بهاران لهیب

کابل - یک‌بار دیگر حکومت آخوندی ایران چهره سرکوبگر و خشن خود را به جهان نشان داد. رژیمی که بیش از چهار دهه است با ستم، جنایت، و نقض آشکار حقوق بشر، بر مردم ایران حکم‌ می‌راند. در این مدت هر کسی که صدای آزادی و عدالت بلند کرده، با زندان، شکنجه، ناپدید شدن، ترور یا حتی تیرباران مواجه شده است. از روشنفکران، فعالان سیاسی، و هنرمندان گرفته تا دانشجویان وکارگران، همه به جرم حق‌طلبی، بهای سنگینی پرداختند.

در این چهار دهه، رژیم ایران بسیاری از زنان و مردان آگاه و عدالت‌خواه را به جوخه‌های اعدام سپرده است؛ اما با وجود تمام این جنایات، هرگز نتوانست شعله‌های مقاومت و آگاهی را خاموش کند. به همان اندازه که سرکوب و خفقان گسترده‌تر شد، مبارزان نیز در مسیر حق‌خواهی نیرومندتر و مصمم‌تر شدند.

امروز نیز زندان‌های ایران همچون زندان اوین، پر از زندانیان سیاسی و اندیشه‌ورزان شجاعی است که در دادگاه‌های فرمایشی و غیرشفاف به احکام سنگینی چون اعدام محکوم می‌شوند. یکی از این چهره‌های برجسته، پخشان عزیزی، زن مبارز و فعال اجتماعی است که تمام زندگی خود را وقف آزادی، برابری، و دفاع از حقوق مردم کرده است. اما رژیم ایران که هیچ‌گاه تاب تحمل صدای عدالت‌خواهی را نداشته، حکم اعدام این زن شجاع را صادر کرده است، تنها به این دلیل که او حقیقت را فریاد زده و در برابر ظلم ایستادگی کرده است.

در حمایت از پخشان عزیزی و دیگر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، زنان افغانستان نیز با ارسال پیام‌های همبستگی، خواستار لغو این احکام غیرانسانی شده‌اند.

مینا عسکری، فعال حقوق زنان و کودکان از افغانستان، در این‌باره می‌گوید: «با وجود تلاش‌ها و کمپین‌های فراوان برای لغو حکم اعدام پخشان عزیزی، متأسفانه رژیم ایران همچنان بر اجرای این حکم اصرار دارد. این حکم بی‌رحمانه و غیرانسانی است و اگر ما امروز سکوت کنیم، ممکن است فردا دیگر دیر شده باشد و پخشان را از دست بدهیم.»

او تأکید می‌کند: «پخشان عزیزی نماد مقاومت و ایستادگی در برابر رژیمی است که سال‌هاست به سرکوب زنان و آزادی‌خواهان پرداخته است. نباید اجازه بدهیم این کوه استوار را از ما بگیرند. او چراغ امید است، و چراغ‌ها باید روشن بمانند.»

پخشان عزیزی امروز به نمادی از مبارزه برای آزادی تبدیل شده است. او نه‌تنها صدای زنان ایران، بلکه صدای تمام زنان و مردانی است که برای عدالت و برابری تلاش می‌کنند. جامعه جهانی نباید در برابر چنین بی‌عدالتی‌هایی سکوت کند. این وظیفه همگان است که در برابر این سرکوب‌ها بایستند و فریاد آزادی را رساتر از همیشه بلند کنند.

ایستادگی، راهی است که پخشان و امثال او پیش گرفته‌اند، و امروز وظیفه ماست که صدای آن‌ها را به گوش جهان برسانیم. هر سکوتی، به معنای تأیید جنایتی دیگر است. ما نباید اجازه دهیم حکومت‌های سرکوبگر و زن‌ستیز، قهرمانان آزادی را خاموش کنند.
پخشان عزیزی، امروز نماد ایستادگی و عدالت‌خواهی است؛ نمادی که هیچ زندانی قادر به خاموش کردن آن نیست.