محدودیت‌های تردد جدید برای دانشجویان دانشگاە تبریز
در آستانە سالگرد انقلاب زن زندگی آزادی، حلقە فشار حاکمیت بر دانشجویان تنگ‌تر شدە و آزادی دانشجویان روز بە روز محدود می‌شود و با دانشجویان طوری برخورد می‌شود که گویی مجرم و خوابگاه زندان است.
مرکز خبرـ امروز دوشنبه ۳۰ مردادماه، شورای صنفی دانشجویان ایران با انتشار گزارشی از تشدید واعمال محدودیت‌های جدید « تردد یک ساعته» برای دانشجویان دانشگاە تبریز خبر داد .
براساس این گزارش، دانشگاه در بازه فرجه امتحانات ترم تابستانی، برای دانشجویان دختری که تصمیم گرفتند تا در خوابگاه بمانند، «محدودیت تردد یک ساعته» گذاشته است .
در این محدودیت اعمال شده، دانشجو در طول روز تنها می‌تواند به مدت یک ساعت از خوابگاه خارج شود و در هر بار خروج دانشجو از خوابگاه، مدت زمان خروج ایشان ثبت می‌شود و چنانچه دانشجو بیشتر از یک ساعت خارج از خوابگاه بوده باشد، به حراست معرفی می‌شود.
همچنین در مواردی که دانشجو از این مقررات تبعیت نکرده باشد، با خانواده‌اش تماس گرفته می‌شود، کارت دانشجویی وی ضبط و درصورت تکرار هم به کمیته انضباطی ارجاع داده می‌شود.
طبق گزارش مذکور، این تنها بخشی از این محدودیت‌هاست،بە گفتەی دانشجویان قریب به ده روز است که به طور کلی و حتی برای موارد ضروری نیز اجازه خروج از خوابگاه را نداشته‌اند همچنین به آنان اجازه داده نمی‌شود تا بیرون بروند و در خوابگاه یا پانسیون‌های خودگردان اقامت کنند.
مسئولین خوابگاه در پاسخ به دانشجویان گفته‌اند: وقتی دانشجویی بیرون می‌رود دردسر ایجاد می‌کند.
درکنار این محدودیت‌های محیرالعقول، می‌توان به پوشش اجباری چادر در دانشگاه نیز اشاره کرد. لازم بذکر است که در دانشگاه فرهنگیان، سرکوب دوچندان رخ می‌دهد و درصورتی که دانشجویی نسبت به رویه‌های اتخاذ شده اعتراضی بکند، در آینده با مشکلات گزینشی مواجه خواهد شد.
همچنین در خوابگاه‌های پسرانه، وضعیت رفاهی دانشجویان اسفناک است. در هر اتاق ۲۰ متری ۱۰ دانشجو و در هر اتاق ۴۰ متری ۲۵ تا ۳۰ دانشجو اسکان یافته‌اند. اتاق‌های که علیرغم جمعیت زیاد، حتی کولر و تهویه هوا هم ندارد. درکنار این مسائل، غذای دانشگاه فرهنگیان تبریز کیفیت بسیار پایینی دارد و بسیاری از دانشجویان، دچار مسمومیت غذایی شده‌اند. بخصوص کیفیت غذا در هفته‌های اخیر به شدت افت کرده است. همچنین در خوابگاه پسرانه، اجازه تردد با شلوار کوتاه به دانشجویان داده نمی‌شود و مسئولین خوابگاه از دانشجویان خواسته‌اند که درب اتاق‌های خوابگاه را قفل نکنند.
در کنار این مصائب و معضلات، باید به نبود امنیت در اطراف دانشگاه نیز اشاره کرد. به گفته دانشجویان، خیابان‌های اطراف دانشگاه امن نیستند و گزارشات متعددی از دزدی ماشین و زورگیری موجود است. با این حال دانشگاه اجازه نمی‌دهد تا دانشجویان ماشین‌های خود را در پارکینگ بگذارند.
با وجود مشکلات رفاهی متعدد دانشجویان و آزادی‌های روز به روز کوچکتر شده، دانشگاه تنها تمرکز خود را بر پوشش دانشجویان گذاشته است. به گونه‌ای با دانشجو برخورد می‌شود که گویی مجرم است و خوابگاه، زندان اوست، و این شیوه برخورد با دانشجویانی است که بناست معلمین آینده کشور باشند.
در جریان انقلاب زن زندگی آزادی، دانشگاه‌های شهرهای مختلف مرکز اصلی تجمع‌ها و اعتراض‌ها بودند و دانشجویان و اساتید زیادی با احکام‌های سنگین، تعلیق، اخراج، بازداشت و حبس رو‌برو شدند و حاکمیت حلقه محدودیت‌های دانشجویی را روز به روز تنگ‌تر کرده ولی با این حال، اعتراضات دانشجویان به روش‌های مختلف همچنان ادامه دارد، آن‌ها زیر فشار نهادهای امنیتی، هر بار راه جدیدی برای بیان اعتراض پیدا می‌کنند.