گذشت چندین سال از وعده و وعیدهای مسئولین برای جمع‌آوری بخاری‌های نفتی، هنوز بوی نفت و دودهای آن از شهرها و روستاهای مرزی کشور به استشمام می‌رسد.

 

مرکز خبر- بخاری‌های نفتی و خطرآفرین بودن آنها برای دانش‌آموزان در کلاس‌های درس زمانی توجه مسئولان آموزش و پرورش را به خود جلب کرد که در سال ۱۳٨۵ و ۱۳۹۱،  ۸ تن از دانش‌آموزان در مدرسه‌ی شهید رحیمی درودزن شهرستان مرودشت استان فارس و ۲۹ دانش‌آموز روستای شین‌آباد پیرانشهر، بر اثر آتش‌گرفتن بخاری دچار سوختگی شدند.

اکنون ۱۶ سال از حادثه‌ی درودزن و نه سال از حادثه‌ی مدرسه‌ی شین‌آباد گذشته اما تنها متضرر اصلی این بی‌مسئولیتی‌ها دانش آموزان سوخته‌ای بودند که تا به امروز با وعده و وعید مدارا کرده‌اند.

 طی این مدت قول‌های زیادی برای جمع‌آوری بخاری‌های نفتی داده شد. اما هنوز دانش‌آموزان مناطق روستایی کشور در کلاس‌هایی درس می‌خوانند که توسط همین بخاری‌های غیراستاندارد گرم می‌شود و با گذشت چندین سال از وعده و وعیدهای جمع‌آوری بخاری‌های نفتی، هنوز  بوی نفت و دوده‌های آن از روستاهای مرزی کشور به استشمام می‌رسد.

آیا بعد از آتش‌سوزی‌های متعدد در مدارس و سرنوشت ناگوار دانش‌آموزان مدارس درودزن و شین‌آباد دولت بنا ندارد، اعتبار کافی برای تجهیز مدارس و تسریع در رسیدگی‌ به آن در دستور کار قرار دهد؟