"مردم اردوگاه مخمور اجازه نمی‌دهند که توسط هیچ نیرویی محاصره شوند"
"ڕۆژین بَنَک"، ریاست مشترک اردوگاه پناهندگان مخمور گفت پناهندگان مخمور به تلاش‌های نيروهای عراقی برای محاصره اردوگاه پاسخ محکمی داده‌اند.
هیوی‌دار تالی
مخمور - نیروهای عراقی صبح روز دوشنبه ۲۷ دسامبر بدون اطلاع مسئولان اردوگاه و به طور ناگهانی سعی کردند وارد اردوگاه مخمور شوند. مردم اردوگاه در واکنش به این عمل تجمع و ابراز نارضایتی کردند و اعلام کردند که هرگز چنین رویه‌هایی را نخواهیم پذیرفت. هنوز معلوم نیست که نتیجه چه خواهد شد.
روژین بَنَک، ریاست مشترک اردوگاه پناهندگان مخمور، تلاش‌های نیروهای عراقی برای محاصره‌ی اردوگاه را تحت تاثیر و حمایت دولت ترکیه ارزیابی کرد و در این رابطه به آژانس ما گفت: "صبح روز دوشنبه نیروهای عراقی به صورت ناگهانی با تعداد مشخصی از سربازان شروع به حرکت کردند. ما با مقامات نیروهای عراقی ملاقات کردیم و در جریان این جلسات خواسته‌های آنان از طرف کلیت اردوگاه رد شد و به هیچ عنوان پذیرفته نشد. در نهایت آنها می‌خواستند اردوگاه را با سیم خالدار محصور کنند. وضعیت عراق به ویژه از نظر سیاسی شبیه یک بیمار در حالت مرگ است که از هر طرف امیدهای خود را به کشورهای همسایه به ویژه دولت ترکیه پیوند داده است. ما ٢٧ سال است که در خاک عراق به عنوان پناهنده در کمپ مخمور زندگی می‌کنیم و هرگز موضع مضری در برابر قوانین عراق، نیروهای عراقی و مردم عراق اتخاذ نکرده‌ایم.
"مردم اردوگاه تلاش نیروهای عراقی را ناکام گذاشتند"
روژین بَنَک با برجسته کردن تفاوت بین پناهندگان مخمور و دیگر پناهندگان گفت: "وضعیت ما مانند سایر پناهنده‌های عادی نیست ما مواضع سیاسی‌ای داریم، اما هیچ وقت هیچ آسیبی به دولت عراق از طرف ما وارد نشده است که مردم ما را در محاصره یا در زندان خانگی قرار دهد. هنگامی که نیروهای عراقی سعی کردند منطقه‌ی اطراف اردوگاه را حصارکشی کنند، مردم اردوگاه موضع گرفتند و به محلی که سربازان عراقی فعالیت داشتند رفته و مانع اقدامات آنها شدند."
"ما ٢٧ سال است که در مقابل بی‌عدالتی سر خم نکرده‌ایم و از این به بعد هم تسلیم نخواهیم شد"
هاجر کارا، یکی از زنان اردوگاه و حاضر در محل حادثه، از رویکرد دولت عراق به تلاش برای محاصره‌ی اردوگاه ابراز نارضایتی کرد و گفت: "ما ۲۷ سال است که سر خم نکرده‌ایم و هرگز نخواهیم کرد. آنها با تحریم، حمله‌ی زمینی و حتی از هوا به ما حمله کردند اما ما هرگز تسلیم نشدیم و نخواهیم شد. تمام سختی‌ها را تحمل کرده‌ایم اما اجازه نخواهیم داد که دولت عراق با سیم و فِنس ما را محاصره کند و از حق خود دفاع خواهیم کرد. دولت عراق باید بداند که من به عنوان یک مادر هرگز حاضر نیستم در قفس آنها زندگی کنم باید این را هم بدانند ما به خاطر نان یا رفاه آواره نیستیم بلکه به خاطر حقوق، هویت و سرزمینمان آواره شدیم."
"ما پناهنده‌ی سياسی هستيم"
هاجر همچنین در ادامه با قاطعیت گفت، که آنها پناهنده‌ی سیاسی هستند و تاکنون کسی نتوانسته است دور آنها را فِنس‌کشی کند نه سربازان عراقی و نه هیچ نیروی دیگری هم هرگز نخواهد توانست اینکار را انجام دهد.
وی همچنین گفت: "ما ٢٧ سال است که پناهنده‌ی سیاسی هستیم و از طرف شورای پناهندگان سازمان ملل نیز شناخته شده هستیم. در اردوگاه "بحیره" ۴۰ روز اعتصاب غذا کردیم تا سازمان ملل متحد ما را به رسمیت شناخت و از آن روز به عنوان پناهنده‌ی سیاسی رسمیت و مقبولیت داریم. از همان زمان هیچ حرفی از حصارکشی اطراف ما نبوده و ما هم هرگز چنین چیزی را تحمل نخواهیم کرد."