را افزایش دهند و از سوختهایی مانند زغال سنگ دوری کنند همچنین این توافق، مسیرهای متفاوتی را برای کشورها مشخص میکند تا دولتها با توجه به ویژگیهای خاص خود و در چهارچوب توسعه پایدار برای رسیدن به هدف مورد نظر تلاش کنند.
«ال گور»، معاون رئیس جمهوری پیشین آمریکا، که در زمینه تغییرات اقلیمی بسیار فعال است با استقبال از این توافق اعلام کرد:«تأثیر دولتهای نفتی هنوز در نیمه اقدامات و حفرههای موجود در توافق نهایی مشهود است».