مرکز خبر- ٧ نوامبر به مناسبت تولد ماری کوری، محقق مواد رادیواکتیو و دانشمند سرشناس لهستانی که دوبار موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل در دو رشته‌ی شیمی و فیزیک شد، روز جهانی فیزیک پزشکی یا روز ماری کوری نامگذاری شد.

ماری سالومئا اسکودوفسکا کوری (لهستانی: Marie Salomea Skłodowska Curie)؛ با نام تولد ماریا سالومئا اسکودوفسکا؛ ۷ نوامبر سال ۱۸۶۷ در لهستان به دنیا آمد. ماری کوری از پیشگامان پژوهش در زمینه‌ی واپاشی هسته‌ای بود. خانواده‌ی کوری در مجموع پنج جایزه‌ی نوبل دریافت کرده‌اند و خود او نخستین زن در جهان است که به جایزه‌ی نوبل دست یافت. ماری کوری تنها زن و اولین کسی است که دو بار جایزه‌ی نوبل را دریافت کرده است و تنها کسی است موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل در دو زمینه‌ی علمی متفاوت شده است. او همچنین نخستین زنی بود که اجازه یافت در دانشگاه پاریس تدریس کند.

ماری کوری در شهر ورشو، پایتخت لهستان به دنیا آمد، در دورانی که پادشاهی لهستان بخشی از امپراتوری روسیه بود، او در دانشگاه فلایینگ که به طور پنهانی در ورشو دایر بود، تحصیل کرد و در سال ۱۸۹۱ و در سن ۲۴ سالگی به همراه خواهر بزرگترش برونیسواوا، برای تحصیل به پاریس رفت و پس از دریافت مدرک آموزش عالی، کار خود را بر روی پژوهش متمرکز کرد و در سال ۱۸۹۵ با پیر کوری ازدواج کرد و نام خانوادگی همسرش را برگزید.

گسترش نظریه‌ی پرتوزایی و ترویج آن، توسعه‌ی تکنیک‌های خالص‌سازی ایزوتوپ‌های پرتوزا و شناسایی دو عنصر به نام‌های پولونیوم و رادیوم از جمله دستاوردهای اصلی ماری کوری به شمار می‌روند. تحت نظارت او نخستین مطالعات علمی بر روی درمان تومورهای سرطانی با استفاده از ایزوتوپ‌های پرتوزا صورت گرفت. همچنین ماری کوری در طول جنگ جهانی اول، پرتونگاری قابل حمل را توسعه داد تا با کمک آن امکان تصویربرداری پرتو ایکس در بیمارستان‌های صحرایی فراهم شود. ماری کوری همچنین، بنیانگذار مؤسسه‌های کوری در پاریس و ورشو است. امروزه این مراکز نقش مهمی در تحقیقات پزشکی دارند.

ماری کوری به دلیل سال‌ها پژوهش در زمینه‌ی مواد پرتوزا و قرارگیری طولانی‌مدت در برابر این مواد، به ویژه در دوران کار در بیمارستان‌های صحرایی جنگ جهانی اول به کم‌خونی آپلاستیک مبتلا شد و سرانجام در سال ۱۹۳۴، در سن ۶۶ سالگی در بیمارستانی در فرانسه درگذشت. در سال ۱۹۹۵، پس از گذشت ۶۰ سال از مرگش، بقایای جسدش به پانتئون منتقل شد و او به نخستین زنی تبدیل شد که به پاس شایستگی‌ها و دستاوردهایش در پانتئون به خاک سپرده شده است.

ماری کوری در سال ۱۹۰۳ به همراه همسرش، پیر کوری به صورت مشترک نوبل فیزیک را دریافت کردند. در سال ۱۹۱۱ برای دومین بار نوبل شیمی به وی اعطا شد. ۲۳ سال بعد ایرن کوری، دختر ماری کوری تلاش کرد راه مادر خود را ادامه دهد و درباره‌ی موضوع نوظهور رادیو اکتیویته تحقیق کرد. ایرن کوری در جریان تحقیقات خود دریافت که رادیواکتیو را می‌توان به صورت مصنوعی هم تولید کرد. همین موضوع بود که در سال ١٩٣۵ جایزه‌ی نوبل شیمی را برایش به ارمغان آورد. کارهای ایرن کوری در زمینه‌ی ایزوتوپ‌های رادیو اکتیو پایه‌های تحقیقات زیست پزشکی و درمان سرطان امروزی را بنا کرد.