نفس جاویدان

تهران- جمعه ۱۴اردیبهشت ماه، در کافه کتاب اوسان نشستی درباره‌ی داستان «مرده‌ی‌ زنده» به نویسندگی روژان عبدلی برگزار شد. در این جلسه نوری ایجادی، نویسنده و منتقد حضور داشتند و به بررسی داستان و همچنین استفاده از روش‌ها و تکنیک‌های داستان نویسی پرداختند.

در شروع نشست روژان عبدلی داستان مرده‌ی زنده را روخوانی کرد. نوری ایجادی به بررسی داستان پرداخت و گفت: از اینکه دختران و پسران جوانی را می‌بینم که در این دوره با عشق و علاقه به داستان نویسی روی آورده‌اند بسیار خوشحالم و این نوید بخش آن است که دوره‌ی تاریک ادبیات ما دارد به پایان می‌رسد و ما روزهای روشنی را پیش‌رو داریم. یک امتیازی که من معمولاً درباره‌ی داستان‌ها می‌دهم این است که درباره‌ی جنگ نوشته شده باشد. با وجود اینکه جامعه‌ی ما جنگ را تجربه کرد اما عواقب و عوارض جنگ حداقل تا دو سه نسل باقی می‌ماند. اولین چیزی که در جنگ رخ می‌دهد جدایی و هرمان است. این جدایی همانند آنچه که ما در داستان روژان می‌بینیم می‌تواند جدایی دو فردی باشد که به همدیگر دلبسته‌اند و عاشق هم هستند یا جدایی از خانواده، شهر و حتی ارزش‌ها و فضیلت‌های انسانی باشد. پس در مجموع جنگ به عنوان یک موضوع که می‌شود سراغش رفت جای این را دارد که به آن بپردازیم.

وی در ادامە گفت: به نظرم جامعه‌ی مدنی ما در حوزه‌ی ادبیات هنوز نسبت به جنگ ادای دین نکرده است. بیشترین کارهایی که ادبیات و هنرهای دیگر برای جنگ شده این است که به جنبه‌ی تبلیغی آن بپردازند. اما وقتی از جنگ فاصله می‌گیریم آن ارزش‌های انسانی که نادیده گرفته و خرد شدند و پیامدهایی که جنگ بر جامعه گذاشته تازه دیده می‌شوند. به همین دلیل من برای این داستان یک امتیاز ویژه قائل هستم که به جنگ پرداخته است. یکی از امتیازات دیگر این داستان نشان دادن احساسات با تصویرسازی بدون بیان آن است. نوری ایجادی با بحث درباره‌ی راوی و نقد داستان به سخنانش پایان داد.