دختران خیابان انقلاب، پویشی زنانە علیە حجاب اجباری و تبعیض

ششم دی ماە سالروز تولد پویشی زنانە علیە حجاب اجباری است، دخترانی کە در سکوت نظام و جامعەی مردسالار ایران را بە چالش کشیدند.

 

مرکز خبر- ششم دی ماە، سالروز تولد پویشی زنانە علیە حجاب اجباری است، دختران خیابان انقلاب، دخترانی کە در حرکتی نمادین علیە تبعیض موجود و حجاب اجباری اعتراض کردند.

ویدا موحد نخستین دختر خیابان انقلاب، ۶ دی ماە سال ١٣٩۶، قبل از آغاز تظاهرات، در تقاطع خیابان انقلاب با بر چوب کردن شال سفیدی و بدون روسری در حرکتی نمادین، علیە حجاب اجباری اعتراض کرد. این حرکت اعتراضی آغاز پویشی زنانە علیە تبعیض جنسیتی در ایران بود.

هر چند این نخستین اعتراض علیە حجاب اجباری نبود اما ابتکاری کە در این پویش وجود داشت وی را از اعتراضات دیگر متمایز کردە بود. پس از این حرکت بسیاری از زنان ایران، این اعتراض را ادامە دادند و آغاز اعتراض مدنی و زنان علیە تبعیضی چهل سالە بود.

براساس گزارشات و همچنین بە گفتەی مرکز اطلاع‌رسانی نیروی انتظامی تهران، تنها در فاصلەی بین ششم دی ماە تا ١٢ بهمن سال ٩۶ بیش از ٢٩ نفر در همین رابطە بازداشت شدند.

زنان جوان با در دست داشتن شال سفید و بدون روسری در سکوت کامل اعتراض می‌کردند. سکوتی کە مشتی آهنین بر پایەهای رژیمی بود کە بنیان آن براساس تبعیض علیە زنان است.

تبعیض جنسیتی از جملە تبعیض‌هایی است کە سال‌ها است جوامع بشری درگیر آن هستند با وجود این اما تنها در صد سال اخیر و با فعالیت‌های فمنیستی زنان تلاش برای نابودی آن آغاز شدە است.

همزمان با تلاش جنبش‌های فمنیستی در جهان، زنان ایران و بە ویژە فعالین نیز در این راستا گام برداشتند و برای ایجاد برابری جنسیتی مبارزات خود را آغاز کردند. با وجود همەی تلاش‌ها با آغاز حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی، زنان ایران از همەی حقوق خود محروم شدند و حجاب تحمیلی نیز همراە با آن بە اجرا گذاشتە شد.

زنان از حق انتخاب پوشش محروم شدند. در آغاز تنها در ادارات و مراکز دولتی حجاب اجباری بود اما پس از چندماهی حجاب در همەی اماکن عمومی اجباری شد و زنان نمی‌توانستند بدون روسری یا شال در اماکن عمومی حضور یابند. با وجود اینکە ایران کشوری با تنوع فرهنگی، دینی و مذهبی است و بخشی از جامعە بە دین مسیحی و یهودی و دیگر ادیان باورمندند کە حجاب در این ادیان اجباری نیست اما در قوانین زن‌ستیز و تبعیض‌آمیز ایران بدون در نظر گرفتن این تفاوت‌ها حجاب بر همە تحمیل شدە است.

از همان آغاز و پس از سخنرانی خمینی کە گفتە بود  "در وزارت‌خانەی اسلامی نباید معصیت شود، نباید در وزارت‌خانەهای اسلامی زنان لخت بیایند" هزاران زن از اقشار مختلف جامعە خودجوش بە خیابان‌ها آمدند و بە مدت شش روز این اعتراضات ادامە داشت.

اعتراضاتی کە در جامعەی مردسالار آن هنگام، از سوی مردان قدرت‌طلب و سودجویی کە تنها در پی دستیابی بە منافع خود بودند، نادیدە گرفتە شد و زنان بی پشتیبان ماندند. با وجود شکست این اعتراضات اما این نخستین پویش زنان و حرکتی اجتماعی-سیاسی علیە تبعیض بود.

پس از آن زنان ایران همیشە پیشگام مبارزات حق‌طلبانە بودند و در کنار مطالبات سیاسی، مطالبات جنسیتی خود را نیز مطرح کردند، اما دختران خیابان انقلاب در شیوەی اعتراض خود ابتکار عمل داشتند کە تا آن هنگام بی‌سابقە بود. حرکتی کە این بار دیگر از سوی جامعە نە تنها نادیدە گرفتە نشد بلکە هنگامی کە نیروهای امنیتی حکومت، اقدام بە بازداشت و ضرب و شتم زنان جوان می‌کردند، با واکنش حاضرین مواجە می‌شدند.

 

اسامی چند تن از دختران خیابان انقلاب بە شرح زیر است:

ویدا موحد نخستین دختری کە آغازگر این حرکت اعتراضی بود. وی همان روز بازداشت و پس از چند روز آزاد شد. چند روز پس از آزادی بار دیگر بازداشت شد. ویدا برای بار دوم در سال ١٣٩٧ با در دست گرفتن چند بادکنک رنگی از گنبد فیروزەای میدان انقلاب بالا رفت و بە حجاب اجباری اعتراض کرد. در دومین دستگیری ویدا بە یک سال حبس تعزیری محکوم شد.

شاپرک شجری‌زادە دیگر دختر خیابان انقلاب بود کە در ٢ اسفند سال ٩۶ شالی سفید بر چوب کرد. وی پس از این اعتراض بازداشت شد. پس از آزادی از ضرب و شتم خود در مدت بازداشت خبر داد.

نرگس حسینی، اعظم جنگروی، مریم شریعتمداری و همراز صادقی از دیگر بازداشت شدگانی بودند کە هویت آنها محرز شد.

اعتراضات دختران خیابان انقلاب، واکنش‌های شدید داخلی و خارجی در پی داشت، برای نخستین بار سید علی خامنەای بە عنوان نخستین فرد درون رژیم جمهوری اسلامی، در واکنش بە این اعتراض آن را حرکت تبلیغ‌آمیز و "توطئەی دشمن" علیە رژیم خواند. او دختران خیابان انقلاب را "عدەای فریب‌خوردە" خطاب کرد.

دیگر مقامات نیز با طبعیت از خامنەای، این زنان جوان را افرادی فریب ‌خوردە و حتی معتاد بە مواد مخدر خطاب کردند و این نشان از تاثیرات این اعتراض مدنی و نمادین بود.

پس از آن سکوهای خیابان‌ها و میدان‌ها نیز تغییر شکل دادە شدند و سطح آنها شیب‌دار شد تا شاید بدین‌گونە مانع اعتراضات شوند، اما اعتراضات همچنان ادامە داشت و حتی زنان سالخوردەای کە در سال‌ ۵٧ و دهەی شصت، اعتراضاتشان نادیدە گرفتە شد بە حمایت از این دختران جوان شال سفید برچوب کردند.