میلیون پناهنده در جهان؛ بحران جهانی مهاجرت در سال ۲۰۲۵
تغییرات اقلیمی، بحرانهای اقتصادی و درگیریهای مسلحانه میلیونها نفر را مجبور به ترک خانههای خود کرده و آمار پناهندگان جهان در سال ۲۰۲۵ به بیش از ۱۱۷ میلیون نفر رسیده است.
مرکز خبر- کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان اعلام کرد که با یکی از خطرناکترین بحرانهای خود از زمان تأسیس مواجه است. طبق آمار این نهاد، در سال ۲۰۲۵ حدود ۱۱۷.۳ میلیون نفر در جهان به دلیل درگیریهای مسلحانه، بحرانهای اقتصادی و اثرات تغییرات اقلیمی مجبور به ترک خانههای خود شدهاند؛ رقمی که معادل جمعیت جمهوری دموکراتیک کنگو است.
کمیساریای پناهندگان تأکید کرد که این آمار تقریباً دو برابر میزان بحران انسانی یک دهه گذشته است و همزمان با کاهش چشمگیر منابع مالی بینالمللی برای کمک به پناهندگان رخ داده است. این نهاد در حال بازنگری کامل در استراتژیهای خود برای مقابله با بحران پناهندگان است، چرا که افزایش درگیریهای مسلحانه، سیاسی شدن قوانین پناهندگی، محدودیتهای مهاجرتی و کاهش منابع مالی فشارهای گستردهای ایجاد کرده است.
بر اساس گزارش کمیساریای پناهندگان، طی دهه گذشته درگیریها در سوریه، یمن، سودان، اوکراین و میانمار شدت یافته و بیثباتی به بخشهای وسیعی از آفریقای جنوب صحرای بزرگ بازگشته است. در همین حال، تغییرات اقلیمی باعث از بین رفتن معیشت بسیاری از مردم و تشدید مهاجرت شده است.
منطقه حوضه دریاچه چاد نمونهای روشن از این وضعیت است؛ کاهش سطح آب این دریاچه، که یکی از بزرگترین منابع آب شیرین جهان بود، موجب تحولات زیستمحیطی و اقتصادی عمیقی شده و میلیونها نفر در چاد، کامرون و نیجر را تحت تأثیر قرار داده و موجهای گسترده مهاجرت ایجاد کرده است.
گزارشهای شبکه «بارومتر عربی» نشان میدهد تقریباً یک سوم جمعیت کشورهای عربی تمایل به مهاجرت از کشور خود دارند. دلایل اصلی شامل بحرانهای اقتصادی، فشارهای سیاسی، نگرانیهای امنیتی و محدودیتهای آموزشی است و این روند نشاندهنده کاهش اعتماد مردم به امکان دستیابی به ثبات داخلی در کوتاهمدت است.
این بحران با افزایش رویکردهای ضد مهاجرتی و کاهش تعهدات بینالمللی به حق پناهندگی پیچیدهتر شده است. به عنوان مثال، دولت آمریکا تعداد پناهندگان مجاز برای ورود در سال ۲۰۲۵ را تنها ۷۵۰۰ نفر تعیین کرده است، در حالی که در سالهای گذشته این رقم نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر بود. این کاهش شدید نگرانیها درباره توانایی نظام بینالمللی در پاسخ به نیازهای پناهندگان در شرایط بحرانهای فزاینده را افزایش داده است.