مرکز خبر- گزارش‌ها می‌گویند وعده‌های رهبران جهان سه دهه پیش مبنی بر تضمین حقوق، فرصت‌ها و امنیت برابر برای زنان و دختران هنوز محقق نشده و برای رسیدن به هدف برابری نیاز به هم‌افزایی دولت‌ها، نهادهای بین‌المللی و جامعه مدنی وجود دارد.

در افغانستان، نهادهای سازمان ملل و گزارشگران مستقل گفته‌اند که دستورها و سیاست‌های حکومت طالبان عملاً ساختاری از «آپارتاید جنسی» ایجاد کرده و حقوق پایه‌ای میلیون‌ها زن و دختر را محدود کرده است. مقام‌های حقوق بشری این وضعیت را «بی‌سابقه» توصیف کرده‌اند.

از زمان بازگشت طالبان به قدرت، ده‌ها دستور و بخش‌نامه برای محدود کردن دسترسی زنان به آموزش، کار و حضور در فضای عمومی صادر شده است؛ نهادهای بین‌المللی تا کنون بیش از هفتاد مورد محدودیت را مستند کرده‌اند که تأثیر گسترده‌ای بر زندگی روزمره و خدمات بشردوستانه گذاشته است.

فعالان زن افغان در داخل و خارج کشور با کارزارهایی از جمله «پایان دادن به آپارتاید جنسی» و کمپین‌های اجتماعی-حقوقی تلاش کرده‌اند فشار بین‌المللی و حقوقی را افزایش دهند و خواستار شناسایی این وضعیت به‌عنوان جرمی علیه بشریت شده‌اند. گروه‌های مدافع حقوق زنان می‌گویند این کارزارها تلاش می‌کنند صدای زنان افغانستان را جهانی کنند و راه‌های حقوقی جدیدی برای پاسخگویی ایجاد کنند.

حکومت طالبان اما می‌گوید که محدودیت‌ها در چارچوب «شریعت اسلامی» اعمال می‌شود و مسئولان متعهدند حقوق شهروندان را بر پایه دیدگاه خود تأمین کنند، هرچند این ادعا با محک‌زدن گزارش‌های میدانی و محکومیت‌های بین‌المللی هم‌خوانی ندارد.

 

آنچه فعالان و نهادهای بین‌المللی می‌گویند این است که دستیابی به برابری جنسیتی در سطح جهان به اقدام هماهنگ سیاسی و حمایت ملموس از مدافعان حقوق زن-از جمله زنان افغانستانی-نیاز دارد؛ بی‌عملی جهانی، به گفته آنها، می‌تواند پیام‌های بازدارنده‌ای برای حقوق زنان در دیگر نقاط جهان ارسال کند.