مرکز خبر – به گزارش خبرگزاری زن، مردم افغانستان برای زنده‌ماندن و از شدت فقر، نوزادان و دختران جوان خود را می‌فروشند. وضعیت وخیم اقتصادی باعث می‌شود که کودکان از گرسنگی جان بدهند، زیرا میلیون‌ها افغان برای تهیه‌ی غذا تلاش می‌کنند.

خانواده‌ّها اگر قادر به خوردن یک وعده‌ی غذایی باشند، اغلب فقط نان و گاهی با سبزیجات همراه با چای و کمی آب است. گاهی اوقات شکر برای ریختن در چای وجود دارد، که این روزها آنهم هم نایاب شده است.

در افغانستان ۹۵درصد از مردم به اندازه‌ی کافی غذا نمی‌خورند، این رقم آنقدر بالاست که تقریباً غیرقابل تصور است.

به گفته‌ی رامیز الاکبروف، معاون نماینده‌ی ویژه‌ی دبیرکل سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای که در اوایل ماه اسفند منتشر شد گفت: «در افغانستان ۹۵ درصد از مردم به اندازه‌ی کافی غذا نمی‌خورند، این قضیه باورنکردنی است اما واقعیت دارد و افزود که تقریباً خانواده‌هایی که تحت سرپرستی زنان هستند، ۱۰۰درصد گرسنگی را تجربه می‌کنند.»

به گفته‌ی فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران از زمان بازگشت طالبان به قدرت نزدیک به ۶۰ درصد از زنان شاغل در رسانه‌ها شغل خود را از دست داده‌اند که بیش‌از ۹۰درصد آنها تنها نان‌آور خانواده بوده‌اند.

دکتر وحید مجروح، وزیر پیشین بهداشت‌ودرمان افغانستان گفت: افزایش ناامنی غذایی منجر به افزایش موارد سوءتغذیه و به‌ویژه مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی در میان کودکان شده است.

وی با بیان اینکه مراکز بهداشتی درمانی نیز قادر به پاسخگویی به این تقاضا نیستند گفت: «مادران نمی‌توانند هزینه‌های مراقبت‌های دوران بارداری و پس‌از زایمان خود را پرداخت کنند، به همین دلیل میزان مرگ‌ومیر مادران به شدت در حال افزایش است که به تبع آن مرگ‌ومیر کودکان را نیز تحت‌تأثیر قرار داده است.»

براساس داده‌های به اشتراک گذاشته شده توسط (MoPH) در اوایل ماه مارس، نزدیک به ۱۳۷۰۰ نوزاد تازه متولد شده و ۲۶ مادر در سال ۲۰۲۲ به دلیل کمبود تغذیه جان خود را از دست داده‌اند.

کودکان زیر پنج سال بدترین آسیب را می‌بینند زیرا آسیب‌پذیرتر هستند. بدن کودکان هنوز در حال رشد است و اندام‌ها به یک منبع ثابت از موادمعدنی، کربوهیدرات‌ها و چربی‌های کافی نیاز دارند و اگر این مواد به بدن کودکان نرسد آن‌ها جان خود را از دست خواهند داد.

دکترعبدالرحمن الفت، رئیس بخش تغذیه‌ی اداره‌ی بهداشت گفت: «در حالی‌که در جامعه از نظر شرایط تغذیه و مراقبت‌های بهداشتی آگاهی کافی وجود ندارد، اما بدتر شدن وضعیت فقر و بیکاری را می‌توان به وخامت اوضاع اقتصادی در افغانستان نسبت داد.»

احساس ناامیدی قابل مشاهده‌ای در میان میلیون‌ها افغان وجود دارد. مردم برای زنده ماندن، نوزادان و دختران جوان خود را می‌فروشند و کودکان بیمار خود را در بیمارستان‌ها رها می‌کنند. دختران کودک خود را برای پول به ازدواج ثروتمندان در می‌آورند و دختران خود را می‌فروشند تا نوزادان و کودکان خردسال خود را از گرسنگی نجات دهند.