مرکز خبر- پس از صدور حکم اعدام علیه پخشان عزیزی و شریفه محمدی، دو زندانی محبوس در زندان اوین، بسیاری از فعالان حقوق بشر و حقوق زنان، صدور احکام غیرانسانی دولت علیه زندانیان سیاسی را محکوم کردند.

پلتفرم دمكراتيک فرامليتی زنان روز پنجشنبه ۴ مرداد ماه، صدور حکم اعدام علیه پخشان عزیزی و شریفه محمدی را محکوم و نسبت به افزایش اعدام‌ها از سوی رژیم ایران هشدار داد.

این بیانیه بر افزایش جنایات دولت ایران با «علم بە از دست دادن مشروعیت خود»، تاکید کرده و تنها راه مبارزه را حضور مجدد مردم و خلق‌های ایران در خیابان‌ها عنوان کرده است.

 

متن کامل بیانیە پلتفرم دمکراتیک فراملیتی زنان بە شرح ذیل است:

نە بە اعدام، نە بە جمهوری اسلامی، آری بە آزادی و قیام

وریشه مرادی، پخشان عزیزی، شریفه محمدی، نسیم غلامی سیمیاری، امین سخنور، حمیدرضا سهل‌آبادی، احسان روازژیان، حسین اردستانی، علی هراتی مختاری، حسین محمد حسینی، علیاکبر دانشفر، پویا قبادی، سید محمد تقوی، وحید بنیعامریان، ابوالحسن منتظر و بابک علیپور، و شاید ده‌ها زندانی دیگر بە اتهام بغی زیر سایە شوم اعدام در زندانها بسر می­برند. نفیر خامنەای در دوران انتصاب رئیسی، عضو هیئت مرگ دهە شصت هنوز در ذهنمان ماندە است کە گفت، خدای دهە شصت زندە است.

حکومت ضد بشری ایران ۴۵ سال است کە بە بهانەهای واهی بهترین جوانان این خاک را سلاخی نمودە و با حربە شکنجە و زندان، برای ادامە حیات ننگین خود تلاش می نماید. در فاصلە دو دورە انتصابات ریاست جمهوری اخیر شریفە محمدی با اتهام بغی بە اعدام محکوم گشت و این امر بدرستی نشان داد تعویض مهرەهای دست نشاندە و مطیع حاکمیت هیچ تغییری در قوانین ضد بشریشان نخواهد داشت.

صدور حکم اعدام برای یک فعال کارگری بعد از اعدامهای سال ۶۷ بی­سابقه است. جمهوری اسلامی بعد از اعدام چپگرایان و قلع و قمع کامل تمامی تشکلهای کارگری، تلاش کرد تا "فکر سازمان­یابی" را ریشه کن کند؛ امری که هرگز در متحقق کردن آن کامیاب نبوده است.

اعتراضات بسیاری را در چند روز گذشتە در مورد این حکم غیر انسانی شاهد بودیم و تعداد زیادی از تشکلهای کارگری کشورهای مختلف هم بە کمپین علیه اعدام پیوستند اما دیدیم با وجود همه­ی اعتراضات، برای پخشان عزیزی هم حکم اعدام صادر شد، زنی کە چند روز پیش نامەای بە خارج از زندان ارسال نمود و در آن از شکنجەهای قرون وسطائی رژیم و بە دار کشیدنش سخن گفتە بود و همزمان بە تنها جرمش کە همانا کورد و زن بودنش است، اعتراف کرد.

اکنون اهمیت کسانیکه با وجود سرکوب در ایران یا همان بزرگترین زندان بی سقف، پابرجا ماندند و با دوری از فضاهای کاذب، شناخت خود را از آرایش طبقاتی جامعه ایران ژرفتر کرده و به امکانیابی برای پیشبرد مبارزات طبقاتی و سازماندهی یاری رساندند، بیش از هر زمان دیگری آشکار می­شود. اکنون که خیابان سرکوب شده، زندان، کانون انقلاب گشتە و صدای انقلابیون، نفیر زهرآلود خامنەای را بیش از هر زمان دیگری کم اهمیت نمودە است، همان انسانهای مبارز و در بند که خود را از تعلقات پوچ و دست و پاگیری کە کل جامعە غرق در بحران را درگیرنمودە، آزاد کرده اند.

حاکمیت با علم بە از دست دادن مشروعیت خود، تنها به دلیل عدم تشکل یافتگی جنبش‌ها، عدم وجود اعتراضات رادیکال، اعتصابات سراسری و منسجم کارگری و باور بە اینکه اعتراضات همواره مدنی و بە دور از خشونت خواهند بود، دست بە جنایات بیش از پیش میزند و این بار نوک تیز پیکانش زنان و جوانانی هستند کە بە جرم انسان ماندن و شهروند ایران بودن محکوم بە اعدام می­گردند.

مردم رنج دیدە و جان بە لب رسیدە ایران، شاید زمان آن فرا رسیدە است کە وجدان انسانی خویش را در این دوران پر از درد و کشتار، قاضی نموده و با شنیدن ندای مادران و پدران جگرسوختە بتوانیم یک بار برای همیشە این زخم چرکین را مداوا نمائیم.

صدای زندان را بشنویم، جائی کە برای انقلابیون راستین شکنجەگاهیست بس مهیب کە در آن کمترین و کم زجرترین شکنجە، تجربە مرگ است، اما با وصف آن همە بیداد بە مکان اعتراض رادیکال علیه اعدام بدل شدە است و انقلابیون در بند هر سەشنبە اعتصاب غذای اعتراضی خود را ادامە می دهند و حاال در اعتراض بە حکم اعدام پخشان عزیزی بە تحصن نشسته­اند.

سالهاست کە در رابطە با هر حکم اعدام، کمپین­های مختلف بە راە می­افتد و اعتراضات مدنی شکل می­گیرد اما اکثر قریب بە اتفاق این عزیزان هر بار با صدای شوم اذان سحر، بە پای چوبەهای دار بردە شدە و جانیان رژیم جانشان را می­ستانند.

پلتفرم دمکراتیک فراملیتی زنان مردم ایران را بە پاسداری و حفاظت از فرزندان محبوس خود فرا می­خواند.

زنان و جوانانی کە یکی پس از دیگری بە جوخە اعدام سپردە می­شوند و زیر شکنجە جانشان را از دست می­دهند و در بهترین شکل در صورت آزادشدن ، به دلیل آسیب­های جسمی و روانی و ودیعەهای سنگین دست بە خودکشی میزنند، همگان صدای درونی ما مردم خستە از بیداد هستند، صدایی کە سعی در خفە نمودنش می­نمایند و حربەای گشتە برای استمرار استبداد.

با تسخیر مجدد خیابانها و میادین شهرها فریاد برآوریم آری بە زندگی و نە بە اعدام. انقلاب ژن ژیان آزادی و همصدائیمان در پشتیبانی از صدای زندان تنها وسیلە ممکن است برای نشان دادن عظم راسخمان، برای رسیدن بە زندگی شرافتمندانە، آزاد و برابر.

مقاومت زندگيست!

پلتفرم دمكراتيك فرامليتی زنان