محرومیت زنان عفرین از برداشت محصول زیتون
زنان روستای سوخانک در منطقه شروای عفرین، که زیر نظر اداره خودمدیریتی است، در برابر حملات نیروهای اشغالگر ایستادگی می‌کنند. آنها می‌گویند: «نیروهای اشغالگر مانع دسترسی ما به زمین‌های کشاورزی‌مان می‌شوند.»
حسنا محمد
شهبا- از زمان اشغال منطقه عفرین توسط ترکیه و نیروهای وابسته به آن در ۱۸ مارس ۲۰۱۸ تاکنون، موارد متعدد نقض حقوق بشر، شکنجه و تجاوز در این منطقه گزارش شده است. همچنین خسارات جدی به محیط زیست منطقه وارد شده است.
نیروهای وابسته به دولت ترکیه هر سال در فصل برداشت زیتون، حملات خود را افزایش می‌دهند. این حملات نه تنها عفرین، بلکه تمام مناطق تحت نظارت اداره خودمدیریتی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. روستاهای مرزی منطقه شروا به طور ویژه با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.
روستای سوخانک، از توابع منطقه شروا و تحت نظارت اداره خودمدیریتی، تنها ۲ کیلومتر با روستای اشغال‌شده کیمار فاصله دارد. ساکنان این روستا در هفت سال گذشته به دلیل تهدید و حملات نیروهای اشغالگر، از دسترسی به باغ‌های زیتون خود محروم شده‌اند. حتی کشاورزانی که تلاش می‌کنند به زمین‌های خود سر بزنند، مورد هدف این نیروها قرار می‌گیرند.
با آغاز فصل برداشت زیتون، زنان روستای سوخانک در گفتگو با خبرنگار ما از وضعیت دشوار خود سخن گفتند. آنها با وجود مالکیت قانونی بر زمین‌ها و درختان زیتون، به دلیل حملات مداوم نیروهای اشغالگر، امکان برداشت محصول خود را ندارند.
«محرومیت از برداشت محصول و غارت باغ‌های زیتون»
نازلیه عمر جمو با اشاره به حملات نیروهای ترکیه می‌گوید: «ما در برابر تجاوز به روستاهایمان ایستادگی می‌کنیم. آنها قصد دارند با این حملات، روستا را از ساکنان اصلی خود خالی کنند و خودشان مستقر شوند، اما ما اجازه تحقق این هدف را نمی‌دهیم.»
او ادامه می‌دهد: «باغ‌های زیتون ما در شمال روستا و تنها ۴۰۰ متری ما قرار دارند، اما هفت سال است که به دلیل حملات مداوم، امکان برداشت محصول را نداریم. نیروهای اشغالگر به زمین‌های ما وارد می‌شوند و محصول زیتون را به غارت می‌برند. ما شاهد قطع درختان خود هستیم و صدای اره‌ها را می‌شنویم، اما کاری از دستمان برنمی‌آید. هر بار که تلاش می‌کنیم به زمین‌هایمان برسیم، با شلیک گلوله و خمپاره مواجه می‌شویم.»
او با اشاره به وضعیت عفرین می‌افزاید: «در عفرین، درختان مردم را از ریشه درمی‌آورند و کسی جرأت اعتراض ندارد، زیرا با شکنجه روبرو می‌شود. با وجود شرایط بسیار سخت زندگی در روستا، ما حاضر به ترک خانه‌هایمان نیستیم. در حالی که مردم منطقه برای گذران زندگی به زیتون و فرآورده‌های آن وابسته‌اند، نیروهای اشغالگر با غارت محصولات، از دسترنج ما سودجویی می‌کنند.»
«هفت سال محرومیت از برداشت محصول»
نارین محمد علی، یکی دیگر از کشاورزان منطقه، می‌گوید با وجود مالکیت درختان زیتون، در هفت سال گذشته به دلیل ممانعت نیروهای مهاجم، نتوانسته‌اند حتی یک محصول برداشت کنند.
او وضعیت روستای مرزی خود را چنین توصیف می‌کند: «ما هر روز با حملات مداوم گلوله و خمپاره روبرو هستیم. با اینکه صاحب ۱۸۰ درخت زیتون هستیم، هفت سال است که حتی یک دانه زیتون هم نتوانسته‌ایم برداشت کنیم. متأسفانه هیچ دولتی هم برای پایان دادن به این درگیری‌ها و اشغالگری اقدامی نمی‌کند.»
او با تأسف می‌افزاید: «ما که زمانی مالک این باغ‌ها بودیم، حالا مجبوریم در زمین‌های دیگران کارگری کنیم. فرزندانمان در سایه ترس و وحشت بزرگ می‌شوند. با این حال، ما حاضر به ترک روستایمان نیستیم و برای دفاع از حق و سرزمین خود ایستاده‌ایم.»