مرکز خبر- بیشتر گذرگاه‌های مرزی از سلماس تا اورامانات و به ویژه گذرگاه‌های شهرستان‌های پیرانشهر، سردشت، بانه، مریوان و پاوه محل عبور و کولبری زنان، مردان، جوانان و حتی کودکانی است که در یک بازی واقعی با مرگ برای امرار معاش درگیر هستند. در میان کولبران از کودکان ١٠ساله گرفتە تا پیرمردان ٧٠ ساله و زنان به چشم می‌خورند.

علاوه بر این زنان سرپرست خانواده و جوانان تحصیل‌کرده‌ی بیکار نیز طیف قابل توجهی از کولبران را تشکیل می‌دهند.

 

 زنان کولبری که آمار دقیقی هم از تعداد آن‌ها در دست نیست، ولی همپای مردان در کوردستان به کولبری مشغول‌اند.

در سال‌های اخیر، انتشار عکسی از زنان در میانه‌ی راه‌های کوهستانی، توجەها را بە خود جلب کرد. زنانی با چهره‌هایی پوشیده و اغلب ناشناس که در ارتفاعات صعب‌العبور جان در کف دست و بار بر پشت می‌گذارند و به امید بازگشت با دست پر، ساعت‌ها پیاده‌روی در راه‌های سخت و طاقت‌فرسا را تحمل می‌کنند. زنان کولبر در گفت‌وگوی با رسانەهای داخلی ایران مسائل خود را بازگو کردەاند، برخی از زنان کولبر گفته‌اند مجبورند ۳۰ کیلو بار را چهار یا پنج ساعت در کوهستان‌ها حمل کنند.

 

آن‌ها در قبال هر باری که حمل می‌کنند مزدی ناچیز دریافت می‌کنند، ۳۰۰ هزار تومان برای کولبری که جانش در مشتش است و کفاف زندگیش را هم نمی‌دهد، اما مجبور است برای لقمه‌ای نان این چنین با مرگ بجنگد.

سکوت مسئولان و مقام‌های دولتی ایران در مورد زنان کولبر در این سال‌ها در حالی رخ داده ‌است که آخوندها و مقام‌های قضائی در ایران فهرست بلندبالایی از محدودیت و محرومیت برای زنان تدارک دیده‌اند.

 از ورزش و دوچرخه‌سواری زنان گرفته تا قانون جوانی جمعیت، به زنان حمله کرده  برای آنان مجازات تعیین می‌کنند، اما معضلات و آسیب‌های اجتماعی که گریبانگیر زنان شده است جایی میان فتواهای آخوندها ندارد.