شنیار بایز

سلیمانی – صدای یک مادر صدای خلقی‌ست. درد و رنج یک مادر، درد هزاران مبارز است. مادران با دلی گرم و صمیمی در برابر اشغالگری‌های دولت ترکیه موضع خود را نشان می‌دهند. خواستارند تا دیگر فرزند کسی کشته نشود،‌ حکومت اقلیم کوردستان در برابر حملات دولت ترکیه مانع باشد تا دل مادری دیگر نسوزد، از قطع درختان و غارت طبیعت کوردستان جلوگیری کند.

چندین مادر که فرزندانشان را در راه آزاد کردن خاک کوردستان به وطن بخشیده‌اند، می‌خواهند صدایشان را به گوش حکومت و احزاب حاکم برسانند. سعده ناصر، مادر انقلابی شهید، دیار غریب می‌گوید: "خواهان پایان دادن به جنگ مابین کوردها و برادرکشی‌ست، نباید دیگر پدر کودکی شهید شود." همچنان خواستار آن شد تا کوردها در هر ۴ بخش کوردستان متحد شده و کوردستان یکی باشد، تا اشغالگران نتوانند آن را به تالان ببرند.

مادران از نقش مهمی در جامعه برخوردارند،‌ می‌توانند اهرم فشاری بر دشمنان و حاکمان باشند، تا مانع ترکیه شوند و اجازه ندهند که وارد خاک کوردستان شوند.

الون عبدالله، یکی دیگر از مادران روسری سفید است که خواهان آن است تا با نارضایتی مادران و زنان دولت ترکیه از خاک کوردستان خارج شود، همچنین ذکر کرد:‌ "بایستی همه‌ی مادران و خلق کورد بر علیه دولت ترکیه بایستند،‌ که چشم طمع به خاک کوردستان دوخته و خواهان اشغال آن است." در ادامه الون از رئیس‌جمهوری عراق و رئیس اقلیم کوردستان می‌خواهد که از کوردها حمایت کنند و اجازه ندهند که اشغالگران بیشتر از این وارد خاک کوردستان شوند و از پیشروی دولت ترکیه جلوگیری کنند.

بیخان حمید، یکی دیگر از مادران جگر سوخته برای خبرگزاری زن چنین گفت:‌ "بایستی مابین بخش‌های کوردستان تفاوتی وجود نداشته باشد، به اشغال دشمن و اشغالگران در خاک کوردستان اجازه ندهند، برای اینکه مادران بیشتر از هر کسی هزینه‌ی آن را می‌دهند و فرزندانشان را به خاک کوردستان تقدیم می‌کنند."

همچنین اشاره کرد،‌ پیشمرگه‌ و گریلاها در کوهستان در شرایط سختی بسر می‌برند، بنابراین دست‌اندرکاران حکومتی نباید ساکت نشسته و در برابر حملات ترکیه و دشمن موضعی نشان ندهند. در پایان می‌گوید:‌ "بایستی در خاک کوردستان صلح و آشتی پابرجا باشد تا مادران جگرشان سوخته نشود."

دیروز ۱۹ خرداد(۹ ژوئن)، مادران روسری سفید در پارک مادر در شهر سلیمانی با شعار "با احساس مسئولیت مادرانه، حفظ خاک کوردستان را وظیفه‌ی خود می‌دانیم" دست به تجمعی معترضانه زده و طی این تجمع بیانیه‌ایی را به پارلمان اقلیم کوردستان و عراق تقدیم کردند، و اشاره کردند:‌ "ما بعنوان مادران روسری سفید هر گونه اشغالگری را محکوم می‌کنیم، از خلق کورد می‌خواهیم متحد باشند، زنان باید در مقابل اشغالگری هماهنگ و همصدا بوده و مادران در حفظ و صیانت از خاک و سرزمین‌مان احساس مسئولیت داشته باشند.