مرکز خبر- تبعیض جنسیتی در دهه گذشته بهبود نیافته و تعصبات و فشارهای فرهنگی همچنان مانع از توانمندسازی زنان می‌شود.

نتایج تحقیقاتی که توسط سازمان ملل انجام و امروز دوشنبه ١٢ ژوئن منتشر شد، نشان داد که نابرابری جنسیتی در دهه گذشته ثابت مانده است زیرا با وجود راه‌اندازی کمپین‌های حقوق بشری مانند جنبش «می‌تو» تعصبات در جامعه عمیقاً ریشه‌دار شده است.

در گزارش با اشارە بە اینکە بعید است این تبعیض به هدف سازمان ملل برای دستیابی به برابری جنسیتی تا سال ٢٠٣٠ برسد آمدە است:  تعصبات «در بین مردان و زنان گسترده است و این نشان می‌دهد که آنها عمیقاً ریشه‌دار هستند و مردان و زنان را به درجات مشابهی تحت تأثیر قرار می‌دهند.»

در این گزارش آمدە است هنجارهای اجتماعی مغرضانه و بحران توسعه انسانی گسترده‌تر، که با همه‌گیری کووید-١٩ تشدید شده و بسیاری از زنان درآمد خود را از دست دادە و مانع پیشرفت در از بین بردن نابرابری شده است.

گزارش UNDP این موضوع را از طریق شاخص هنجارهای اجتماعی جنسیتی، با استفاده از داده‌های پروژه بررسی ارزش‌های جهانی، که به بررسی چگونگی تغییر ارزش‌ها و باورها در سراسر جهان می‌پردازد، بررسی کرد.

بر اساس برنامه توسعه سازمان ملل، این شاخص نشان می‌دهد که با وجود کمپین‌های جهانی و محلی که از حقوق زنان حمایت می‌کنند، تعصب علیه زنان در یک دهه بهبود نیافته است، و این نشان می‌دهد که ۶۹ درصد از جمعیت جهان همچنان معتقدند که مردان می‌توانند رهبران سیاسی بهتری نسبت به زنان باشند در حالی که ٢٧ درصد از جمعیت جهان معتقدند که برای ایجاد یک دموکراسی زنان و مردان باید از حقوق یکسان برخوردار باشند.

حدود نیمی از جمعیت جهان یا حدود ۴۶ درصد معتقدند که مردان حق بیشتری برای به دست آوردن شغل دارند، در حالی که ۴۳ درصد بر این باورند که مردان رهبران تجاری بهتری نسبت به زنان هستند، در حالی که حدود یک چهارم جمعیت جهان  که ضرب و شتم یک زن توسط همسرش را توجیه می‌کند و ٢٨ درصد هم  معتقدند که تحصیلات دانشگاه برای مردان مهمتر است.

این گزارش با اشاره به اینکه تعصبات برای زنان «موانعی» ایجاد می‌کند و در از بین بردن حقوق زنان در بسیاری از نقاط جهان منعکس می‌شود، آمدە است: «اگر به هنجارهای اجتماعی مغرضانه جنسیتی توجه نکنیم، به برابری جنسیتی یا اهداف توسعه پایدار نخواهیم رسید.»

پدرو کونسیکاو، مدیر دفتر گزارش توسعه انسانی UNDP در بیانیه‌ای گفت: «هنجارهای اجتماعی که به حقوق زنان آسیب می‌زند، به جامعه آسیب بیشتری وارد کردە و گسترش توسعه انسانی را محدود می‌کند.»