کارزار «نه به اعدام» در حمایت از زنان فعال در ایران

روزنامه‌نگاران زن عفرین و شهبا درباره صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی و پخشان عزیزی اظهار داشتند: «ما صدای اعتراض خود را علیه احکام اعدام بلند خواهیم کرد و ماهیت تفکر مردسالارانه و دولتی را آشکار خواهیم ساخت.»

حسنا محمد

شهبا - حکومت ایران در تاریخ ۴ ژوئیه سال جاری حکم اعدام را برای شریفه محمدی، فعال حقوق زنان، و در ٢۴ همان ماه برای پخشان عزیزی، روزنامه‌نگار، صادر کرد. این تصمیم با مخالفت و واکنش گسترده زنان مواجه شد. در سرتاسر مناطق شمال و شرق سوریه، روزنامه‌نگاران و فعالان زن این احکام را محکوم می‌کنند. در اعتراض به صدور حکم اعدام زنان در ایران، اتحادیه رسانه‌های زنان شمال و شرق سوریه کارزار امضایی را با عنوان «نه به اعدام» در ١٢ آگوست آغاز کرد.

از زمان آغاز جنبش «ژن، ژیان، آزادی» تاکنون، دولت ایران زنانی را که علیه تفکر مردسالارانه و دولتی مبارزه می‌کنند و به پا خاسته‌اند، با اقدامات خشونت‌آمیز و بازداشت مواجه می‌سازد و به ویژه صدور حکم اعدام را برای این زنان توجیه می‌کند. در واکنش به حکم اعدام پخشان عزیزی و شریفه محمدی، روزنامه‌نگاران زن عفرین و شهبا دیدگاه‌های خود را با خبرگزاری ما در میان گذاشتند.

 

ایران صدور حکم اعدام را برای خود مشروع می‌داند

سیدرا ممو، خبرنگار تلویزیون Jin TV، ضمن محکوم کردن حکم اعدام زنان در ایران، به سیاست‌هایی که زنان را هدف قرار می‌دهد اشاره کرد و گفت: «ما قاطعانه حکم اعدام هر دو زن روزنامه‌نگار و فعال در ایران را رد می‌کنیم. در سراسر جهان، حق روزنامه‌نگاری و فعالیت زنان محدود و سرکوب می‌شود. در مناطقی که زنان تلاش می‌کنند حقیقت جامعه خود را آشکار سازند و حقوق خود را مطالبه کنند، مورد هدف قرار می‌گیرند، بازداشت می‌شوند و با رفتارهای خشونت‌آمیز روبرو می‌شوند. در ایران پس از قیام ژینا امینی، بسیاری از فعالان زن به بهانه‌های مختلف دستگیر شدند و احکام سنگینی علیه آنها صادر شد. هدف از این اقدامات جلوگیری از مقاومت زنان در برابر حاکمیت است. از آغاز جنبش 'ژن، ژیان، آزادی' در روژهلات کوردستان، زنان در مقابل تفکر مردسالارانه و دولتی ایستاده‌اند، در فعالیت‌ها مشارکت می‌کنند، اعتراض خود را نسبت به این تفکر ابراز می‌دارند و برای شکستن آن مبارزه می‌کنند. صدها زن که برای آزادی در برابر تفکر حکومت مبارزه می‌کنند، در ایران بازداشت می‌شوند و حکم اعدام برای آنها صادر می‌شود. حکم اعدام در سراسر جهان و در قوانین مربوط به حقوق روزنامه‌نگاران پذیرفته نمی‌شود، اما دولت ایران این حکم را برای خود مشروع می‌داند و افراد مسئول نیز در برابر این احکام به وظایف خود عمل نمی‌کنند.»

 

ما به کارزار 'نه به اعدام' می‌پیوندیم

سیدرا ممو اعلام کرد که در اعتراض به حکم اعدام، به کارزار YRJ خواهند پیوست و صدای خود را به گوش جهانیان خواهند رساند تا این حکم را متوقف کنند. او سخنان خود را چنین به پایان رساند: «در سطح شمال و شرق سوریه، اتحادیه رسانه‌های زنان (YRJ) که واقعیت جامعه و زنان را منعکس می‌کند، کارزار جمع‌آوری امضا علیه حکم اعدام را آغاز کرده است. ما نیز به عنوان روزنامه‌نگاران زن در عفرین-شهبا به این کارزار می‌پیوندیم و صدای اعتراض خود را علیه اعدام زنان بلند می‌کنیم. همزمان، پیام خود را به جهانیان نیز می‌رسانیم. ما معتقدیم که هیچ کس نمی‌تواند صدای زنان را خاموش کند یا حقوق آنها را پایمال نماید؛ زنان تحت شعار 'ژن، ژیان، آزادی' در برابر تفکر مردسالارانه و دولتی مبارزه می‌کنند. حکم اعدام پخشان عزیزی و شریفه محمدی به منزله اعدام تمام زنان مبارز است، از این رو ما این حکم را قاطعانه رد می‌کنیم. ما به عنوان روزنامه‌نگار اعلام می‌کنیم که زنان در هر کجا که باشند، علیه تفکر مردسالارانه مبارزه می‌کنند و ما از طریق قلم، دوربین و اندیشه آزادی زنان، صدای رسای آنها خواهیم بود.»

 

حکم اعدام شریفه و پخشان تمامی زنان را هدف قرار می‌دهد

زانا روژ، روزنامه‌نگار روزنامه روناهی، توجه را به سیاست‌هایی که علیه زنان اعمال می‌شود جلب کرد و سخنانش را چنین ادامه داد: «سیاست‌هایی که در ایران اجرا می‌شود، سیاست نقض حقوق و سرکوب زنان است و بی‌تردید این سیاست ادامه تفکر مردان قدرت‌طلب است که در این قرن علیه زنان و پیشرفت آنها اعمال می‌شود.

از زمان آغاز جنبش 'ژن، ژیان، آزادی' تاکنون، سیاست‌های خشونت‌آمیز علیه زنان مبارز و معترض اعمال می‌شود. اخیراً، دولت ایران حکم اعدام را برای دو زن فعال و روزنامه‌نگار صادر کرده است. ما به عنوان روزنامه‌نگاران زن به هیچ وجه این را نمی‌پذیریم. اینکه در این دوران نیز در دولت ایران احکام اعدام اجرا می‌شود، مایه شرمساری برای جهان است و باید این حکم نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان لغو شود. ما حکم اعدامی را که برای این دو زن صادر شده است، تصمیمی علیه تمام زنان می‌دانیم.»