مبارزات زنان؛ تضمین کننده اتحاد ملت‌ها
تلتمر به عنوان «موزاییک خلق‌ها» شناخته می‌شود. این همبستگی خلق‌های مختلف که زنان با پروژه ملت دموکراتیک آن را به دست آورده‌اند، به خوبی مشهود است. زنان از جوامع گوناگون می‌گویند: «ما در یک بدن و یک روح هستیم.»
سورگل شیخو
حسکه - در شمال و شرق سوریه، علاوه بر کوردها، عرب‌ها و آشوری‌ها، ارمنی‌ها، ایزدی‌ها، ترکمن‌ها و بسیاری از ملت‌هایی که با حملات نسل‌کشی روبرو شده‌اند، به این منطقه پناه آورده‌اند. اما نه بر اساس ذهنیت رژیم بعث که تنها یک پرچم، زبان و ملت را می‌پذیرفت، بلکه بر اساس پروژه ملت دموکراتیک، با هم بر روی این خاک به شکلی دموکراتیک و برابر زندگی می‌کنند.
برای درک بهتر این واقعیت از دیدگاه زنان، در تلتمر، کوچکترین شهر کانتون جزیره در منطقه شمال و شرق سوریه، با زنان کورد و عرب گفت‌وگو کردیم.
الیا اوغلو، اصالتاً ترکمن، در سال ١٩۵٩ در استان لاذقیه سوریه متولد شده است. او ۴٣ سال است که در تلتمر زندگی می‌کند، مادر ۴ دختر و ۴ پسر است و ٣١ نوه دارد.
انقلاب ١٩ ژوئیه، گامی در جهت کاهش تبعیض و نژادپرستی
الیا اوغلو بیان کرد که نژادپرستی در تمامی کشورها وجود دارد و افزود: «به ویژه در موضوع ازدواج بین گروه‌های مختلف، شاهد نژادپرستی بودیم. با آغاز انقلاب ١٩ ژوئیه و گسترش تفکر ملت دموکراتیک که رهبر عبدالله اوجالان مطرح کرد، این تبعیض‌ها به تدریج کاهش یافت. به جای آن، همبستگی بین جوامع و احترام متقابل به تاریخ، زبان و فرهنگ یکدیگر افزایش پیدا کرد. در اینجا ما سه ملت با هم زندگی می‌کنیم و متحد هستیم؛ این اتحاد با انقلاب تقویت و تضمین شد. در کشورهای اروپایی نیز نژادپرستی وجود دارد؛ بین افراد سفیدپوست و سیاه‌پوست تفاوت قائل می‌شوند و اگر بر زبان آنان تسلط نداشته باشی، تو را پذیرش نمی‌کنند. حتی در استان‌های سوریه تبعیضاتی بین سنی و علوی وجود دارد؛ اما در مناطق اداره خودمدیریتی، زندگی مشترک هدف اصلی ماست. اینجا پرسیده نمی‌شود که تو کورد هستی یا آشوری، بلکه به دین، مذهب و زبان هر فرد از هر ملتی احترام گذاشته می‌شود.»
«شمال و شرق سوریه، الگویی برای زندگی آزاد و مرکز دموکراسی»
الیا اوغلو شمال و شرق سوریه را نمونه‌ای از زندگی مشترک و مرکز دموکراسی خواند و دیدگاه خود را چنین بیان کرد: «یک تفکر دموکراتیک شکل گرفته است که امیدواریم در کل سوریه و جهان گسترش یابد. اتحاد ما باعث شد بتوانیم اشغالگران و گروه‌های تروریستی که امنیت جهانی را تهدید می‌کردند، شکست دهیم. در خط مقدم نبرد، مبارزان کورد، عرب و آشوری در کنار هم برای حفظ کرامت خود می‌جنگیدند. داعش علاوه بر تروریست بودن، گروهی افراطی است. آنها به نام اسلام به مردم مسیحی حمله کردند، آنها را کشتند و به اسارت گرفتند. برای نجات آشوری‌ها، کوردها و عرب‌ها متحد شدند و آنها را از نسل‌کشی نجات دادند. این ملت‌ها با مقاومت مشترک، پیروزی شهر خود را که موزاییکی از فرهنگ‌هاست، تضمین کردند. ما در یک بدن، یک روح هستیم.
زنان نقش کلیدی در تضمین و حفظ این همبستگی داشتند. هنگام حملات، زنان شب‌ها نگهبانی می‌دادند و روزها برای مبارزان غذا آماده می‌کردند. زنان از جوامع مختلف هم نقش یک مبارز و هم نقش یک مادر انقلابی را ایفا می‌کردند. همه اینها مرهون اندیشه‌های رهبر عبدالله اوجالان است و ما خواستار آزادی جسمانی او هستیم.»
مهدیه حاج محمد، زن کورد ۶٢ ساله، مادر ٣ دختر و ۶ پسر و دارای ٢٣ نوه است. او مدت طولانی است که در محله شهید ویان زندگی می‌کند، جایی که خانه‌های کوردها در کنار خانه‌های عرب و آشوری‌ها، چشم‌اندازی متنوع از همزیستی را به نمایش می‌گذارد.
تجربه ساکنان تلتمر؛ مقاومت در برابر تفرقه‌افکنی
مهدیه درباره سیاست‌های رژیم بعث علیه روابط اجتماعی مردم چنین گفت: «مخالفان زندگی مشترک خلق‌ها تلاش‌های زیادی کردند و تنش‌هایی ایجاد کردند، اما نتوانستند به هدف خود برسند و همبستگی مردم را از بین ببرند. ما در گردهمایی‌ها و دورهمی‌ها، در عزا و شادی‌ها و پیروزی‌ها همیشه کنار هم هستیم و احساسات مشترکی را تجربه می‌کنیم. رژیم بعث تنش‌های زیادی ایجاد کرد و سعی در ایجاد اختلاف بین مردم داشت، اما مردم به این حقیقت پی بردند که کشتن نه کردها و نه عرب‌ها را از بین نمی‌برد، بنابراین دوباره گرد هم آمدند و مشکلات خود را با هم حل کردند. جنگ بیشتر باعث تقویت اتحاد ما شد؛ اینجا خون ما یکی شد و هر حمله‌ای همه جوامع را هدف می‌گرفت.»
تأثیر اندیشه‌های اوجالان بر همبستگی اجتماعی
مهدیه حاج محمد معتقد است که اگر عبدالله اوجالان نبود، احتمال درگیری بین جوامع بیشتر می‌شد. او سخنانش را این گونه به پایان رساند: «همانطور که در افغانستان و پاکستان درگیری و خشونت وجود دارد، در منطقه ما نیز ممکن بود چنین اتفاقی رخ دهد، اگر با اندیشه‌های اوجالان آشنا نمی‌شدیم. رهبر اوجالان به جای کینه و دشمنی، ایده‌های برابری و همبستگی را در میان مردم و ملت‌ها ترویج کرد.»