مدینە مامداوغلو

آمد- اعتصاب غذای زندانیان سیاسی با درخواست آزادی عبدالله اوجالان و یافتن راه حلی سیاسی برای مسئلەی کوردها همچنان ادامه دارد. اعتراضاتی که توسط خانواده‌های زندانیان و نهادهای حامی اعتصاب غذا آغاز شده بود نیز پابرجاست. مادرانی که فرزندانشان در زندان به سر می‌برند، با خواستەی لغو انفرادی، برای مبارزه علیه آن وارد سال نو می‌شوند و اعلام کرده‌اند که در سال ۲۰۲۴ اعتراضات خود را تشدید خواهند کرد.

زنانی که در دفتر حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها(DEM) در منطقه رزان دست به اعتصاب زده‌اند، خواستار لغو انفرادی و پرداختن به وضعیت زندان‌ها شدند. آنها با تأکید بر اینکه مقامات ذیربط نسبت به خواسته‌هایشان کر و کور هستند، گفتند باید صلح اجتماعی برقرار شود و سیاست‌های تقابل‌جویانه پایان پذیرد.

 

«از قلم و اندیشه‌اش می‌ترسند»

 

صالیحه ناکچی که از شهرستان سیلوان به منظور ابراز همبستگی با مادران آمده بودند، خواستار رفع بی‌درنگ بی‌عدالتی‌ها گردیدند. وی بدین شرح مطالبه خویش را بیان نمود: «ما در اینجا حضور یافته‌ایم تا خواستار لغو انفرادی شویم. ما در این برهه حساس، کل جامعەی جهانی را به دلیل بی‌تفاوتی در برابر این بی‌عدالتی‌ها محکوم می‌کنیم. امروز عبدالله اوجالان در واقع گروگان گرفته شده است. نه تنها ترکیه بلکه تمامی کشورها از افکار و قلم ایشان وحشت دارند. وقتی به اوضاع نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که ایشان در آن سلول تنگ زندانی نیست، بلکه اسیر است. چنین رفتار ظالمانه‌ای، در هیچ نقطه‌ای از دنیا پذیرفتنی نیست. باید هرچه سریعتر این بی‌عدالتی متوقف شود. ما نیز برای دستیابی به این مطالبەی بحق در اینجا جمع شده‌ایم. تا آخرین لحظەی حیات خود، در کنار این پرونده باقی خواهم ماند. با وجود آنکه بارها دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفته‌ام و کتک خورده‌ام، هرگز تسلیم نشده‌ام و از این پس نیز تسلیم نخواهم شد. من برای ابراز همبستگی با مادران در اینجا حضور یافته‌ام و همواره پشتیبان آنها و زندانیان خواهم بود.»

 

«از خواسته‌هایمان دست برنخواهیم داشت»

 

بیرگل گوک آلپ که فرزند وی در زندان ارزروم در اعتصاب غذا به سر می‌برد، اظهار داشت که به منظور حمایت از فرزند و سایر زندانیان در این تجمع حضور یافته اند. وی بیان کرد: فرزندان ما در اعتصاب غذا هستند و ما از آنان پشتیبانی می‌کنیم. انفرادی باید ملغی شود و دیگر تابوتی از زندان خارج نگردد. به تمام مادران و زندانیان آرزوی موفقیت می‌نمایم. همزمان با ادامه اعتصاب غذای فرزندانمان، ما نیز در خارج از زندان با آنان مبارزه خواهیم کرد. نه از آنها و نه از خواسته هایمان دست برنخواهیم داشت. نقض حقوق باید متوقف شود و آزادی سایر زندانیان نیز مسدود نگردد. امروز نه در خیابان و نه در زندان، کسی نمی‌تواند از حقوق خود بهره‌مند شود. قبل از بدتر شدن اوضاع، باید به این وضعیت توجه شود. ما مادران تا دریافت پاسخی، در اینجا خواهیم ماند و حتی یک قدم عقب‌نشینی هم انجام نخواهیم داد.

 

«برنده نهایی ما خواهیم بود»

 

لایحه آرشیمت در سخنان پایانی خود، اینگونه مطرح نمودند: امروز، هر آن کس که دارای وجدانی بیدار است، موظف است تا در کنار زندانیان قرار گیرد؛ چه آنانی که دست به اعتصاب زده‌اند و چه آنهایی که در خارج از زندان مبارزه می‌کنند. اینان همه فرزندان ما هستند. زندانیان نیز اعتصاب خود را نه به خاطر خویشاوندان، بلکە به پاس منافع جامعه آغاز نموده‌اند. امروز مادران، در راه صلح و آشتی می‌کوشند و ما نیز برای حمایت از ایشان در اینجا حضور یافته‌ایم. ما خواهان صلح و آزادی هستیم. ما مادران کورد، هرگز طالب جنگ و خونریزی نبوده‌ایم؛ این را سال‌هاست فریاد می‌زنیم. نمی‌خواهیم کسی متضرر شود. ظلم و ستم آنان حتماً روزی محو خواهد شد. در نهایت و با وجود همه چیز، پیروزی از آن ما خواهد بود. ما به این باور داریم و برای تحقق آن تلاش خواهیم کرد.