«ما شاگردان مینا وظیفه داریم که با شجاعت و ایستادگی نمونه‌های مثبت بر جا بگذاریم»
امروز نیز فضای ترس و ناامیدی و یاس در آسمان تیره‌ی جامعه‌ی ما حکمفرماست، اکثریت راه فرار در پیش می‌گیرند، اما ما منحیث شاگردان مینا، مسئولیت داریم که با شجاعت و ایستادگی برای دیگران نمونه‌های مثبت برجا گذاشته این فضا را بشکنیم.
بهاران لهیب
کابل - مینا کشور، زنی که ۴۵ سال پیش یگانه سازمان انقلابی زنان را در شهر کابل یکجا با چند زن همرزم‌اش بنیان گذاشت و در سن ۳۱ سالگی در شهر کویته پاکستان توسط «خاد» (سازمان جاسوسی دولت دست‌نشانده خلق و پرچم) در همدستی با حزب اسلامی گلبدین به قتل رسید. «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا)، دیروز، ۱۵ بهمن به این مناسبت و با حضور ده‌ها فعال زن و مرد جهت زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره‌ی مینا کشور مراسمی برگزار کردند.
در این برنامه، شعر، ترانه‌ها و سخنرانی از جانب اعضای «راوا» صورت گرفت و پیام‌هایی از سازمان‌ها و احزاب انقلابی جهان از قبیل؛
۱- پلتفرم دموکراتیک فراملیتی زنان
۲-چیزدا از ایتالیا
۳- سونالی - آمریکا
۴- سوزان کیل
۵- گابی خبرنگار از پیرو
۶-ساوا استرلیا
۷- دوستان راوا چاپان
۸-شبکه ببین المللی کارگران همبستگی و مبارزه فرانسه
۹- جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان خوانده شدند.
شکوفه شورش، یکی از اعضای «راوا» طی سخنرانی‌اش ابراز داشت:
«مینا می‌توانست زندگی مرفه و بی‌دردسر داشته و در شرایطی که مثل امروز فرار به کشورهای غربی عام بود، به هرجایی پناه ببرد، اما او منحیث یک زن سیاسی به آگاهی کامل رسیده جایگاه خود را عمیقا درک کرده بود که برعکس اکثریت خطر به جان خریده جهت بسیج زنان کار شبانه‌روزی نمود. در یک وضعیت بحرانی و خونین است که عناصر انقلابی و مبارز از عناصر بزدل و نیمه‌راه تفکیک می‌شوند.»
موج بزرگ عدالت‌خواهی زنان حاکمیت لرزان طالبان را واژگون خواهد ساخت
وی در ادامه افزود:
«زن افغان خوشبختانه به آگاهی‌هایی دست یافته است که دیگر طالب نمی‌تواند هر قانون عصر حجری‌اش را بر وی تحمیل نماید. اگر طالب می‌کوشد که زنان از تعلیم و حق کار محروم گردد، می‌داند که با همین سیاست است که می‌توان زن را سرکوب و فریادش را خنثی نموده از حیات سیاسی جامعه به دور پرتاب کرد. زنی که در اقتصاد جامعه سهمی نداشت طبعا به برده‌ی مرد بدل گشته است. پس باید جنبش‌های زنان تا آخرین حد از این حقوق زنان به دفاع برخیزند که در نهایت طالب یا هر نیروی ارتجاعی راهی جز تمکین به خواست زنان نخواهد داشت. هر جنبش زن اگر مبارزه‌ی ضد بنیادگرایی و ضدامپریالیستی و دموکراسی‌خواهانه در صدر شعارهایش نبود، به تحلیل رفته توسط حکام خاین بلعیده خواهد شد.
حرکت‌های ولو کوچک آزادیخواهانه و پیشرو در فضای استبداد و اختناق، تاثیر عمیقی بر کل جامعه دارد و نباید آنرا دست کم گرفت. طالبان همین اکنون از اعتراضات کوچک انگشت‌شمار زنان آنچنان تکان می‌خورند که به بازداشت و سرکوب‌شان می‌پردازند چون می‌دانند از همین حرکت‌های به ظاهر کوچک، موج‌های بزرگتر عدالتی‌خواهی سربرآورده حاکمیت لرزان‌شان را واژگون خواهد ساخت. مهم اینست که آنچنان جسارت و تعهد داشت و از بند و زندان و شکنجه هراسی به دل راه نداد. اکثرا انقلابیون زندان را نیز به بزرگترین صحنه‌ی نبرد و مبارزه مبدل ساخته بر هزاران دیگر اثر عمیق گذاشته‌اند تا راه‌شان را ادامه دهند.»
شازیه شکیب، عضو راوا به «خبرگزاری زن» گفت:
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا) یگانه سازمان سیاسی و انقلابی زنان است که در سال ۱۹۷۷ توسط مینا تاسیس شد. هدف ایجاد راوا عدالت اجتماعی، حقوق زنان، آزادی، استقلال افغانستان و سیکولاریزم است. مینا کشور از همان ابتدای تاسیس برای کشور آزاد و مستقل مبارزه را آغاز کرد و رهروانش هم راه او را ادامه می‌دهند.»
