مركز خبر- گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی که هم‌اکنون در زندان اوین به سر می‌برد، در نامه‌ای که روز پنج‌شنبه بیست و هشتم فروردین ماه در حساب تویتر منتشر کرد، به انتقال حمید حسین‌نژاد حیدرانلو به قرنطینه زندان مرکزی ارومیه برای اجرای حکم اعدام واکنش نشان داد. ایرایی در این نامه با انتقاد از سکوت و بی‌تفاوتی جامعه در برابر اعدام‌های رژیم جمهوری اسلامی، هشدار داد که این انفعال نه‌تنها به تداوم چرخه کشتار کمک می‌کند، بلکه در نهایت آن را مشروعیت می‌بخشد.

نامه بدین شرح است: « ما نسبت به احکام اعدام سِر شده‌ایم. نگاه می‌کنیم، آهی می‌کشیم، گاهی چشمی تر می‌شود. برای تسکین وجدان خود، به «که بود؟» و «چه کرد؟» پناه می‌بریم. چیزی پیدا می‌کنیم، و در حالی که اشک گوشه چشم را با نوک انگشت محو می‌کنیم، وابستگی فرد به گروه یا جریان خاصی را مرور می‌کنیم، یا عکسی می‌یابیم که پوزیشن فرد را آنطور که می‌پسندیم، نشان می‌دهد. در همین لحظات، به خود می‌گوییم «حق‌اش نبود ولی نمی‌بایست می‌کرد» و اینگونه، نفس آسوده‌ای می‌کشیم.

اما ما که مخالف اعدام‌ها هستیم، در فضای آزاد، در خانه‌ها و پشت میزهای کار، با گوشی‌هایی با سکیوریتی بالا، از دور اعتراض می‌کنیم. غافلیم از اینکه برای لغو مجازات اعدام، باید پشت درهای زندان‌ها صف بکشیم و با صدای بلند نه به اعدام را در مقابل دیکتاتوری فریاد بزنیم. بی‌تفاوتی‌مان از پشت درهای امن خانه‌ها، هیچ تأثیری ندارد.

هم‌اکنون، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو به انفرادی منتقل شده است، او در آستانه اجرای حکم مرگ قرار دارد. در همین روزهای جمعه، مردی جوان به دار می‌آویزند و سه کودک بی‌پدر می‌شوند. یک خانواده عزادار می‌شود و ما همچنان در سکوت خود، در خانه‌هایمان به نظاره نشسته‌ایم. این جمعه‌ها، به ما اثبات می‌کنند که جامعه‌ای در خوابیم.

جمعه صبح‌ها، سحرگاهانی که با هزاران چوبه دار آغاز می‌شود، همچنان سدی بر سر راه رژیم نخواهیم بود. ما که از کنار اعدام‌های ۲۱ بلوچ در یک هفته عبور کردیم و هیچ اعتراضی نکردیم، در مقابل قتل‌های ناموسی و کشتارهای سیستماتیک رژیم همچنان سر در گم هستیم.

فریاد مادر محمد قبادلو از پشت در قتلگاه فرزندش، ما را از خانه‌هایمان بیرون نکشید و همچنان در کنج امن‌مان خواهیم ماند.»

ایرایی در پایان از «وجدان‌های بیدار فضای مجازی» انتقاد کرد و خواستار بیداری و اقدام عملی از سوی جامعه برای توقف اعدام‌ها شد. او هشدار داد که ادامه این انفعال، زمینه‌ساز تداوم سرکوب و کشتار در ایران خواهد بود.