افروز رادمنش

تهران - وضعیت شرکت در انتخابات بسیار شفاف است. آنقدر که به گفته‌ی خبر آنلاین در یک نظر سنجی که برگزار کرده بود ۵٨ درصد از مردم اصلاً اطلاعی از وضعیت برگزاری انتخابات ندارند. این ناشی از حکومت مستبد جمهوری اسلامی است که چهل و پنج سال است خون مردم را در شیشه ریخته و با جنایت‌های مکرر خود هرگونه کُنِش اجتماعی را در جامعه سلب و سرکوب کرده است.  

پونه.ک ۶١ ساله ساکن تهران می‌گوید: عمویم و پدرم هر دو از فعالین سیاسی قبل از انقلاب بودند و برای آزادی جان خودشان را فدا کردند و توسط ساواک در زمان پهلوی اعدام شدند. بعد از انقلاب ۵٧ وضعیت از دوران گذشته تاریک‌تر شد این آخوندزاده‌ها به هیچ نیرویی اجازه‌ی فعالیت نمی‌دادند حتی من و رفقایم را بارها تهدید کرده‌اند و طعم زندان‌ها و شکنجه‌یشان را چشیده‌ایم. جمهوری اسلامی سال‌هاست فرزندانمان را می‌کُشد خیابان‌هایمان همه بوی خون شهدا را می‌دهد چه آنان که قبل از انقلاب ۵٧ کشته شدند و چه بعد از آن، ما باید متعهدانه راه‌شان را ادامه دهیم این مبارزه برای ما ادامه دارد. چگونه می‌توان مهر تأیید این ستم را برای تطهیر حکومت کثیف‌شان بر روی خون رفقایمان گذاشت.

طرفداران جمهوری اسلامی تعداد محدودی از افراد منتفع موجود در ساختار حکومتی هستند که درصد خیلی کمی از جامعه را تشکیل می‌دهند و در روزهای راهپیمایی یا سرکوب معترضان در خیابان از آنان استفاده می‌کند. اینان بخشی از افراد حاضر در انتخابات هستند که تنها به دنبال نفع خود می‌گردند. بخشی دیگر کارمندان دولتی هستند که به اجبار حراست و نهاد‌های زی‌ربط مجبور به شرکت در انتخابات می‌شوند.

مارال.ک ٣٨ ساله کارمند شرکت حقوقی می‌گوید: از حراست با ما تماس گرفتند و گفتند که برای انتخابات حتماً به حوزه‌ی انتخاباتی ما بیایید. از طرفی سخنگوی شورای نگهبان می‌گوید رأی دادن اجباری نیست و هیچ مجازاتی برای آن در نظر گرفته نشده است ولی وقتی حراست تماس می‌گیرد و این حرف را می‌زند یعنی شما مجبورید که رأی بدهید چون برای یک سازمان دولتی کار می‌کنید و آینده کاری شما در دست ما است. در این وضعیت بد اقتصادی آنان به راحتی ما را در تنگنا قرار می‌دهند که مشروعیت‌شان را با زور از ما بگیرند. هرچند در میان کارمندان کسانی‌ هستند که برای موقعیت و جایگاه بهتر با لیست انتخاباتی خاصی لابی می‌کنند.

سوسن.ه ٢٢ ساله معلم غیر رسمی یکی از مدارس شرق تهران می‌گوید: مدیر مدرسه به ما گفته است که حتماً شناسنامه‌هایمان باید مهر داشته باشد چون بعداً اگر بخواهند که ما را رسمی کنند به شناسنامه‌ نگاه می‌کنند و این یکی از مهم‌ترین فاکتورهای رسمی شدنمان است. برای آزمون استخدامی هم همین بود. پایبندی به نظام و شرکت در انتخابات یکی از اصلی‌ترین مسائل‌شان است. از طرفی خانواده‎ها هم نگران آینده ما هستند و می‌گویند در مملکتی که هیچ روزنه‌ای نیست نباید این موقعیت‌های کوچک را از دست داد. ولی من به عنوان یک معلم غیررسمی فشارهای چند برابری حکومت را روی شانه‌های خودم احساس می‌کنم یا باید این ستم را همین گونه که هست بپذیریم و این چرخه را برای فرزندانمان بازتولید کنیم یا نه من باید الگویی باشم برای فرزندانم این دانش‌آموزانی که از عشق ما می‌آموزاند و می‌توانند آینده را همراه با تغییر دهند. پارسال همین‌ها بودند که دانش‌آموزان را با باتوم سرکوب می‌کردند و به مدارس یورش می‌بردند و فرزندانمان را کشتند من همین سخنان را به مدیرمان گفتم با وجود اینکه می‌دانم خیلی بد برایم تمام می‌شود، ولی هیچ وقت در انتخاباتی که مهر تأیید را بر خون دوستانمان، فرزندانمان می‌گذارد شرکت نمی‌کنم.

وی تاکید می‌کند: همین حالا هم آنان از معلم‎‌ها بهرکشی می‌کنند باید به جای ترسیدن و منفعت طلبی اعتصابات و مبارزه‌هایمان را ادامه دهیم. بهتر است برای دانش‌آموزان یک الگوی قویی باشیم تا یک آدم بزدل. ما اگر نتوانیم وضعیت را تغییر بدهیم در آینده چگونه می‌توانیم جوابگوی فرزندانمان باشیم.