مرکز خبر- در حالیکە قیام سراسری خلق‌های ستمدیدە در ایران حدود ٣ ماە است ادامە دارد و همچنان سرکوب‌های وحشیانە، بازداشت و اعدام جوانان آزادیخواه نیز شدت گرفتە است، جامعەی زنان آزاد روژهلات کوردستان بیانیەای را منتشر کردە و نقش راسخ زنان در این قیام، اعدام جوانان توسط حاکمیت ایران و وحشت دولت جمهوری اسلامی از این انقلاب را بیان کردە است.

 

در متن این بیانیە آمدە است:

«قریب به سه ماه است که انقلاب ژن ژیان ئازادی، مژده بخش برساخت حیاتی آزاد و دموکراتیک گشته است. انقلابی که حاوی پیام‌های تاریخی، ایدئولوژیک و پارادایمیک بسیاری بود و اتحاد خلق‌های ایران را بەهمراه داشت. اتحادی که حامل پیام دموکراسی، صلح و آزادی بوده است. اتحادی که موجب گشت، خلق‌ها در سراسر ایران، تعدد، تکثر و تنوعات ملی مذهبی را زمینه ساز فعالیتی عظیم‌تر نمایند. حمایت خلق‌ها در ایران به پیشاهنگی زنان و جوانان بیان داشت که برای درمان دردی مشترک، مبارزه‌ای مشترک لازم است.

 در بسیاری از شهرهای روژهلات کوردستان و ایران، مبارزه‌ای بی امان صورت گرفت و هم اکنون نیز ادامه دارد. قریب به سه ماه است که هر زمان و مکانی، به زمان و مکان مبارزه مبدل گشته است. خانه تا خیابان، دانشگاه تا مدارس، سنگر مبارزه شده‌اند برای کسانی که در جبهه‌ی رسیدن به حقیقت، با ظلم و تاریکی مبارزه نمودند. این مقاومت و مبارزه‌ی عظیم تاریخی در ایران، در حالی صورت گرفت که حاکمیت پیرسالار و مرد محور ایران، از هیچ روشی برای سرکوب مبارزین دریغ ننموده است.

 از روز اول، حاکمیت سعی داشت که پروسه‌ی انقلاب را اغتشاشی بخواند که از سوی نیروهای خارجی، تغذیه و جهت‌دهی می‌شود و  در همین راستا، خانواده و بستگان نزدیک شهدا و همچنین زندانیان را به اعتراف اجباری وا دارد؛ بەعبارتی جنگ روانی نظام، در کنار تمام راهکارهای دیگرش برای سرکوب این انقلاب به اوج رسیده بود. از سوی دیگر علاوه بر سرکوب نیز، سعی بر به انحراف بردن این انقلاب و عادی نشان دادن وضعیت موجود داشت. سفر اخیر رئیسی به سنه و حضورش در دانشگاه‌ها‌ی تهران به مناسبت روز دانشجو، نمونه ی بارز آن بود. اما علیرغم تمام تهاجماتی که از سوی نظام صورت گرفت خلق‌های ایران، نه تنها عقب نشینی نکردند بلکه راهکارهای خویش را برای تداوم هرچه بیشتر این انقلاب، غنی‌تر ساختند. از یک سو هر روز که می گذرد شاهد تحولات بسیار عظیمی مانند بپاخاستن تمام اقشار و آحاد جامعه، از جمله دانش‌آموز، دانشجو، معلمین، فعالین در حوزه‌های مذهبی مدنی و … هستیم و از سوی دیگر نیز شاهد خوف و وحشت نظام در برابر این خیزش سراسری بودیم. این دو رویکرد  بیانگر آن بوده که حاکمیت ایران از هرلحاظ دچار سیاست مردگی مطلق گردیده است و از همین‌ روست که تا‌کنون این خیزش ادامه یافته است.

چند روز پیش در راستای افزایش تهاجمات حاکمیت، بار دیگر شاهد اعدام فعالین این انقلاب گشتیم. همگان بر این موضوع واقفند که حاکمیت ایران، از اعدام به عنوان ابزاری برای ایجاد وحشت، خوف و سرکوب استفاده می‌نماید. جنگ ویژه در ایران، اعدام، زندان، شکنجه، تفرقه اندازی، تخریب و ترور شخصیت، در کارنامه‌ی سیاه ولایت فقیه وجود داشته و امری جدید و نو نبوده، اما برجسته نمودن این سیاست‌ها در این دوران، تنها تاکتیکی است که نظام برای بقای خویش بدان متوسل گشته است. در تاریخ اقتدار ایران، آنجا که بحث از اراده و هویت طلبی و حق و حقوق جامعه به میان آمده، از بدار آویختن پیشاهنگان جامعه استفاده نموده است.

 بە عبارتی می‌توان گفت اعدام، آخرین تلاش این حاکمیت ناتوان برای سرکوب انقلاب و انقلابیون می‌باشد. در مقابل آن، موضع‌گیری رادیکال‌تر توده‌های انقلابی می‌تواند پاسخ قاطع و روشنی به اهرم فشار نظام باشد. زندان نیز همچون آینه‌ی تمام نمای جامعه است که نظام آن‌ را به مکانی در راستای آزمودن و به نتیجه رساندن سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی خویش مبدل ساخته است. اما همگی بر این موضوع واقفیم که زندان در طول تاریخ، سنگر مبارزه و مقاومت بوده و هست. بدون شک مکان و زمان مقاومت، مرز نمی‌شناسد و سطح مبارزات خلق‌ها در تمام ایران، به اوج خویش رسیده است.

 در مقابل عجز نظام، خلق‌ها دلگرمتر و نیرومندتر از قبل به مبارزات خویش ادامه دادند. این مبارزه حاوی یک پیام تاریخی است که نه سلطنت نه رهبری، بلکه دموکراسی و برابری است که می‌تواند پاسخگوی مطالبات آنان در انقلاب خیابان باشد. استمرار و ارتقا این مبارزات از اهمیت خاصی برخوردار است. زنان و جوانان از آوان انقلاب ژن ژیان ئازادی، پیشاهنگ بوده‌اند و تمام جامعه را به میدان مبارزه فرا خواندند. زنی پویا، فعال و دارای نیروی سازماندهی می‌تواند جامعه‌ای سازماندهی شده را ایجاد نماید، جامعه‌ای که سازماندهی گردد، زمینه‌ی برساخت ملت دموکراتیک را فراهم می‌آورد. ایجاد جبهه‌های مختلف مقاومت فرای تمام باورداشت و تفاوتمندیههای اجتماعی، نمود ملت دموکراتیک است. پس مصر بودن براین پیشاهنگی و ایجاد تغییرات تاکتیکی در راهکار و امید به نتیجه رساندن این مبارزه به معنای صیانت از دستاوردهای انقلاب عظیم مردمی است.

انقلاب ژن ژیان آزادی، گذاری بود بر تمامی مرزهای ساختگی نظام وهمچنین کلیدی برگشایش درهای بسته‌ای بود که دولت  ملت همچون مانعی در برابر جامعه‌ی آزاد و دموکراتیک، قرار داده بود. از همین‌رو صیانت از تمام خون‌های ریخته شده برای دفاع از هویت و اراده‌ی جامعه، رسالتی انسانی است برای بنا نهادن حیات و آینده‌ای آزاد.»