«ما اگر به پا شویم، می‌توانیم طالبان را شکست دهیم»
طالبان هر قدر که مانع تجلیل از خوشی‌ها و جلوگیری از سرگرمی‌ها و روال عادی زندگی مردم به خصوص زنان می‌شوند، به همان پیمانه با مقاومت بیشتر افغان‌ها مواجه می‌گردند.
بهاران لهیب
کابل - دیروز ۱۳ فروردین، ازسیزده بدر خانواده‌ها در کابل تجلیل به عمل آوردند. هوای بهاری به سبزه‌ها طراوت داده و بیشتر اطراف شهر سرسبز شده است. خانواده اعم زن و مرد و کودک از خانه‌ها بیرون شدند و بهار و زندگی دوباره را به تجلیل نشستند. آنان به روی سبزه‌ها پیاده‌روی نمودند، «سبزه لکد کردن» به فال این که تا آخر سال سبز و خوش بمانند.
اما سیزده بدر یا «سبزه لکد کردن» امسال بسیار کم‌رنگ‌تر نسبت به سال‌های قبل بود؛ یکی این که امروز اول رمضان بود، دوم که فقر و سایه‌ی شوم طالبان تمام فضای کشور را درنوردیده است.
خبرگزاری زن در کابل پای صحبت چهار دختری نشست که برای «سبزه لکد کردن» در یکی از مناطق کابل آمده بودند.
مریم حسینی که با فامیل خود برای تجلیل از این روز به طبیعت آمده بودند، می‌گوید: «امروز برای تجلیل از سیزده‌بدر در یکی از تپه‌های کابل با فامیل آمدیم.»
در این روزها درد تمام دختران افغانستان یک چیز است؛ بسته ماندن مکاتب توسط طالبان. مریم هم می‌گوید فقط آرزویم در این سیزده بدر باز شدن مکاتب ما است. او می‌گوید: «باید دروازه‌ی مکاتب به روی ما دختران باز شود، ما به تحصیل خود ادامه بدهیم. از سازمان ملل متحد می‌خواهم که بالای طالبان فشار بیاورد، ما زنان دست به دست هم بدهیم که طالبان را مجبور بسازیم مکاتب باز شود. تا کشور خود را پیشرفت بدهیم و نگذاریم به عقب برگردیم.»
الهه سادات یکی دیگر از این دختران اظهار داشت: «ما برای تجلیل از سیزده‌بدر به این محل آمده‌ایم. من دختر مکتب هستم باید درس بخوانم، ولی طالبان دروازه‌های مکاتب را بسته‌اند. دختران در وضعیت خوب روانی قرار ندارند تعداد کمی است که به کورس‌های خصوصی می‌روند و یا نزد خود درس می‌خوانند، باید ما به مکتب برویم.»
الهه در ادامه‌ی سخنان خود در ارتباط به این که طالبان خود را مسلمانان ناب می‌گویند، اضافه کرد: «طالبان می‌گویند که ما یک کشور اسلامی هستیم، از نظر من نیستیم چون چرا تنها پسران به مکتب بروند ولی ما دختران محروم شویم. ما نمی‌شود در خانه بمانیم.»
الهه می‌گوید: «از این که طالبان اجازه نمی‌دهد که ما از نوروز و یا سیزده‌بدر تجلیل کنیم یکی از اشتباهات‌شان است. همیشه تلاش‌شان همین است و بوده که ما زنان فقط در چهار دیواری خانه‌ها بمانیم ولی ما این کار را نمی‌کنیم بیرون می‌شویم. حق منع تفریح ما را ندارند.»
پیام وی به تمام زنان اینست: «در خانه‌های خود نزد خود درس بخوانند، پیشرفت کنند و نباید ناامید شوند. بالاخره زنان آنقدر ترقی می‌کنند که هیچ کسی فکرش را نمی‌کند.»
نرگس حسینی هم در جمع این دختران است، او می‌گوید: «من با فامیلم آمدم و فامیل‌های زیاد اینجا آمدند که از سیزده‌بدر تجلیل کنند. طالبان منع کردند، ما در مخالفت به آنان بیرون شده‌ایم چون باید بدانند که زنان تسلیم نمی‌شوند. زنان باید در مخالفت با طالبان به پا بایستند.
طالبان داد از اسلام می‌زنند چرا اجازه نمی‌دهند زنان بیرون شوند از خانه‌های خود و مکتب بروند. از وقتی که طالبان مانع بیرون شدن ما از خانه شدند ما در مخالفت به آنان بیرون می‌شویم. تا برایشان نشان بدهیم که هیچ وقت تسلیم نمی‌شویم. تسلیم شدن در حق ما زنان نیست، من به زنان می‌گویم که هیچ وقت تسلیم نشوند. صدای خود را بلند کنند. برای این که طالبان آنان را شکست داده نمی‌توانند، ما اگر بلند شویم، می‌توانیم طالبان را شکست بدهیم. ما با طالبان مخالفت می‌کنیم اجازه نمی‌دهیم ما را شکست بدهند.»
فاطمه حسینی برای تجلیل از سیزده بدر آمده بود می‌گوید: «باوجود بسیار مخالفت طالبان باز هم آمدیم. دوستان عزیز از طالبان نترسید. طالبان جرات ندارند که مانع ما شده بتواند، هر دختر آرزو دارد مکتب‌اش شروع شود. برای مخالفت با طالبان ما زنان دست به دست هم می‌دهیم. دروازه‌های مکاتب باز می‌کنیم، بالاخره موفق م