نقش انقلاب روژاوا در شکل‌گیری جنبش‌های زنان در خاورمیانه
ژیان حسین، عضو هماهنگی شورای زنان شمال و شرق سوریه، اظهار داشت که در مقابل عصر آزادی زنان، دوران نسل‌کشی آغاز گشته است. از این رو، زمان آن فرا رسیده که کنفدرالیسم زنان شکل گیرد.
سورگل شیخو
قامشلو - جنبش‌ها و سازمان‌های زنان در سطح خاورمیانه و جهان با انقلاب ١٩ ژوئیه و جنبش 'ژن، ژیان، آزادی' وارد مرحله‌ای از مبارزه مشترک شده‌اند. نیازهای این دوره چیست، چگونه باید مبارزه کرد و گفتگوها چطور باید پیش رود؟ همچنین نقش رسانه‌ها در برجسته‌سازی مسائل زنان چیست؟ در این خصوص، ژیان حسین، عضو هماهنگی شورای زنان شمال و شرق سوریه با ما به گفت‌وگو پرداخت.
با محدودیت‌های حقوقی و فشارهای امنیتی روبرو می‌شود
ژیان حسین بیان کرد که مبارزه زنان از مراحل گوناگونی عبور کرده و افزود: «سوریه یکی از کشورهای خاورمیانه است و ما از وضعیت زنان این منطقه جدا نیستیم. قیام‌های بسیاری از سوی زنان رخ داده و پیشگامان و فداکارانی نیز وجود داشته‌اند. اما نباید فراموش کرد که هر زن مبارز با محدودیت‌های حقوقی و فشارهای امنیتی مواجه می‌شد تا نتوانند نظام خود را ایجاد کنند و در ساختار کلی نیز جایگاهی نداشته باشند. در بحران خاورمیانه که در قرن اخیر شاهد آن هستیم، به زنان احترام گذاشته نمی‌شود و مانع پیشگامی آنها می‌شوند تا همواره در زمینه مدیریت و خودسازماندهی ضعیف بمانند.»
با بازگشت به ریشه‌های قدرت از دست رفته، به سوی اتحاد در عصر زنان
ژیان حسین به دیدگاه‌های رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، درباره زنان اشاره کرد که می‌گوید «قرن ٢١، قرن آزادی زنان است» و چنین ادامه داد: «در حقیقت، در کوردستان زنان نظام خود را بنا نهاده‌اند و پیشگام انقلاب و نبرد نظامی در شمال و شرق سوریه هستند. همچنین در عرصه‌های دیپلماسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و غیره توانسته‌اند تأثیرگذار باشند. انقلاب روژاوا مُهر خود را بر تاریخ زد و بر زنان خاورمیانه نیز اثر گذاشت. اگر امروز شاهد تلاش‌هایی برای سازماندهی زنان و گفتگو با زنان شمال و شرق سوریه در سطح خاورمیانه هستیم، باید بدانیم که اینها بذرهای انقلاب زنان هستند. برای آنکه این قرن به عصر آزادی زنان بدل شود، بی‌تردید نیاز به اتحاد زنان است و نخستین گام به سوی این اتحاد آن است که زنان به تاریخ خود بازگردند، آن را مطالعه کنند و دریابند کجا قدرت خود را از دست داده‌اند؛ آنجاست که آن را بازخواهند یافت.»
مبارزه و خیزش زنان در خاورمیانه
ژیان حسین درباره خیزش‌ها، جنبش‌ها و سازمان‌های زنان در کشورهای خاورمیانه چنین اظهار داشت: «از عراق، مصر، لبنان و فلسطین تا الجزایر، همه جا شاهد بحران، جنگ، درگیری، کشتار و خونریزی هستیم و بار اصلی آن بر دوش زنان و کودکان است. اگر به فلسطین نظر افکنیم، علی‌رغم حملات و خشونت‌های موجود، زنان همچنان به مقاومت و مبارزه خود ادامه می‌دهند. افغانستان پس از دو دهه روشنایی، بار دیگر با حاکمیت طالبان به وضعیت نامطلوبی دچار شد. چنین شرایطی را بر زنان تحمیل می‌کنند و می‌کوشند مانع مبارزه آنها شوند، اما این بار زنان کاملاً تسلیم نشدند. اکنون زنان در تلاش برای خیزش و ایفای نقش در تغییر جامعه هستند و این شایسته احترام است. اما در ایران! در ایران تحت عنوان گشت ارشاد، ژینا امینی به قتل رسید و از گیسوان او جنبش 'ژن، ژیان، آزادی' شکل گرفت که ابتدا در خاورمیانه و سپس در جهان گسترش یافت.»
زنان باید روابط و تعاملات خود را تقویت کنند
ژیان حسین با یادآوری احکام اعدام فعالان، کنشگران و روزنامه‌نگاران زن در روژهلات کوردستان و ایران گفت: «کاملاً آشکار است که مخالفان حقوق زنان تا چه حد از قرن ٢١ هراس دارند. اگر در این قرن احکام اعدام زنان صادر می‌شود، هیچ یک از سازمان‌ها و جنبش‌های زنان نباید این را بپذیرند. ضروری است این موضوع از سوی تمام زنان مردود شمرده شود و تعاملات قوی‌تر گردد. به سبب تجربه‌ای که زنان کوردستان و زنان خاورمیانه داشته‌اند، از هم جدا نیستند و لازم است از مقاومت و مبارزه یکدیگر الهام و قوت بگیریم.
در این مسیر ممکن است موانعی برای ارتباط با یکدیگر وجود داشته باشد، اما نظام‌های حاکم نمی‌خواهند زنان به هم نزدیک شوند. اتحاد زنان، خیزشی علیه نظام‌های حاکمی است که حقوق زنان را نقض می‌کند و مخالف صلح، برابری و عدالت است. به همین دلیل دولت‌ها این همه مانع ایجاد می‌کنند تا زنان با هم ارتباط نداشته باشند. به عنوان راهکار جایگزین، باید بتوانیم بیشتر از طریق بسترهای آنلاین به یکدیگر گوش فرا دهیم و دریابیم برای پیشبرد این روند چه چیزی لازم است و زنان کدام کشور به حمایت نیاز دارند. زیرا مبارزه زنان یکی است، هر کجا که باشد. برای آنکه واقعاً این قرن را به قرن آزادی زنان تبدیل کنیم و جایگزینی برای نظام مردسالاری و قدرت باشیم، و آزادی، برابری و عدالت تحقق یابد، ضروری است که روابط زنان مستحکم‌تر شود و از زمینه‌ای که فراهم شده حمایت کنند.»
نقش رسانه‌ها در مستندسازی و تدوین مسائل روز زنان
ژیان حسین به نقش رسانه‌ها در پرداختن به مسائل روز زنان اشاره کرد و چنین ادامه داد: «در زمینه برجسته‌سازی و مستندسازی رویدادها و جنایات علیه زنان، به طور کلی کاستی‌ها و نواقصی در رسانه‌ها مشهود است و نقش مورد انتظار به درستی ایفا نمی‌شود. مسائل مربوط به زنان به اولویت‌های اصلی حوزه رسانه تبدیل نمی‌شوند. در مقابل عصر آزادی زنان، دوران نسل‌کشی آنها آغاز شده و این به طور رسمی پیش می‌رود. از این رو، مستندسازی این حجم از جنایات علیه زنان بسیار حائز اهمیت است تا در آینده بتوانیم در محاکم قضایی بیان کنیم که در این تعداد کشور، زنان به قتل می‌رسند، اعدام می‌شوند و مورد تعرض قرار می‌گیرند. رسانه‌های موجود باید واقعاً گوش، چشم و زبان زنان باشند. لازم است رویدادهای مربوط به زنان صرفاً به عنوان اخبار روزمره گذر نکنند، بلکه باید در صدر اخبارهای دنیا قرار گیرند و از سوی سازمان‌های زنان پیگیری شده و موضع‌گیری صورت گیرد. اگر مسائل زنان در صدر اخبار قرار گیرند، سازمان‌های بین‌المللی، نهادهای حقوقی و سازمان‌های حقوق بشر خود را مسئول خواهند دانست و از آن حمایت خواهند کرد. همچنین اسناد به مراجع ذی‌ربط ارائه خواهند شد و در آن زمان قاتلان زنان و دولت‌هایی که مرتکب نقض حقوق و نسل‌کشی شده‌اند، مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.»
«باید با رویکرد و تصمیم یکسان عمل کنیم»
ژیان حسین اظهار داشت که زمان تشکیل کنفدرالیسم زنان فرا رسیده و سخنان خود را چنین به پایان رساند: «با مقاومتی مشترک، مبارزه زنان کوردستان و جهان گسترش می‌یابد. در برابر شرایطی که از آن عبور می‌کنیم، باید هوشیار باشیم، اتحاد خود را تقویت کنیم و در مقابل نظام حاکم موضعی یکپارچه داشته باشیم. باید بتوانیم یک نظام دموکراتیک، برابر و آزاد را در درون جامعه ایجاد کنیم و به عصری که رهبر اوجالان از آن سخن گفته بود دست یابیم. هر سازمان، جنبش و زن در کشور خود مبارزه می‌کند، در اینجا نیاز به تشکیل کنفدرالیسم زنان است تا دستاوردهای زنان تضمین شود. برای اینکه با رویکرد و تصمیم یکسان عمل کنیم و معیارهای زنان را نقض نکنیم. بنابراین، زمان آن فرا رسیده که کنفدرالیسم زنان ابتدا در سطح خاورمیانه شکل بگیرد تا بر کل جهان تأثیر گذاشته و به مرحله عمل درآید.»