خسته و خشمگینیم؛ ۱۸۰ هزار زن در مکزیکوسیتی راهپیمایی کردند
بیش از ١٨٠ هزار زن در روز جهانی زن برای اعتراض به خشونت گسترده علیه زنان به خیابان‌های شهر مکزیکوسیتی آمدند.
مرکز خبر - ظهر روز ۸ مارس ۲۰۲۴، گروه‌های کوچکی از زنان با لباس‌های بنفش و بندهای بنفشی که دور مچ، مو و گردن خود بسته بودند، در مکزیکوسیتی تجمع کردند. طولی نکشید که آنها جمعیت حدود ۱۸۰ هزار نفری را تشکیل دادند که در روز جهانی زن با هم راهپیمایی کرده و شعار سردادند.
شعارهای آنها با مگافون یا سیستم‌های صوتی که صدا را به سمت بالا هدایت می‌کردند، تقویت می‌شد. چهره‌ها رو به آسمان بود. آنها با صلابت دست‌هایشان را بالا برده و تعداد زیادشان، عدم حمایت پلیس و قصد خود برای مبارزه را فریاد زدند.
ایلینا آلوارز مندوزا، ۴۰ ساله، که به همراه دختر ۱۰ ساله‌ی خود، امیلیانا لیوا آلوارز، در راهپیمایی شرکت کردە بود، گفت: «تعداد زنانی که متحد شده‌اند شگفت‌انگیز است. چگونه دولت می‌تواند ما را انکار کند؟»
به گفته‌ی وزیر امنیت و حمایت از شهروندان، در سال ۲۰۲۳ روزانه حدود ۱۰ زن در مکزیک جان خود را از دست داده‌اند: بیش از ۲۵۰۰ مورد به دلایل متفرقه به قتل رسیده و بیش از ۸۰۰ نفر بە بهانەی آنچە ناموس خواندە می‌شود بە قتل رسیدەاند. بر اساس گزارش موسسه‌ی ملی آمار و جغرافیای مکزیک (INEGI) در سال ۲۰۲۱، بیش از ۴۰ درصد از زنان بالای ۱۵ سال در دوران کودکی خود نوعی از خشونت را تجربه کرده‌اند.
گروهی از زنان در طی راهپیمایی خود در نزدیکی خانه‌ی اپرای مکزیکو سیتی، Palacio de Bellas Artes، با لباس‌های بنفش ایستاده بودند و تابلوهایی را در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: «اگر مورد آزار قرار گرفته‌ای من را نقاشی کن».
«پلیس مراقب من نیست، دوستانم مراقب من هستند»
مهدیا پرز مارتینز، ۴۵ ساله اهل کوئرناواکا، شهری در نزدیکی مکزیکوسیتی، گفت که بخاطر خودش و فرزندانش راهپیمایی می‌کند و توضیح داد که در یک منطقه‌ی امن در مکزیکوسیتی زندگی می‌کند. با اینحال بازهم «مدام مراقب مردان اطرافش است».
زنی که مادر سه فرزند است، به زنان عفو بین‌الملل پیوسته بود، او نیز می‌گفت: «هیچ‌کس قابل اعتماد نیست. هرکسی ممکن است شکارچی باشد. من حتی نمی‌توانم به پلیس اعتماد کنم، به ویژه پلیس‌های مرد. او یک تاپ کوتاه یاسی و یک کلاه بیسبال به تن داشته و تابلویی در دست گرفته بود که روی آن نوشته شده بود: «مادرم به من یاد داد برای حقوقم بجنگم».
او می‌گفت: «سیستم قضایی ما را تماما مردان تاسیس کرده و اداره می‌کنند. حتی اگر به حق دنبال عدالت باشیم، با این سیستم به آن نمی‌رسیم. بنابراین، من معمولا سعی می‌کنم با اجتناب از مکان‌ها و زمان‌هایی که ممکن است خطرناک باشد، پیشاپیش از بروز خشونت جلوگیری کرده و از خودم محافظت کنم.»
ترس او کاملا موجه است. مطالعه‌ی سازمان Mexico Evalua در سال ۲۰۲۱ تأیید کرد که معافیت از مجازات برای قتل زنان در مکزیک حدود ۹۴ درصد است. زنان باید مراقب پلیس مکزیک باشند. یک مطالعه‌ی دولتی که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، نشان داد اکثر زنانی که توسط پلیس بازداشت می‌شوند، مورد آزار جنسی قرار گرفته و حدود یک سوم آنها مورد تجاوز قرار گرفته‌اند.
این راهپیمایی در میدان مرکزی مکزیکوسیتی - زوکالو - که ساختمان‌های دولتی و کلیسای جامع متروپولیتن مشرف به آن است، پایان یافت. میدان مملو از معترضان بود و مردم در گرمای سوزان ۳۱ درجه‌ی سانتیگراد در مکان‌های کوچکی که در سایه‌ی چادر دستفروشان خیابانی بود، فنجان‌های ذرت، انبه و چیپس سیب‌زمینی آغشته به لیموترش و سس چیلی عرضه می‌کردند و به دنبال تسکین معترضان بودند. آفتاب‌زدگی شایع‌ترین شکایت در میان ۱۱۲ بیماری بود که در طول راهپیمایی در این روز تحت مراقبت‌های پزشکی قرار گرفتند.
صدها پلیس در پشت موانع فلزی سنگین با لبه‌های فلزی آویزان ایستاده بودند. آنها به خط ایستاده و آنقدر فاصله گرفته بودند تا از رگبار تقریباً دائمی لیوان‌های پلاستیکی، زباله‌ها، فلاش‌بانک‌ها و شراره‌های بنفش توسط معترضان خشمگین جلوگیری کنند. زنان از هرگونه منفذی در موانع استفاده می‌کردند تا به خط پلیس نفوذ کرده، به پلیس طعنه بزنند، و بنرهای مقوایی روشن خود را برافروزند.
پرز با توضیح اینکە آنها نماینده‌ی بخشی از فمینیسم هستند که خشمگین است، گفت: «ما پیشتر تلاش بسیاری کرده‌ایم که صدایمان در صلح شنیده شود، اما اعتراض‌هایمان هیچگاه کاری از پیش نبرده است. بله، ما عصبانی هستیم و حق داریم که چنین باشیم.»
او افزود: «ما خسته شده‌ایم و خشمگینیم.»
این اولین راهپیمایی امیلیانا لیوا آلوارز ۱۰ ساله بود، او گفت که امیدوار است در آینده به راهپیمایی‌های بیشتری برود. با لباس‌های صورتی و یک تی‌شرت بنفش، خاطرنشان کرد که حضور در آنجا «حضور در چیزی که برای همه مهم است، نه فقط برای یک نفر، بسیار هیجان‌انگیز است».
او گفت که فکر می‌کند این راهپیمایی‌ها قادر هستند همه چیز را تغییر دهند «حتی اگر فقط یک حرکت کوچک باشد».
از امیلیانا پرسیده شد، «چه نوع چیزهای کوچکی ممکن است تغییر کند؟»
مکث کرد، سپس گفت: «مزد یکسان برای مردان و زنان یا اینکه زنان کمتری هر روز کشته می‌شوند».
بیش از ۱۸۰ هزار معترض در مکزیکوسیتی با مطالبات مختلفی از جمله دسترسی به عدالت و رهایی از خشونت و ترس راهپیمایی کردند. آنها عکس افرادی که آنها را متهم به تجاوز جنسی یا خشونت می‌کردند، در دست داشتند. برخی از بنرها خواستار ایجاد تغییر در آینده و بزرگ‌شدن دختران بدون خشونت بودند. برخی دیگر زنان غایب کشته شده را به یاد می‌آورند.