هدیل عمر

ادلب - بسیاری از فعالان زن در شمال سوریه توسط گروه تروریستی موسوم به «تحریر الشام» برای محدود کردن فعالیت‌های مدنی خود مورد تهدید دائمی قرار دارند که به بازداشت و یا قتل آن‌ها منجر می‌شود و یا آن‌ها را مجبور به استعفا از سمت‌های رهبری می‌کنند و در تلاش برای حذف زنان، آن‌ها را از هر گونه فعالیت اجتماعی مؤثر دور می‌کنند تا این مناصب به مردان به ویژه آن‌هایی که به جناح‌های مختلف وابسته هستند، داده شود.

در ٢٧ فوریه سال جاری، جسد هبه حاج عارف، فعال فمینیست سوریه‌ای، در داخل خانه‌اش در شهر بزاعه در حومه‌ی شمالی حلب، که تحت کنترل نیروهای دولتی دمشق است، پیدا شد.

وهبه حاج عارف یک فعال فمینیست و عضو شبکه‌ی زنان سوریه است که قبلاً در شورای محلی شهر بزاعه در حومه شمالی حلب کار می‌کرد. او مادر دو فرزند بود و  در مدرسه خطوه جدید بە عنوان مدیر کار می‌کرد.

یکی از دوستان هبه حاج عارف، روان حمدان، ٣۵ ساله، گفت که هبه عارف اندکی قبل از مرگش تهدید به مرگ شدە بود و این امر او را مجبور به استعفا از شغل خود در شورای محلی کرد. او تصمیم گرفت این تهدیدات را برای رسانه‌ها افشا کند، اما قبل از اینکه بتواند این کار را انجام دهد کشته شد.

وی افزود: جسد حلق آویز شده‌ی او در خانه‌اش پیدا شد و گزارش پزشکی قانونی که به صورت مخفیانه منتشر شد، نشان می‌دهد که هبه حاج عارف پیش از آنکه حلق آویز شود، خفه شده بود، تا قتل او به صورت خودکشی جلوه داده شود. اما مقامات مسئول پرونده اعلام کردند که این یک خودکشی بوده است.

روان حمدان، مانند خانواده هبه عارف و بسیاری دیگر، به یافته‌های تحقیقات اعتماد ندارد و تأکید کرد فعالان زن تحت فشار و آزار و اذیت قرار دارند و به قتل می‌رسند، همانطور که در مورد هبه عارف اتفاق افتاد و به دلیل دفاع و نقشش در توانمندسازی زنان و رهایی آن‌ها از پوسته‌ای که مدت‌ها پیش در آن قرار داشتند، به قتل رسید.

وی گفت: آنچه در تحقیقات ادعا شده که هبه حاج عارف «با خودکشی به زندگی خود پایان داده است» ادعایی دور از واقعیت و تلاش برای دور زدن حقیقت و پنهان کردن ویژگی‎های آن است.

وی با اشاره به اینکه قتل، سرقت مسلحانه و ترور به طور مداوم در سراسر مناطق تحت کنترل گروه تروریستی موسوم به «تحریر الشام» تکرار می‌شود، گفت: این مناطق از نبود امنیت رنج می‌برند که تمامی گروه‌ها به ویژه زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

سندس بکور، ۴٠ ساله، جزئیات بازداشت خود توسط مزدوران حیات تحریر الشام را به دلیل فعالیت رسانه‌ای در یک سازمان مدنی بازگو می‌کند و می‌گوید: «مزدوران تحریر الشام به دفتر سازمان مدنی که در آن مشغول به کار بودم یورش آوردند و به اتهام همکاری با این سازمان بازداشت و به زندان منتقل شدم و در آنجا تحت هولناک‌ترین شکنجه‌ها قرار گرفتم که باعث شکستگی و کبودی در هر دو پایم شد.»

 

وی با اشاره به اینکه وضعیت سلامتی و روانی وی در داخل زندان وخیم بوده است، گفت تنها چیزی که او را نجات داد بمباران زندان حیات تحریر الشام در ادلب توسط هواپیماهای جنگی روسیه بود، که به او و بقیه‌ی زندانیان کمک کرد تا فرار کنند.

 

وی توضیح داد که از آن زمان تاکنون با خانواده‌اش در مناطق شمال سوریه زندگی می‌کند، و به دلیل عدم وجود نهادهای بین‌المللی یا محلی برای محافظت از فعالان زن در برابر هرگونه خطر، تهدید و یا بازداشت و به دلیل ترس از انتقام بیشتر مقامات آن منطقه از فعالیت‌های رسانه‌ای دست کشیده است.

 

سلوی عبید، فعال مدنی، ٣٢ ساله، نیز با اشاره به خطراتی که فعالان زن توسط جناح‌های اپوزیسیون به دلیل فعالیت‌هایشان در جهت تغییر ذهنیت جامعه در مورد حقوق زنان و دفاع از آنها در معرض آن قرار دارند، گفت: «ناامنی، عدم پاسخگویی و عدم قوانین بازدارنده به این امر دامن می‌زنند.».