برای شکستن تابوها رکاب می‌زنم؛ «من یک دوچرخه می‌خواهم»
مدیا خانِم با شعار «من یک دوچرخه می‌خواهم» در مسیری که با دوچرخه طی کرده، با ده‌ها زن تعامل داشتە است. او توضیح داد که هدفش شکستن تابوها علیه زنان و تغییر ذهنیت مردسالار در جامعه است.
دیرن انگیزک
قامشلو- در شمال و شرق سوریه، زنان با پیوند دوباره زندگی خود با انقلاب، در جامعە پیشتازانە حرکت می‌کنند. زنان که گویی شعار «انقلاب روژآوا انقلاب زنان است» را ثابت می‌کنند، به مبارزه خود برای سرنگونی الگوهای تابو اجتماعی ادامه می‌دهند.
یکی از این تابوها، دوچرخه سواری زنان است. اقدامی که دو سال و نیم پیش توسط گروهی از زنان در قامشلو در شمال و شرق سوریه با شعار «من یک دوچرخه می‌خواهم» آغاز شد، تعداد زیادی از زنان را با خود همراە کرد. مدیا خانم کە آغازگر این اقدام بود، اهدافش را توضیح داد:
«ما می‌خواستیم در برابر ذهنیت مردسالار گامی برداریم»
مدیا با اشاره به اینکه در جامعه نسبت به زنانی که از دوچرخه استفاده می‌کنند، قضاوت‌های منفی وجود دارد، بیان کرد هدف ما این است همە زنان شعار ما، «من یک دوچرخه می‌خواهم» را ە زبان بیاورند. او با اشاره به اینکه ذهنیت مردسالار در جامعه زن را صرفاً به عنوان «بدن» می‌بیند، اظهار داشت: این ذهنیت همچنان ادامه دارد. ما نتوانستەایم آن را تغییر دهیم. چند سال از انقلاب گذشته، تغییرات مثبتی اتفاق افتادە اما هنوز برخی چیزها برای زنان پذیرفته نشده است. به همین دلیل می‌خواستیم چنین گامی برداریم.
«دختران پس از ۱۲ سالگی نمی‌توانستند دوچرخه سواری کنند»
مدیا توضیح داد که در کودکی بە دوچرخه سواری بسیار علاقە داشتە است اما پس از رسیدن به سنی مشخص، به دلیل عدم پذیرش جامعه دیگر نمی‌توانسته دوچرخە سوار شود. او بیان کرد: خانواده هم تحت تأثیر جامعه قرار می‌گرفت و آنها هم قبول نمی‌کردند. وقتی دختربچه‌ها به ۱۰ تا حداکثر ۱۲ سالگی می‌رسیدند با گفتن جملە تو دیگر بزرگ شدەای و نمی‌توانی دوچرخەسوای کنی، مانع دوچرخەسواری ما می‌شدند. من می‌خواستم این دیدگاه را تغییر دهم. این یک واقعیت است، مدت طولانی نتوانستیم این نگاه را تغییر دهیم. می‌خواستیم گامی برداریم و الگوهای تحمیلی به زنان در جامعه را بشکنیم. هر زنی باید از خودش شروع کند.
«می‌خواستم راه را برای بسیاری از زنان باز کنم»
مدیا خانِم که با دوچرخه‌اش در مرکز شهر دور می‌زد و به محل کارش می‌رفت، بیان کرد: می‌خواستم از طریق انجام کاری کە به آن علاقه دارم این الگوها را بشکنم و راه را برای بسیاری از زنان باز کنم.
اما او تأکید کرد که هر زنی نمی‌تواند این کار را انجام دهد و او این حرکت را برای تغییر دیدگاه جامعه آغاز کرده است.
«از یک دوچرخه و یک نفر، به ۴۰ دوچرخه و ۴۰ نفر»
مدیا خانم اظهار کرد گروە دوچەرخەسواری کە خودش تشکیل دادە بود، دو بار مسابقه برگزار کرده‌اند و در ماراتن شهر عامود در منطقه جزیره شرکت کرده‌اند. او گفت: در اولین ماراتن ما حداقل ۲۵ زن در سنین مختلف شرکت کردند. پس از آن ماراتن، ما یک تیم تشکیل دادیم. اولین تیم ما ۱۵ دختر جوان داشت. الان ۴۰ نفر شده‌ایم. تعداد ما از یک دوچرخه و یک نفر، به ۴۰ دوچرخه و ۴۰ زن افزایش یافتە است. آرام آرام پیش می‌رود اما گام مهمی برداشتیم.
ایجاد گروە «من یک دوچرخه می‌خواهم» با هدف شکستن الگوهای تحمیلی به زنان
مدیا خانم در مورد اهداف گروه «من یک دوچرخه می‌خواهم» بیان کرد هدفشان از این کار شکستن کلیشەها است. او اعلام کرد: مشارکت این تعداد زیاد زن در این فعالیت نشان‌دهنده پیشرفت ما به سمت هدفمان است. وقتی عکس‌ها را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذاریم، شاهد توهین‌ها و بازخورهای ناخوشایند بسیاری هستیم، اما بسیاری هم شروع به پذیرش کرده‌اند. ۴۰ زن می‌توانند به طور آزادانه دوچرخه سواری کنند.
«زنان در برابر داعش جنگیدند، پس چرا نتوانند دوچرخه سواری کنند؟»
مدیا خانم با تأکید بر اینکه زنان می‌توانند بسیاری از کلیشەهای تحمیلی به خود را بشکنند و گام‌های بلندی بردارند، اظهار داشت: همیشه یک سؤال در ذهنم می‌چرخد. زنان در برابر یک سازمان وحشیانه مثل داعش جنگیدند کە در برابر آن عمل، دوچرخه سواری امری سادە و پیش پا افتادە می‌باشد. تا بە حال چرا نتوانستەایم چنین کلیشەایی را بشکنیم کە بە طبیعت و زنان سود می‌رساند. این در واقع نتیجه الگوهای ذهنی ایجاد شده طی هزاران سال در ماست. با اراده‌ای قوی، زنان می‌توانند به هدفشان برسند.
«دوچرخه سواری مزایای بسیاری برای سلامتی و محیط زیست دارد»
مدیا خانم در مورد مزایای دوچرخه سواری بر سلامت انسان بیان کرد: من دو سال و نیم است که دوچرخه سواری می‌کنم. دوچرخه سواری انرژی منفی بدن را تخلیه می‌کند. من یک روزنامه‌نگار هستم و وقت اختصاصی برای ورزش ندارم. با دوچرخه به محل کارم رفت و آمد، این مسافت ۲۰ دقیقه‌ای برای من بە نوعی یک ورزش محسوب می‌شود.
احساس می‌کنم بدنم و اراده‌ام قوی شده است. دوچرخەسواری برای دختران جوان همچون نفسی تازە است. از هر چیزی که ذهنشان را مشغول کرده دور می‌شوند.
وی در ادامه افزود: از نظر زیست‌محیطی، دوچرخه باید جایگزین وسایل نقلیه آلاینده باشد. اینجا از ژنراتور استفاده می‌شود که آلودگی ایجاد می‌کند. به جای آنها باید دوچرخه سواری کنیم.
«می‌خواهیم در تمام شهرها ماراتن برگزار کنیم»
مدیا خانم اعلام کرد قصد داریم در تمام شهرهای شمال و شرق سوریه ماراتن برگزار کنیم و افزود: دو ماه دیگر ماراتنی با شرکت ۴٠ زن برگزار میکنیم. به زنانی که بلد نیستند دوچرخه سواری کنند آموزش می‌دهیم تا آنها هم بتوانند شرکت کنند. علاقه بسیار زیادی به دوچرخه سواری وجود دارد. می‌خواهیم یک مرکز داشته باشیم تا بتوانیم به تعداد بیشتری از زنان دسترسی پیدا کنیم. مثلاً زن ۴٢ ساله‌ای کە دو فرزند دختر دارد و یکی از دخترشان در تیم ماست، با وجود اینکە هرگز دوچرخه سواری نکرده است بە گروە ما آمده تا دوچرخه سواری یاد بگیرد و اصلاً ترسی ندارد.
مدیا خانم از حامیانشان تشکر کرد و تاکیید کرد: می‌خواهیم این ورزش گسترش یابد. مهم نیست جامعە چە دیدگاهی دارد اگر زنان کار درست و آزادانه‌ای انجام می‌دهند، باید در جهت دستیابی بە اهدافشان پیش بروند.
«ما سعی میکنیم با دوچرخه سواری ذهنیت جامعە را تغییر دهیم»
رحف زلفو که به تازگی به گروه پیوسته، بیان کرد که از کودکی علاقەی زیادی بە دوچرخه سواری داشتە است. تمرینات سە روز در هفتە و در دو گروە انجام می‌شود. وی با تاکید بر اینکە چنین اقدامی گام مهمی برای تغییر قضاوت‌های منفی در جامعه است، افزود: چرا وقتی برادرم می‌تواند دوچرخه سواری کند من نتوانم؟ یا چرا وقتی دوستان پسرم دوچرخه سواری می‌کنند من نتوانم؟ دوچرخه سواری ما در اینجا فقط یک ورزش نیست. ما برای سرگرمی بە اینجا نیامدەایم، ما در اینجا سعی داریم ذهنیت جامعە را تغییر دهیم.
«با دوچرخه‌هایمان به روستاها هم خواهیم رفت»
رحف زلفو با بیان اینکه دوچرخه سواری باعث تقویت تنفس، دویدن و راه رفتن آنها نیز می‌شود عنوان کرد: باعث بالا بردن استقامت بدنیمان می‌شود و حرکاتمان را راحت‌تر می‌کند.
او بیان کرد از کودکی به نگرش‌های عقب‌مانده جامعه نسبت به دختربچه‌ها اعتنا نکرده و همیشه به دوچرخه سواری ادامه داده است.
رحف زلفو با تأکید بر اینکه برای تغییر جامعه، خانواده‌ها هم باید تغییر کنند، افزود: خانواده‌ها می‌گویند ما با دوچرخه سواری دختران مشکلی نداریم، اما جامعه ما را رسوا می‌کند. مگر جامعه کیست؟ این خانواده‌ها جامعه هستند. اگر خانواده من، خانواده دوستانم تغییر کنند، ذهنیت این جامعه تغییر می‌کند. هرچه تغییر بیشتر شود، تعداد بیشتری دختر می‌توانند در خیابان دوچرخه سواری کنند. در حال حاضر ما فقط می‌توانیم در این مجموعه دوچرخه سواری کنیم. بعد از مدتی با دوچرخه‌هایمان به داخل شهر و به روستاها خواهیم رفت.
