بریوان ایناتچی

مرکز خبر - در هر شهری از روژآوای کوردستان، داستان‌های بی‌همتایی به چشم می‌خورند. زنان و شهرها با مقاومت‌های عظیم، داستان‌های خود را به اشتراک می‌گذارند. هر جا که مقاومتی گسترده صورت گرفته، داستان‌های شجاعت و ایستادگی زنان به گوش می‌رسد. این شهرها و زنان، با هم پیوند محکمی برقرار کرده‌اند. کوبانی، یکی از این شهرهاست که در برابر تهاجم مزدوران داعش، به مدت ۱۳۴ روز مقاومت کرد. با انجام حملاتی در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴ با هدف نسل‌کشی، این شهر با مقاومتی استوار، در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۵ به پیروزی دست یافت.

نه یک روز، نه دو روز، نه سه روز... ۱۳۴ روز که برای یک عمر است. این ۱۳۴ روز، صفحاتی از تاریخ را نوشتند، جایی که هر روز، داستانی از مقاومت و استقامت زنان به آن افزوده شد. این داستان‌ها به معنای زندگی آزاد و با شرافت تبدیل شدند و از مرزهای کوبانی و کوردستان فراتر رفته و به زنان تمام جهان رسیدند. یکی از این داستان‌ها، داستان نوال عگید کوچر است.

در سال ۲۰۱۹ برای اولین بار با نوال آشنا شدم. او زنی است که در جنگ کوبانی شرکت کرده، سه بار زخمی شده و هر بار پس از بهبود زخم‌هایش، به صفوف جبهه بازگشته است. همواره تمایل داشتم داستان او را بشنوم، اما به دلیل مشغله‌های زیاد، تا به حال فرصتی برای این کار نداشته‌ام. اما امسال، به مناسبت سالگرد آزادسازی کوبانی، توانستم به داستان او گوش فرا دهم. داستان نوال، یکی از داستان‌هایی است که با کوبانی هم‌پیوند شده است.

 

«من نمی‌توانستم رنج خلقمان را تحمل کنم»

نوال عگید بیان داشت: وضعیتی که خلق ما در آن به سر می‌برد و حمله‌ای که به مردم ما صورت می‌گرفت را نمی‌توانستم تحمل کنم، به همین دلیل راهی کوبانی شدم" و سپس شروع به شرح دلایل پیوستن به مقاومت تاریخی کرد. در سال ۲۰۱۴، همراه با ۵۰ نفر از همرزمانش، به کوبانی می‌رود، زمانی که حملات داعش به این شهر شدت گرفته بود. ورود او با افزایش حملات داعش به کوبانی همراه است. نوال می‌گوید هنگامی که به کوبانی رسیدم، بوی باروت مشهود بود و صدای گلوله‌ها به شدت در هوا می‌پیچید. جنگ سختی در جریان بود و داعش به شکل وحشیانه‌ای به ما حمله می‌کرد و ما نیز به این حملات پاسخ می‌دادیم.

 

هر روز کوبانی به نام مقاومت ثبت می‌شود

آنچه که همه ما از کوبانی شنیده‌ایم و معنایی که کوبانی برای ما دارد، این است که مقاومتی که در آنجا صورت گرفت، تنها متعلق به کوبانی نبود. وقتی نوال از آن روزها صحبت می‌کند، این واقعیت را از چشمان او می‌بینیم. در ۱۳۴ روز کوبانی، زنان مقاومت کردند، جامعه سیاسی و اخلاقی مقاومت کرد، یعنی به طور کلی بشریت مقاومت کرد. نوال نیز در میان این جنگ، مقاومت می‌کند، در کنار یارانش گاهی با نابودی روبرو می‌شوند، در گرمای جنگ بسیاری از نیازهای اساسی خود را نمی‌توانند تأمین کنند، اما با تمام وجود مقاومت می‌کنند. در آنجا به معنای واقعی مبارزه و مقاومت دست می‌یابند، یعنی معنای بودن و نبودن برای خلقی که می‌خواهد به آزادی دست یابد. بله، نوال نیز یکی از آن زنان است که با موهای بلند و چشمان روشن خود، در برابر تهاجم مردسالارانه داعش که قصد تسلط بر زنان را دارد، مقاومت می‌کند و می‌جنگد.

 

سه بار زخمی می‌شود

نوال در میان جنگ سخت دو بار زخمی می‌شود. هر بار که زخمش التیام می‌یابد، دوباره به جبهه‌های جنگ باز می‌گردد و دست به اسلحه می‌برد و در برابر تعرض ظالمانه داعش می‌جنگد. اما در دفعه سوم، نوال به شدت زخمی می‌شود. او این‌گونه از آن لحظات یاد می‌کند: «در سال ۲۰۱۵ ما عملیات مشتنور را آغاز کردیم. قبل از عملیات، برای افزایش روحیه، رقص و پایکوبی کردیم. با این شور و اشتیاق به سوی دشمن حرکت کردیم. شب هم عملیات ادامه داشت. صبح زود هنگامی که می‌خواستم به موضع نگهبانی بروم، با گلوله زخمی شدم. گلوله به گلویم اصابت کرد. سپس رفقا سر رسیدند و مرا به بیمارستان بردند.»

 

پس از سه ماه به هوش می‌آید

پس از زخمی شدن سخت نوال، او را به بیمارستانی در باکور کوردستان منتقل می‌کنند. نوال عگید در برابر زخم سخت خود نیز مبارزه می‌کند. پس از دو ماه بستری در کما، مانند اینکه دوباره به دنیا آمده باشد، بە هوش می‌آید. سپس حدود یک ماه در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می ماند. نوال می‌گوید: «پس از سه ماه از زخمی شدن من، چشمانم را باز کردم. دست و پایم تکان نمی‌خورد. نمی‌توانستم روی پای خود بایستم. وقتی چشمانم را باز کردم احساس بسیار عجیبی داشتم. پس از یک ماه توانستم روی پاهایم بایستم. پاهایم خوب شده بود اما دست‌هایم هنوز کار نمی‌کرد. چون گلوله به گلویم خورده بود، نمی‌توانستم حرف بزنم.»

 

مژده آزادی کوبانی

در دورانی که نوال در برابر زخم سخت خود مقاومت می‌کند، در کوبانی نیز یاران مبارز او برای آزادی کوبانی مقاومت می‌کنند. نوال که در بیمارستان آزادسازی کوبانی را می‌بیند، احساسات خود را در آن لحظه این‌گونه بیان می‌کند: «در دوران درمان، روزی پزشک نزد من آمد. به من گفت مژده‌ای برایت دارم. چون نمی‌توانستم حرف بزنم، سرم را تکان دادم. به من گفت :کوبانی آزاد شد.» نوال هنگامی که از مژدگانی سخن می‌گوید، انگار که دوباره خبری خوش می‌شنود، ادامه می‌دهد:« وقتی شنیدم کوبانی آزاد شده، شادی بی‌همتایی را تجربه کردم. اما در دلم غم عمیقی نیز وجود داشت. بسیاری از یارانی که با هم در جبهه بودیم و شهید شدند، باید آنان هم این مژده را می‌شنیدند.»

 

«مزدورها از هلهله‌ رفقای زن می‌ترسیدند»

نوال می‌گوید:« کوبانی با زحمات و مقاومت زنان آزاد شد و این‌گونه ادامه می‌دهد: یکی از نمونه‌های مقاومت در کوبانی، رفیق آرین است. هنگامی که رفیق آرین عملیات فدایی در مشتنور انجام داد، جهان مقاومت تاریخی در کوبانی را حس کرد. رفیق روان نیز هنگام انجام عملیات فدایی در حلنج، بار دیگر جهان را ملزم کرد تا مقاومت تاریخی کوبانی را ببیند. در میانه جنگ وقتی یاران زن هلهله می‌کردند، مزدورهای داعش از ترس به خود می‌لرزیدند. کوبانی با زحمات و مقاومت رفقای زن آزاد شد. رفقای زن شهید ‌شده در کوبانی، پیروزی کوبانی را تضمین کردند. در کوبانی هزاران رفیق به شهادت رسیدند.»

 

دولت ترکیه او را دستگیر می‌کند

داستان نوال در اینجا هنوز به پایان نرسیده است. هنوز راه بازگشتی در پیش روی او وجود دارد. نوال در حالی که هنوز قادر به صحبت کردن نیست، با وضعیت زخمی‌اش می‌خواهد از  باکور کوردستان به روژآوای کوردستان بازگردد، یعنی جایی که برای آن مقاومت کرده است. اما توسط دولت ترکیه دستگیر می‌شود. بعد از آزاد شدن به روژآوا بازمی‌گردد.

 

بازگشت به کوبانی

بدون شک کوبانی قبل از زخمی شدن نوال و بعد از بازگشت نوال مثل هم نیستند. همانطور که کوبانی ۱۳۴ روز با هلهله مبارزان و فرماندهان زن مقاومت کرد و در ۲۶ژانویه ۲۰۱۵ به پیروزی رسید، پس از آزادی نیز با دستان زنان زندگی جدیدی بنا نهاده شد. زندگی جدید بر پایه پارادایم ملت دموکراتیک با تلاش و کوشش زنان بنا شد. نوال درباره بازگشت دوم خود به کوبانی می‌گوید:«زمانی‌که در سال ۲۰۱۵ پس از آزادسازی دوباره به کوبانی بازگشتم، دیگر کوبانی قبلی نبود. در کوبانی زندگی دوباره جریان داشت. این شادی بزرگی بود. فهمیدم چرا این‌همه خون ریخته شده است. احساس بسیار متفاوتی بود.»

 

«کوبانی نام تاریخ و مقاومت است، ما در برابر حملات مقاومت خواهیم کرد»

نوال عگید خاطرنشان کرد: «وقتی می‌گویم کوبانی، تاریخ و مقاومت به یادم می‌آید. کوبانی صدها رفیقی را که در آنجا به شهادت رسیده‌اند، به یادم می‌آورد» و سپس به حملات دولت ترکیه به کوبانی و مناطق اطراف شمال و شرق سوریه اشاره می‌کند. نوال عگید این‌طور می‌گوید: «پس از آزادی کوبانی نیز تا به امروز حملات دولت ترکیه ادامه دارد. دولت ترکیه به تمامیت روژآوا حمله می‌کند. چون شکست خورده است، به روژآوا حمله می‌کند. ما در برابر حملات مصمم به حفظ دستاوردهایی هستیم که با خون صدها رفیق شهید به دست آمده است. بر پایه پارادایم ملت دموکراتیک که رهبر آپو آن را ارائه داد و در روژآوا گسترش می‌یابد، تا آخر در برابر حملات مقاومت خواهیم کرد و کار و تلاش خود را پیش خواهیم برد. با مقاومت خود پیروز خواهیم شد.»

 

«زنان باید از کوبانی و دستاوردهای خود دفاع کنند»

نوال عگید کوچر، یکی از فریادهای مقاومت کوبانی، در پایان سخنان خود گفت: «پیروزی کوبانی نه فقط متعلق به مقاومت کوبانی است، بلکه متعلق به تمامی زنان جهان استو اقدام هر یک از رفقای زن در کوبانی باعث گشوده شدن راه آزادی برای زنان جهان شد و دستاوردهای بزرگی به همراه داشت. بنابراین هر حمله‌ای که امروز بر روژآوا صورت می‌گیرد، علیه تمامی زنان جهان است. به عنوان یک فریاد مبارزه کوبانی، از همه زنان جهان می‌خواهم که از کوبانی و دستاوردهای زنان دفاع کنند. پیروزی متعلق به ماست.»