«مسئله‌ای ذاتاً سیاسی»؛ نگاهی به تاریخچه‌ی زنان در کار
حدود ۵۰ شئ در نمایشگاهی جمع‌آوری و در کنار هم به نمایش درآمده‌اند، تا داستان زنان فعال در طیف وسیعی از پیشینه‌های کاری و مشاغل را روایت کنند.
مرکز خبر- در مورد «کار زنان» در تاریخ فکر کنید و تصاویری که ناگزیر به ذهنتان می‌آیند را در نظر بگیرید. احتمالاً نخستین چیزی که تصور می‌کنید یک معلم مدرسه، یک روسپی‌گر یا یک پرستار جنگ جهانی دوم است. همه‌ی ما در مورد آنچه به اصطلاح کار زنانه نام می‌گیرد تصوراتی داریم، زیرا کار برای زنان به یک مفهوم پیش‌پا افتاده بدل شده که مجموعه‌ای از فرضیات، کلیشه‌ها و ایده‌های ثابت را در برمی‌گیرد.
انجمن تاریخی نیویورک با امید به بهبود عمق، ظرافت و پیچیدگی آگاهی تاریخی مردم پیرامون کار زنان، نمایشگاهی با عنوان «کار زنان» در ٢١ ژوئیه، تا ١٨ آگوست ۲۰۲۴ برگزار کرد. موضوع این نمایشگاه، یافتن رویکردهای تازه و روشنگر و بازکردن دید جامعه به افق‌های جدید بود. این نمایشگاه بر اساس حدود ۵۰ شئ، که هر کدام داستان منحصر به فردی در مورد زنان نیروی کار داشتند، با هدف ارائه‌ی تجربه‌ای هیجان‌انگیز و رایگان به بازدیدکنندگان موزه برگزار شد.
جین گوتیرز از انجمن تاریخی نیویورک، یکی از چندین متصدی گردآوری این نمایشگاه، گفت: «ما می‌خواستیم یک نمایشگاه غیرخطی و بدون سلسله مراتب ایجاد کنیم. امیدواریم گردهم‌آمدن این اشیا، داستان بزرگتری را در بر بگیرد. ما می‌خواهیم مخاطبان بتوانند در نمایشگاه قدم بزنند و با این داستان بزرگ ارتباط برقرار کنند. ما می‌خواهیم نمایشگاه برای آنها سؤال ایجاد کند، سؤالاتی از قبیل: باتوم پلیس نیویورک چه ربطی به عکس یک فروشنده خیابانی دارد؟»
اشیایی که در «کار زنان» گنجانده شده است در واقع بسیار متنوع و جذاب هستند. از اشیای جالب این نمایشگاه می‌توان به یک سنجاق از سازمان حقوق رفاه ملی، یک فانوس تبلیغاتی متغلق به فیلم صامت بهترین دختر من در سال ١٩٢٧ ، یک عکس آرشیوی از عطرساز آن هاویلند، یک بالشتک مهره‌دار بومی آمریکا، گواهی تولد یک کودک تازه متولد شده، عکس یک زن برده، یک قوطی کاندوم دهه‌ی ١٩٣٠، عکسی از روسپی‌گران تراجنسیتی امتداد استرول (یکی از کانون‌های قابل توجه کار جنسی در منطقه Meatpacking دهه١٩٨٠) اشاره کرد.
گوتیرز گفت: «این نمایشگاه به مدت طولانی در دست ساخت بود. بازدید آن مسیر واحد یا زمانی مشخصی ندارد. ما می‌خواهیم بینندگان بتوانند از منظرهای مختلف به این اشیا نگاه کنند. ما می‌خواهیم مردم به این درک برسند که کار زنان ذاتاً سیاسی است و نمی‌توان آن را از کار مردان تفکیک کرد. جهان به کار زنان وابسته است.»
از همان ابتدا «کار زنان» به مخاطبان فضای کافی برای تعجب می‌دهد که چرا برخی از اشکال کار برای زنان و برخی برای مردان کدگذاری شده است. یکی از اشیاء نمایش، یک روبان ماشین تحریراست که در یک قلع کوچک صورتی با شکل شبح یک زن روی آن پیچیده شده است، این شئ نشان می‌دهد که این خط چقدر می‌تواند متخلخل باشد. همانطور که گوتیرز توضیح داد، قبل از اینکه زنان وارد نیروی کار شوند، کارهای اداری مانند تایپ‌کردن به عنوان نخستین قدم مردان در مسیر حرفه‌ی کاریان تلقی می‌شد. اما از زمانی که زنان به تحصیلات و سواد دسترسی بیشتری پیدا کردند و شاغل شدند، پتانسیل آینده‌ی شغل تایپیست شروع به تغییر کرد.
گوتیرز گفت: «در این مرحله دستمزد کار زنان برای چرخاندن زندگی و تشکیل خانواده کافی نبود و این فرض رایج وجود داشت که زنان فقط تا زمانی که ازدواج کنند و بچه‌دار شوند می‌توانند به کارشان ادامه دهند. هنوز هم تعداد بسیار کمی از زنان به درجات مدیریتی ارتقا می‌یابند. ما در نمایشگاه در مورد کارهایی صحبت نمی‌کنیم که مردان نمی‌سسستوانند انجام دهند. ما می‌خواهیم مردم به این فکر کنند که چرا و چگونه یک شئ، که ذاتاً جنسیت ندارد، صاحب جنسیت می‌شود.»
این نمایشگاه همچنین فضایی برای اندیشیدن به این موضوع بود که متقاطع‌بودن تا چه اندازه در کار زنان مهم است. یک سنجاق متعلق به سازمان کمتر شناخته‌شده‌ی حقوق رفاه ملی (NWRO)، که یک گروه حقوق زنان است، توجه مخاطب را به تلاش‌های زنان رنگین‌پوست برای به رسمیت شناختن کار پرستاری از کودکان به عنوان کار واقعی جلب می‌کند. همانطور که گوتیرز اشاره می‌کند، زنان - به ویژه زنان رنگین پوست - اغلب در تنگنا قرار گرفته و مجبور می‌شدند افرادی را برای مراقبت از فرزندانشان بیابند تا خودشان بتوانند کار کنند، اما معمولا دستمزد کار آنها حتی به اندازه‌ی دستمزد پرستار برای مراقبت از کودک نبود.
گوتیرز و همکارانش زمانی که می‌کوشیدند کار زنان را تا حد امکان کامل و صحیح بازنمایی کنند، دریافتند که چگونه اشکال ساختاری ستم، حتی دارایی‌های انجمن تاریخی نیویورک (NYHS) را محدود کرده و به چالش کشیده است: «ما تلاش‌های بسیار هماهنگی انجام دادیم که تا جایی که می‌توانیم پیشینه‌های مختلف را دربر بگیریم، اما این کار از جهاتی چالش‌برانگیز بود.NYHS قرن‌ها در جمع‌آوری‌هایش خانواده‌های سفیدپوست نخبه را برمی‌گزید. بنابراین، یافتن داستان زنان بومی، زنان آسیایی-آمریکایی یا زنان برده گاهی اوقات واقعاً به معنای حفاری در تاریخ بود.»
با اینحال، آنها موفق شدند دستکم یک قطعه از زنان بومی بیابند، یک بالشتک مهره‌دار ساخته شده توسط زنانHaudenosaunee . ساختن این صنایع دستی در واقع راه‌هایی بود که زنان بومی از طریق آن به دنبال آزادی می‌گشتند. گوتیرز گفت: «این بالشتک‌های مهره‌دار توسط کارگران Haudenosaunee ساخته شده‌اند و در اطراف مکان‌های گردشگری آبشار نیاگارا فروخته می‌شوند. این صنایع دستی زمانی ساخته می‌شدند که زمین‌های آنها تصاحب می‌شد و آنها به یک جریان درآمد جدید نیاز پیدا کرده بودند. این سازندگان مهره‌ها یک بازار جدید و یک جریان درآمد موثر ایجاد کردند.»
این گروه‌های محروم شامل زنان +LGBTQ نیز می‌شوند. به گفته‌ی گوتیرز مستندسازی و گنجاندن این گروه در برنامه بسیار سخت است، زیرا صحبت در مورد زنانی که هیچگاه در عموم به عنوان LGBTQ+ شناسایی نشده بودند، دشوار است. این دسته‌بندی‌ها هیچگاه در طول عمر این زنان پذیرفته‌شده نبود. علاوه بر این، گوتیرز توضیح داد که در کل این زنان چگونه در جامعه دیده می‌شوند و از این واقعیت ابراز تأسف کرد که: «تنها عکس‌هایی که از زنان ترنس در مجموعه در دسترس است، عکس روسپی‌گران است.»
او در ادامه افزود: «می‌خواستیم اطمینان حاصل کنیم دیدگاه زنان ترنس نیز در مجموعه لحاظ می‌شود، اما در واقع کار جنسی یکی از تنها کارهایی بود که زنان ترنس رنگین‌پوست در دهه ١٩٨٠می‌توانستند انجام دهند. آن زمان نیویورکی‌ها در برابر تبعیض‌های موجود در فضای مسکن و اشتغال محافظت نمی‌شدند.»
در پایان لازم به ذکر است «کار زنان» را بە عنوان پروژه‌ی غول‌پیکری نام برد کە با موفقیت مقیاس عظیم و پیچیده‌ی موضوع مورد نظرش را به تصویر می‌کشد. «کار زنان» با بررسی تاریخ بیش از ٢٠٠ ساله‌ی انسان به ما یادآوری می‌کند که این موضوعات در زمان ما نیز همچنان بسیار فعال و زنده هستند. گوتیرز گفت: «میراث کار جنسیتی هنوز با ماست. شکاف دستمزد جنسیتی هنوز مسئله‌ی بزرگی است و به طرز باورنکردنی سرسختانه با آن برخورد می‌شود. مکان‌های زیادی در نمایشگاه به چشم می‌خورد که در آن نقل‌قول‌های تاریخی درباره‌ی اینکه چقدر دستمزد پایین زنان به نفع صاحبان کسب و کار است، به چشم می‌خورد و این مسئله امروزه نیز همچنان ادامه دارد. در کل موضوعات مطرح شده در این نمایشگاه تنها مختص به تاریخ نبوده و در زندگی اکنون ما نیز جریان دارند.»
«کار زنان» از ٢١ ژوئیه تا ١٨ آگوست ۲۰۲۴ در انجمن تاریخی نیویورک در معرض دید عموم قرار دارد.