برگزاری نمایشگاه نقاشی فرنوش سعیدی
فرنوش سعیدی در مورد فعالیت‌های هنری خود می‌گوید: سبکی کە همیشە دنبال کردە‌ام سبک رئالیسم بودە زیرا احساس می‌کنم بە طبیعت، مردم و جامعه‌ای که در آن قرار دارم نزدیک‌تر است.
دنیا نظری
سنه- نمایشگاه نقاشی فرنوش سعیدی در کافه(هنر وش) واقع در چهار راه وکیل از ۲۵ دی تا ۲۵ بهمن دایر است، در همین زمینە با فرنوش سعیدی گفت‌وگویی انجام دادیم.
فرنوش سعیدی در ابتدای سخنان خود می‌گوید: اهل شهر سنە هستم و از سال ١٣٧٩ طراحی را زیر نظر استاد مهدی ضیاءالدینی شروع کردم و تا امروز نیز از آموزه‌های وی استفاده می‌کنم.
وی می‌گوید: از لحاظ روحی نیاز داشتم یک حرفه هنری را دنبال کنم و چون قبل از شروع فعالیتم در نقاشی و طراحی خودم کارهای کپی انجام می‌دادم و در خانه مشغول بودم بنابراین کم کم به این هنر علاقه‌مند شدم تا اینکه سال ٧٩ زمینە آموزش جدی برایم فراهم شد.
فرنوش با بیان اینکە مدت شش سال بە صورت مستمر طراحی را ادامه می‌دهد و از سال ٨۴ همچنان زیر نظر مهدی ضیاءالدینی شروع بە رنگ روغن می‌کند و یک سال بعد نیز همزمان زیر نظر استادان مهدی و هادی ضیاءالدینی به کارش ادامه می‌دهد که این تمرین و ممارست تا سال ٨٩ به طول می‌انجامد، می‌گوید: تا این سال بە صورت مداوم فعالیت داشتم و در نمایشگاه‌های مختلفی در تهران، دیواندره، سقز و خیلی از شهرهای استان و همچنین در خارج از ایران، کانادا و سلیمانی شرکت داشته‌ام که این نمایشگاه‌ها اکثرا به صورت گروهی بودند.
فرنوش سعیدی در ادامه افزود: از سال ١٣٩١به دلایلی شخصی وقفه‌ای چند ساله در کار هنریم پیش آمد اما مجددا شروع به فعالیت کردم. وی کار هنری را یک موضوع درونی عنوان کردە و می‌گوید: از لحاظ روحی نیاز داشتم خلأ‌ٔهای خود را پر کنم و هنر تنها راه برای این منظور بود و علاقه و گرایش به سمت طراحی و نقاشی من را به فعالیت در این راه هدایت کرد.
وی رشته تحصیلی و همچنین کار خود را بی‌ارتباط با هنرش می‌داند و در این رابطه می‌گوید: رشته تحصیلی من علوم ورزشی بوده و همچنین به مدت ٢٨ سال است کە در رشته ژیمناستیک فعالیت دارم، مربیگری بین‌المللی دارم و در بحث آموزش در این رشته فعالیت دارم و توانسته‌ام آنطور که باید و شاید به نونهالان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان این رشته خدمت کنم به همین دلیل در بحث هنر هیچ‌وقت نخواستم خود را مشغول به تدریس کنم و آن را برای خلوت و خلأهای روحی خود کنار گذاشته‌ام و دوست داشتم این بخش از زندگیم تنها مختص به خودم باشد.
فرنوش در مورد این نمایشگاە می‌گوید: مکانی که اکنون در آن حضور داریم کافه هنر وش است که این فضا را برای هنرمندان به وجود آورده که آنها علاوه بر نمایشگاه‌های دیگر در سطح شهر بتوانند از این فضا نیز استفاده کنند و من نیز با پیشنهاد یکی از دوستان نمایشگاهی را در این اینجا برپا کردم.
وی افزود: سبک کار من رئالیسم است و هرچند من بر این باورم کە هنوز هم در حال مشق کردن هستم و در زمینەهای مختلف نیز سعی کردە‌ام تجربە کسب کنم مانند نقاشی‌های انتزاعی اما آنچه را که همیشه دنبال کرده‌ام سبک رئالیستی بوده است زیرا احساس می‌کنم به طبیعت به مردم و به جامعه‌ای که در آن قرار دارم نزدیکی بیشتری دارد.
فرنوش سعیدی در پایان افزود: من شانس این را داشتم که در کنار اساتید برجسته‌ای فعالیت کنم اما شاید زنان دیگری که می‌خواهند وارد این عرصه شوند چنین فرصتی نداشته باشند و یا نتوانند ایده‌آل‌های خود را پیدا کنند و پیشنهاد من این است قبل از ورود به این رشته حتما درباره آن تحقیق کنند تا بتوانند از بهترین اساتید و بهترین متدها بهره ببرند تا در این راه موفق شوند، ناگفته نماند در تمام این سال‌ها که من کار کردم یا حتی زمانی که فعالیت نداشتم مادرم بهترین پشتوانه برای من بود و همیشه در کنارم و مشوق من بوده است و همچنین همسرم، که بعد از آن دوری که از فعالیت هنری داشتم من را تشویق به ادامه دادن کرد، امیدوارم بتوانم اول از همه زحمات اساتیدم را جبران کنم و بعد به آن اهدافی که دارم برسم و در واقع خود را و درونیات خود را در تابلوهایم بیان کنم.