مرکز خبر- لیلا ارشد فعال حقوق زنان و مدیر موسسەی خانەی خورشید در بخشی از یادداشت خود که در روزنامەی ایران منتشر شده به افزایش اعتیاد زنان پرداخته و چنین عنوان کرده: ''از اوایل دهه‌ی 80 سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان اعلام کردند که آمار اعتیاد زنان روبه افزایش است و از سوی دیگر سن ابتلا به آن کاهش یافته است. حتی در یک برهه از زمان واژه‌ی زنانه شدن اعتیاد هم مطرح شد که مورد موافقت صاحب‌نظران قرار نگرفت چون اعتیاد زنانه نشده اما زنان بیش از گذشته درگیر اعتیاد شده‌اند''.

 

لیلا ارشد به نبود اقدامات پیشگیرانه و نبود برنامەهایی که مانع گسترش اعتیاد شود اشاره کرده و چنین نوشته: '' متأسفانه طی این سالها برنامه‌ای که بتواند مانع گسترش این موضوع باشد طراحی نشد، از این‌رو در شرایطی که حتی پیشگیری سطح یک، که آموزش مهارت‌های اجتماعی و مهارت‌های زندگی است در جامعه وجود ندارد... در کشور ما پیشگیری سطح یک و دو وجود ندارد یا بسیار کمرنگ است و اقدامات پیشگیرانه از سطح سه آغاز می‌شود. تشکل‌های مردمی، نهادها و حتی سازمان‌های حمایتی نظیر بهزیستی پیشگیری سطح سه را ارائه می‌دهد. یعنی فرد، درگیر اعتیاد شده، خشونت و سایر تلخی‌ها را تجربه کرده حتی ممکن است از خانه رفته باشد، حالا ما اقدامات سطح سه یعنی مداخلات پرهزینه را انجام می‌دهیم که نه تنها هزینه بالایی دارد بلکه تأثیر مطلوبی هم نخواهد داشت. این درحالی است که کشور ما به پیشگیری سطح یک نیاز دارد. آن هم برای همه‌ی اعضای جامعه، در همه‌ی سنین و بایستی با واژه‌ها و مفاهیم مختلف بارها و بارها عنوان شود''.

 

وی از دختران خانوادەهای مرفه نام برد کە در کمپ‌های ترک اعتیاد هستند و به دلایل اعتیاد این قشر نیز پرداخته و چنین نوشته است: '' برخی از خانواده‌ها هم گمان می‌کنند پرداخت پول بی‌حساب کتاب و زندگی مرفه می‌تواند مانع آسیب فرزندانشان شود. داشتن پول برای زندگی فاکتور خوبی است اما همیشه داشتن پول به‌عنوان یک امکان حمایتی حافظ سلامت نیست آنچه در خانواده می‌گذرد مهم است در حال حاضر جوانان زیادی در کلینیک‌های ترک اعتیاد حضور دارند که از خانواده‌های مرفه هستند. چون این دختران از نظر روانی در خانواده حمایت نشده‌اند و به احساسات آنها توجهی نشده است. علاوه بر نشاط و شادی باید به اشتغال دختران جوان نیز توجه کرد''.

 

لیلا ارشاد به تبعیض جنسیتی در اشتغال زنان اشاره کرده و آن را یکی از عوامل گرایش به مواد مخدرو رفتارهای ناهنجار دانسته و در این باره نوشته: ''اشتغال، امید و احساس رضایت‌مندی را در فرد ایجاد می‌کند. زنان در اشتغال حقوق کمتری را نسبت به آقایان تجربه می‌کنند و با محدودیت‌های بیشتری مواجه هستند. در این شرایط فرد نمی‌تواند به شرایط مطلوب خود دست پیدا کند. سرخورده می‌شود و امید خود را از دست می‌دهد. ناامیدی انسان را به سمت خطا و کسب تجربه‌های ناهنجار و ناخوشایند هدایت می‌کند. واقعیت این است که شرایط جامعه روز به روز سخت‌تر و دشوارتر می‌شود و ما برای پیشگیری از آسیب‌های ناشی از این دشواریها باید ابزار حل مسأله را داشته باشیم''.