مرکز خبر- نرگس محمدی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین، در گفت‌وگویی با رادیو فرانسه بر تداوم مبارزات خود در زندان تاکید کردە و گفته است: من به تحقیقات خود در مورد «شکنجه سفید» و «سلول های انزوا» ادامه می‌دهم. بخشی از تلاش‌های حقوق بشری من بر موضوع «تجاوز، تجاوز جنسی و خشونت» علیه زنان معترض و مخالفان رژیم که توسط عوامل دولت انجام می‌شود، متمرکز است.

وی که از زندان و به صورت کتبی، پاسخ سوالات مطرح شده را داده است، در خصوص تاثیر انقلاب «ژن ژیان ئازادی» گفتە است: معتقدم جنبش «زن، زندگی، آزادی» عمیقاً تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی را در درون نیروها و جنبش‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی مذهبی تغییر داده است. این جنبش زنان را در موقعیتی از قدرت تعیین کننده و رادیکال قرار داد.

این زندانی سیاسی، بر حمایت‌های زنان زندانی از انقلاب «ژن ژیان ئازادی» تاکید کردە و افزودە است: ما به آنچه در خیابان‌های شهرهایمان در ایران می‌گذرد افتخار می‌کنیم. زندانبانان ما تحت تأثیر این جنبش قرار گرفته‌اند و برخی از آنها به من گفته‌اند که فرزندانشان به آن پیوسته‌اند.

نرگس محمدی در خصوص نامزدی جمهوری اسلامی ایران برای ریاست مجمع اجتماعی حقوق بشر سازمان ملل، نوشته است: اینجانب در نامه‌ای سرگشاده اعتقاد دارم انتصاب جمهوری اسلامی ایران به ریاست مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد تناقضات، یأس و ابهامات اساسی را به همراه دارد. این رژیم سرکوبگر و خشن به شکلی آشکار با نقض حقوق بشر پیش می‌رود، اما ریاست مجمع جهانی را به دست می‌آورد که هدف آن ارتقای حقوق بشر در جهان است.

این فعال حقوق بشر، در این رابطه افزودە است: برای من که یک فعال حقوق بشر به ٣٢ سال زندان و ١۵۴ ضربه شلاق در شش محاکمه محکوم شده‌ام، این لقب از منظر سیاسی یک خطای راهبردی است که بر قدرت یک «رژیم دینی مستبد و زن ستیز» تاکید می‌کند و باعث تضعیف نظام می‌شود. اعتبار سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر همچنین نشان دهنده خیانت به حقوق بشر است و آنها را از هر محتوایی که بر مبنای فلسفی «حق» و «انسان» ساخته شده است خالی می‌کند و آنها را به ابزار ناپسند ریاکاری تبدیل می‌کند.

وی همچنین با تاکید بر تداوم مبارزاتش علی‌رغم افزایش دوران محکومیتش، اعلام کردە است: من به مبارزاتم در دفاع از حقوق بشر افتخار می‌کنم اما از تصمیم شورای حقوق بشر شرمنده‌ام.

نرگس محمدی، در نهایت ضمن ابراز خشنودی از آینده‌ی جنبش «ژن ژیان ئازادی»، بر حمایت‌های بین‌المللی برای تداوم جنبش تاکید کردە و افزودە است: توجه بیشتر رسانه‌های بین‌المللی به آنچه در ایران می‌گذرد، بسیج نهادهای بین‌المللی حقوق بشر، مداخله سازمان ملل متحد، دخالت کشورهای غربی برای وادار کردن رژیم اسلامی به پایان دادن به سرکوب فعالان مدنی و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی تاثیر بسزایی در تداوم جنبش خواهد بود.