کاهش سن سارقان در ایران به ۶ تا ۷ سال
افزایش آمار سرقت پدیدهی بیسابقهای است که دلالت بر بحران اجتماعی در ایران دارد و آیندەی مردم را با خطر جدی مواجهە کردە است.

مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، یکی از پژوهشگران حوزهی آسیبهای اجتماعی از کاهش سن سارقان در ایران خبر میدهد.
به گفتهی محمدرضا محبوبفر سن سرقت به ۶ تا ٧ سال کاهش یافتە است. بسیاری از این کودکان به خانوادههایی تعلق دارند که از نظر مالی شرایط مناسبی ندارند، بنابراین، این کودکان برای سرقت روانهی خیابان میشوند.
در حال حاضر ۶٠ میلیون ایرانی زیر خط فقر قرار دارند. البته ۴٠ میلیون در خط فقر مطلق هستند. وی در ادمه گفته است: با گفتن این آمار، افزایش سرقت و جرائم را ناشی از رشد خزندهی فقر در جامعه میداند.
وی معتقد است با وجود آمار ۴٠ میلیونی خط فقر مطلق تعجبی نیست کودکان و نوجوانان دست به سرقت بزنند. این کودکان ناچار به درآمدزایی برای خانوادههایشان هستند آن هم با سرقتهای کوچک.
تهران شهری که در سال ١٢٠٠ هجری قمری، آقامحمدخان قاجار، آن را با ٢١ کیلومتر وسعت و ٢۵٠ تا ٣٠٠ هزار نفر جمعیت دارالخلافه نامید.
طهران شهری محصور شده با خندقها که مردمانش نیازی به شناسنامه نداشتند و اینک آن را پایتخت مینامند. کلانشهری که در سال ١٣٩٩معاون شهرسازی و معماری شهرداریاش از دوقطبی شدنش خبر داد.
تهران به سمت دو قطبیشدن در حال پیش رفتن است، در نتیجه محلههای فقیرنشین در یک سو و محلات ثروتنمد در سوی دیگر در حال پیش رفتن است.
٣١ تیرماه ٩٩ رئیس پلیس آگاهی تهران علیرضا لطفی گفته بود تعداد سارقان بار اولی با سارقان سابقهدار مساوی شده است. در سهماههی اخیر بیش از ۵٠ درصد بازداشتشدگان در حوزهی سرقت برای بار اول مرتکب جرم شده بودند.
وی مٶثر نبودن شرایط اقتصادی بر میزان جرم و جنایت را حرفی بیهوده خوانده بود. سرقت از منازل ١۴درصد کاهش یافته، اما سرقتهای خرد افزایش داشتهاند.
محمدرضا محبوبفر، سرقت را پدیدهی تازهای برای جوامع نمیداند. این پژوهشگر، معتقد است بالا رفتن آمار سرقتها پدیده بیسابقهای است که دلالت بر بحران اجتماعی در کشور دارد. جامعهی ایران قبل از بحران اجتماعی، بحران اقتصادی را پشتسر گذاشته است.
آمارها و گفتههای مسئولان و صاحبنظران گواه بر این است که ۶٠میلیون نیاز مبرم به دریافت یارانه دارند. یارانهای که مبلغ چشمگیری هم نیست، اما گویی برای این بخش از جمعیت و برای ادامهی زندگیشان، گرهگشا خواهد بود.
خط فقر در جامعهی ایران ١٢ تا ١۴میلیون تخمین زده شده است. نرخ فقر یکی از مهمترین متغیرهای کلان و بررسی وضعیت آن و معیشت خانوارها از اهمیت دوچندانی برخوردار است.
دههی ۹۰ شمسی را دههی سوختەی اقتصاد ایران مینامند، چرا که کشور ایران یک دهه کاهش درآمد سرانه و افزایش فقر را تجربه کرده است. برآوردها حاکی از آن است که درآمد سرانهی ایرانیها از سال ۹۰ تا ۹۹ بیش از ۳۴درصد کاهش داشته است.
و از سوی دیگر نرخ فقر از ۱/ ۱۸ درصد در سال ۹۰ به ۸/ ۲۸ درصد در سال ۹۹ رسیده که رقمی بیسابقه به حساب میآید.
فقر و نابرابریهای اقتصادی از زمرهی مهمترین معضلات جامعه بشری است. فقر از بنیادیترین مشکلات و ناهنجارترین دردهای زندگی انسان است. معضل و ناهنجاری که در مقیاس پیشرفت و توسعهی زندگی بشری در حال افزایش است. مشکلات فقر صرفا منحصر به پیامدهای خود فقر نیست. مشکلات این مسألهی اجتماعی زمانی شدت پیدا میکند که بسترساز انحرافات، افزایش بزهکاری و معضلات اجتماعی شود.