مرکز خبر- نهمین روز از درگیری‌های نظامی میان جمهوری اسلامی و اسرائیل با تلفات گسترده‌ی انسانی و خسارات مادی سنگین همراه بوده است. اگرچه شدت حملات اسرائیل از نظر نظامی سنگین‌تر ارزیابی می‌شود، اما نگرانی ناظران از پیامدهای فاجعه‌بار حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران افزایش یافته است.

به گفته کارشناسان محیط زیست، هر ضربه به این تأسیسات با پخش ذرات ریزِ آلوده به مواد رادیواکتیو همراه بوده و سلامت عمومی به‌ویژه دستگاه تنفسی مردم را در معرض خطر جدی قرار داده است. با وجود هشدارهای جدی، جمهوری اسلامی هیچ‌گونه تدبیری برای حفاظت از مردم اتخاذ نکرده و سکوت سنگین مسئولان، نگرانی‌های عمومی را دوچندان کرده است.

فعالان اجتماعی با ابراز نگرانی از تداوم این وضعیت، می‌گویند مردم ایران در معرض یک «مرگ تدریجی» قرار گرفته‌اند؛ چه در نتیجه‌ی بمباران‌های اسرائیل، چه از راه گلوله، طناب اعدام یا ریزگردهای سمی.

در همین حال، خبرها حاکی از تخلیه محدود مردم از تهران است؛ اقدامی که با ایجاد موجی از بحران‌های روانی و اجتماعی، تنها بخش کوچکی از جمعیت را دربر گرفته است. بنا بر گزارش‌ها، دو سوم ساکنان تهران قادر به ترک شهر نیستند و نه امکان مالی برای خروج دارند و نه مکانی برای اسکان در دیگر نقاط کشور.

از سوی دیگر، قطع سراسری اینترنت که وارد سومین روز خود شده، به نگرانی‌ها درباره‌ی قطع کامل ارتباط مردم با جهان دامن زده است. دیروز فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، در نشست خبری از احتمال اجرایی‌شدن «اینترنت ملی» سخن گفت؛ سیاستی که به باور فعالان، در راستای کنترل کامل جریان اطلاعات و اعمال انحصار بر مردم ایران است.

افزایش موج بازداشت‌ها نیز به فضای ناامن داخلی افزوده است. دیروز دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که تا اول تیرماه «آخرین فرصت برای تسلیم فریب‌خوردگان اسرائیل» است. در همین راستا، دیروز خبر بازداشت ۵۴ نفر در خوزستان و ۲ نفر در تهران به اتهام «همکاری با موساد» منتشر شد و در این راستا تا اکنون بیشتر از ۳۵۰ نفر دستگیر شدەاند. طبق بیانیه اولیه قوه قضاییه، در روزهای جنگ، هرگونه ارتباط با موساد به‌سرعت حکم او صادرخواهد شد.

فعالان حقوق بشر معتقدند جمهوری اسلامی با بهره‌برداری از وضعیت جنگی، سرکوب داخلی را شدت داده و حملات اسرائیل را بهانه‌ای برای تشدید اعدام‌ها و بازداشت‌های فله‌ای قرار داده است. زندانیان نیز، به‌ویژه زنان، در معرض فشارهای روانی و امنیتی قرار دارند و گزارش‌هایی از وخامت اوضاع در زندان‌ها به گوش می‌رسد.

زندانیان زن نیز با ارسال نامه‌هایی از درون زندان، ضمن تحلیل پیامدهای این جنگ، خواستار اقدام فوری مردم و جامعه مدنی برای خروج از وضعیت خفقان شده‌اند.

در مناطق کوردنشین، نظام با عنوان «تجزیه‌طلبی» و در هراس از موج دوم انقلاب «ژن، ژیان، آزادی»، هزاران نیروی نظامی را به این مناطق گسیل داشته و فضای سنگین نظامی‌ـ‌امنیتی را بر مردم تحمیل کرده است. در حالی که این نیروها از ترس حملات هوایی اسرائیل در پایگاه‌ها و مراکز رسمی خارج شده‌اند، اکنون مسجدها، مدرسه‌ها، کتابخانه‌ها و حتی خانه‌های مردم را به محل اسکان موقت خود تبدیل کرده‌اند؛ بی‌آنکه کمترین توجهی به پیامدهای آن برای ساکنان بومی داشته باشند. رژیم می‌کوشد همچون حماس، مردم را به‌مثابه سپر انسانی برای حفظ جان خود به‌کار گیرد. اما این سیاست نه‌تنها امنیت نمی‌آورد، بلکه خطر را دوچندان کرده و مردم را میان تیغ سرکوب و آتش حمله‌های خارجی، بی‌پناه و تنها رها می‌سازد.

در این میان، زنان محبوس در زندان بر ضرورت همبستگی و سازماندهی نیروهای مردمی، نهادهای مدنی و جریان‌های هم‌سو در داخل و خارج ایران تأکید می‌کنند. به گفته آنان، این همبستگی می‌تواند فشار این جنگ را از دوش مردم بردارد و صدای مقاومت مدنی را بلندتر کند.

آنان از هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران، کنشگران اجتماعی و جامعه باورمندان خواسته‌اند تا سکوت را بشکنند و با اقدام‌های عملی، همبستگی انسانی و اخلاقی خود را با مردم ایران نشان دهند.