«نوژیان با دوربین خود شجاعانه حقیقت را آشکار ساخت»
نوژیان ارهان، خبرنگاری که با عشق بیپایان به حرفهاش، با دوربین و شجاعت خود، حقیقت پشت حملات به شنگال را برای جهان فاش کرد. «در هر شرایطی با قلبی آرام و مقاومتی جانانه اصرار داشت که به خط مقدم برود.»
شنگال - این خبرنگار در سوم مارس ۲۰۱۷، در خانهسور شنگال، در حال پوشش دادن حملات مزدورهای PDK-AKP به شدت زخمی شد و سپس جان باخت. نوژیان که سرش به شدت آسیب دیده بود، برای درمان فوری به بیمارستانی در شهر حسکه، واقع در روژاوای کوردستان، منتقل شد و بعد از ۱۹ روز در بیست و دوم مارس جانباخت.
به مناسبت هفتمین سالگرد شهادت نوژیان ارهان، فریده شنگالی، سخنگوی جنبش آزادی زنان ((TAJÊ که یکی از همراهان نوژیان بوده است، احساسات و نظرات خود را با خبرگزاری ما در میان گذاشت.
فریده شنگالی در آغاز سخنان خود، یاد و خاطره نوژیان و تمامی جانباختگان راه آزادی را گرامی داشت و گفت که جامعه ایزدی شهید نوژیان را با روحیهای لطیف و در عین حال مبارز و همچنین با مقاومتش در زمان فرمان نسلکشی شناختهاند و افزود: «به هر اندازه درباره نوژیان صحبت کنیم، باز هم کلمات ناکافی خواهند بود. نوژیان واقعیتهای جامعه و زنان ایزدی را به جهان ارائه داد، اما دشمنان، او را به عنوان یک تهدید تلقی کرده و هدف قرار دادند و او را به سهادت رساندند.»
«حقیقت را برای جهان آشکار ساخت»
فریده شنگالی، سخنگوی TAJÊ، اعلام کرد که همه شنگالیها شهید نوژیان را میشناختند و او رفیق همه بود. او اظهار داشت: «شهید نوژیان، زنان ربوده شده، زنانی که در حال مقاومت بودند و خود را سازماندهی میکردند را با دوربینش برای جهانیان ثبت کرد. شهید نوژیان علیرغم حملات شدید در کوهستانهای شنگال حضور داشت. در هنگام آزادسازی کامل شنگال از دست داعش، او در هر نقطهای قابل مشاهده بود، لحظه به لحظه حملات را ثبت کرد و به دنیا نشان داد. هیچگاه از زیر بار مسئولیت شانه خالی نکرد، هیچگاه نگفت که در آخر خواهم ایستاد؛ ما شاهد آن روزها بودیم. در هر شرایطی با قلبی آرام و مقاومتی جانانه اصرار داشت که به خط مقدم برود. بسیاری اوقات، رفقا مخالفت میکردند اما او به آنها اهمیت نمیداد و پیوسته میگفت باید به خط مقدم بروم و وقایع را ثبت کنم».
«با علاقهای عمیق به کار و فعالیتهای خود مشغول بود»
فریده شنگالی در ادامهی سخنانش اظهار داشت که او و شهید نوژیان لحظات ارزشمندی را کنار هم سپری کردهاند. او افزود که این تجربیات تنها به او محدود نبوده، بلکه برای تمامی زنان مبارز و سازمانیافته نیز صادق است و با این کلمات، احساسات خود را به زبان آورد: «شهید نوژیان رفیق همگان بود. بارها زمانی که میخواستم به جبهه بروم، دوستانم مرا وادار میکردند که در کنار نوژیان بمانم، زیرا همواره به پیشروی مایل بودیم و این روحیه به دیگران نیز سرایت میکرد. نوژیان آرزو داشت در تمام حملات حضور داشته باشد، تمامی وقایع شنگال را ثبت و به جهانیان نمایش میداد. من که علاقهای به فعالیت رسانهای داشتم، با دیدن نوژیان این علاقه دوچندان شد و تصمیم به فعالیت رسانهای گرفتم. نوژیان با عشق عمیق به این حوزه، تلاش میکرد حقایق آشکار و نمایان شوند اما آرزوی من به تحقق نپیوست. نوژیان بارها از من پرسید چرا در این زمینه فعال نمیشوم و من پاسخ میدادم که دوستان موافقت نکردهاند. لحظاتی که در مرینا و سکینه به نوژیان پیوستم، فراموشنشدنی است؛ ما شبانهروز در یک سنگر بودیم. اما دشمنان، کسانی که در عرصه رسانهای مبارزه میکردند و حقایق را نشان میدادند، هدف قرار میدادند. به خاطر شهید نوژیان، دختران ایزدی نیز به حوزه رسانه علاقهمند شدند و خواهان نمایش حقایق به سبک او بودند. اگر امروز رسانهای باقی مانده، به پاس زحمات و فعالیتهای شهید نوژیان است. ما هرگز روحیه شهید نوژیان که در ما شکل گرفته را فراموش نمیکنیم. شهدا همواره زندهاند و شهید نوژیان با روحیه و معنویت خود همیشه در میان ما حضور دارد.»
حملات پیشمرگههای روژ و دولت ترکیه
در زمان حمله به خانهسور، پیشمرگههای روژ همراه با اعضای MIT، مزدوران داعش و گروههای مخالف تشکیل سیستم خودمدیریتی ایزدیها حضور داشتند. فریده شنگالی به این حوادث پرداخت و گفت: «ما شاهد حملات آن روز بودیم. با وقوع جنگ میان ما و پیشمرگههای روژ، پاسخ قاطعی ارائه دادیم. حزب دموکرات کوردستان عراق و دولت ترکیه به صورت مشترک دستور حمله را صادر کردند و افرادی که خود را در بین پیشمرگههای روژ پنهان کرده بودند، اقدام به حمله کردند. آنها ناگهان به شنگال حملهور شدند و ما درکی از وقایع در حال وقوع نداشتیم. با همه قدرت به خانهسور حمله کردند تا سیستم خودمدیریتی و سازمانهای محلی شنگال را ضعیف کنند. اگر آن نیروها در روز حمله فرار نمیکردند و از شنگال دفاع میکردند، زنان ایزدی به دست داعش اسیر نمیشدند. حضور نیروی عظیم شاید برای ترساندن ما بود، اما اثر معکوس داشت. با وجود قدرت نظامی زیاد دشمن، ما آنها را به چشم بزرگی ندیدیم و با نیرویی کم ولی بااراده در برابر آنها ایستادیم. اراده و قدرت چند نفر که با فلسفه و ایدئولوژی رهبری خود تربیت یافته بودند، در برابر همه نیروهای عظیم، مقاومت کردند. به همین خاطر، در آن روز به عنوان سازمان خانهسور در مقابل دشمن ایستادگی کردیم. شهید نوژیان، رویدادها و پیشرویها را به ثبت رساند. در نهایت، در ماه ژوئن، تقابل ما و پیشمرگهها شروع شد و در آن درگیری، دوستان ما به شهادت رسیدند، که ما به احترام آنها سر تعظیم فرود میآوریم. ما هم بسیاری را کشتیم، در حالی که آنها تعداد کشتههای خود را اعلام نکردند و آنها را به طور آشکار دفن نکردند، اما ما با افتخار از ۹ شهید خود خبر دادیم و آنها را به خاک سپردیم. مردم نمونهای از مقاومت بزرگی نشان دادند. در آن حمله، نوژیان نیز زخمی شد و برای درمان به روژاوای کوردستان منتقل شد، اما متأسفانه در آنجا به شهادت رسید.»
ثبت لحظه به لحظه حقیقت
فریده اعلام کرد که شهید نوژیان لحظه به لحظه از کسانی که قصد حمله داشتند تصویربرداری کرد و گفت: «شهادت نوژیان واقعاً برای ما سخت بود. دولت ترکیه و حزب دموکرات کردستان به خوبی میدانستند که او تمام حقایق را درباره آنها فاش میکند، به همین دلیل او را هدف قرار دادند. پس از آن، نوژیان به نماد مقاومت زنان ایزدی در جامعه ایزدی تبدیل شد و روحیه آزادی در شنگال به وجود آورد که همیشه در قلبهای ما باقی خواهد ماند.»
حمله به رسانه
فریده شنگالی به حملات و فشارهایی که رسانهها با آن مواجه هستند اشاره کرد و اینچنین ارزیابی کرد: «هماکنون نیز مشاهده میکنیم که دشمنان برای هدف قرار دادن رسانهها از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنند. بزرگترین نبرد اکنون علیه رسانهها در جریان است که به آشکارسازی همه حقایق اختصاص دارد. این واقعیت باعث شده که رسانهها همواره در خط مقدم هدفهای دشمن قرار گیرند».
«ما همواره ادامه دهنده راه شهید نوژیان خواهیم بود»
فریده شنگالی سخنان خود را با این عبارات به پایان برد: «ما هرگز عقبنشینی نخواهیم کرد و همیشه در مسیری که شهید نوژیان ترسیم کرد، گام برخواهیم داشت. تا پایان از عزت و شرافت خود دفاع میکنیم و سرزمینمان را دوباره بازسازی خواهیم کرد. نوژیان به ایزیدخان و شنگال تعلق دارد. او زندگی تازهای در شنگال آغاز کرد و ما برای حفظ این زندگی نوین، همواره تلاش خواهیم کرد.»