مرکز خبر- روز یک‌شنبه ١٧ تیرماه، گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین در واکنش به شرکت کیوان صمیمی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری ایران نامه‌ای منتشر کرد و با اشاره به اینکه کیوان صمیمی آگاهانه در جانب ستم و استبداد ایستاده است، خطاب به این روزنامه‌نگار نوشت: در بزنگاه‌هایی که می‌بایست کنار مردم می‌ایستادی، پای در رکاب ستمگران بودی و سد و مانعی شدی برای مسیر رهایی. تو غروب دلگیر زندان را برای برخی دلگیرتر از پیش و کام خانواده‌‌های دادخواه را تلخ‌تر از زهر نمودی. اتفاقاً بدان که در کمپ استبداد ایستاده‌ای و پروژه‌ای هستی برای پیشبرد اهداف فرصت‌طلبان.

این زندانی سیاسی در ادامه‌ی نامه‌ی خود نوشت: تو هم ردیف امثال زیدآبادی ایستاده‌ای که شرف قلم را به ابتذال و شری علیه مردم بدل کرد.

گلرخ ایرایی در ادامه‌ی نامه‌ی خود با اشاره به اینکه خواست مردم ایران آزادی و رهایی از ستم جمهوری اسلامی و تنها راه رسیدن به آن خیابان است، نوشت: ما رهروان مسیری که از انقلاب مشروطه تاکنون به خون کامران‌ها و ساسان‌ها و فرزادها گلگوت شده است؛ اگر چه در فقر تحزب و آموزه‌های سیاسی زیستیک اما تفاوت خودکشی سیاسی و بازوی پنهان قدرت بودن را خوب می‌فهمیم و می‌دانیم «نجات ایران» و التیام زخم‌هایی که بر بدن دارد، نه از روزنه‌هایی این چنینی، بلکه با خیزشی تمام عیار و آگاهانه و از مسیر خیابان میسر است.

این زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین در پایان نامه‌ی خود نوشت: تو حتی واژه‌ی «عمو کیوان» که بسیاری از سر مهر بر تو نام گذاشتند را برای رقابت بین دو بال قدرت، چوب حراج زده‌ای. کاش سوسیالیسم را آلوده‌ی معاشقه‌های سیاسی خود نکرده بودی.