مرکز خبر- امروز پنج‌شنبه ٢٧ اردیبهشت‌ماه، جامعه‌ی زنان آزادی شرق کوردستان (کژار) در واکنش به انتشار خبر انتقال وریشه مرادی به بند ٢٠٩ وزارت اطلاعات زندان اوین و اعتصاب غذای این فعال حقوق زنان در اعتراض به انتقالش به بند ٢٠٩ و همچنین اعتصاب غذای همبندی او پخشان عزیزی، بیانیه‌ای صادر کرد و با اشاره به بازجویی‌ها، فشار روانی و تهدیدهای نیروهای امنیتی علیه این فعال حقوق زنان از تمامی آزادی‌خواهان خواست به صدای وریشه مرادی مبدل شوند و نوشت: زندانیان سیاسی زن در مقابل فشارها و تهدیدات رژیم، زندان را به سنگر مقاومت مبدل کرده‌اند. حمایت آنان از یکدیگر موجب شده که دستگاه سرکوب قادر به بریدن صدای زنان نشده و افکار عمومی نیز از مقاومت آنان مطلع گردند. هر چه رژیم بیشتر فشار آورده و حمله‌ور می‌شود، آنان بیشتر مقاومت کرده و این موجب حمایت عموم آزادی‌خواهان از آنان گردیده است.

 

متن کامل بیانیه‌ی جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) به شرح زیر است:

دیروز سازمان حقوق بشر کوردستان، خبر اعتصاب غذای رفیق‌مان وریشه مرادی (جوانا سنه) و هم چنین فعال زن کورد، پخشان عزیزی در زندان اوین را منتشر نمود. بنا براین خبر رفیق‌مان جوانا سنه روز سه‌شنبه ٢۵ اردیبهشت‌ماه از بند زندان اوین به بند ٢٠٩ وزارت اطلاعات این زندان منتقل گردید. این در حالی است که او در اعتراض به انتقال خویش دست به اعتصاب غذا زده است. همانطور که افکار عمومی مطلع هستند وریشه مرادی از تاریخ، ١٠ مردادماه ١۴٠٢ از سوی نیروهای امنیتی رژیم دستگیر شد و در طول این مدت تحت بازجویی‌ها، فشار روانی و تهدیدهای بسیاری قرار گرفته و این فشارها تا به امروز نیز ادامه دارد. او در چند روز گذشته، برای بازجویی مجدداً از بند زنان به بند ٢٠٩ منتقل شده است. رفیق‌مان نیز در اعتراض به این امر از ظهر روز چهارشنبه ٢۶ اردیبهشت‌ماه دست به اعتصاب غذا زده است.

علاوه بر اعتصاب غذای وریشه مرادی، در همبستگی با او و حمایت از وی، پخشان عزیزی نیز در اعتراض به انتقال وریشه مرادی دست به تحصن و اعتصاب زده است.

از ابتدای انتشار خبر دستگیری وریشه مرادی، شاهد حمایت بسیاری از زنان مبارز، نهادهای حقوق بشری و پلتفرم‌های گوناگون از ایشان بوده و هستیم. این دقیقاً بیانگر آن است که زندانیان در بند نماینده‌ی آزادی‌خواهان در برابر دستگاه ظلم و ستم و صدای آنان می‌باشند.

دستگاه‌های رژیم ایران باید بدانند که تنها راه نجاتشان تعامل صحیح با خواست‌های جامعه و در پیش گرفتن برخوردی انسانی با مبارزان این جامعه و بویژه زنان است. جستن راه نجات در جایی دیگر، غفلتی است که فرجامش، پایان رژیم است. ستمگری در هیچ جای تاریخ پایدار نمانده که در این رژیم پایدار بماند.

وضعیت رفیق‌مان، اسارت حق در دستانی ناحق و ستمگر است و لحظه به لحظه این را با جان دل و حس می‌نماییم. وضعیت اخیر جوانا سنه و زندانیان زن دیگر موجب نگرانی همگی ماست. از این‌رو بار دیگر از جامعه‌ی آزادی‌خواهان و بویژه زنان مبارز می‌خواهیم که به صدای وریشه مرادی مبدل گردند. وضعیت او را پیگیری نموده و با موضع‌گیری خویش به حمایت از او و مقاومت شرافتمندانه‌اش بپردازند.

زنده باد مبارزه‌ی زنان آزادی‌خواه در راه ایجادی حیاتی آزاد