مرکز خبر- روز سه‌شنبه ٢٧ آبان‌ماه، سید عیسی سهرابی، مدیرکل آموزش‌ و پرورش استان لرستان از شناسایی ۲هزار ۴۱۱ دانش‌آموز بازمانده از تحصیل در این استان خبر داد.

مدیرکل آموزش‌وپرورش استان لرستان در این خصوص گفت: تعداد دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل در این استان ۲ هزار ۴۱۱ نفر است. از این میان ۴٪ به دلیل مشکلاتی از جمله نبود فضای آموزشی مناسب و ۹۶٪ دیگر نیز به دلایلی همچون مهاجرت، معلولیت ذهنی و جسمی از تحصیل بازمانده‌اند.

استان لرستان سال‌های مدیدی است که در فهرست محروم‌ترین و کم‌برخوردارترین مناطق ایران قرار دارد؛ وضعیتی که تنها نتیجه شاخص‌های اقتصادی نیست، بلکه محصول ساختار سیاسی و مدیریتی مرکزگرا و توزیع نابرابر منابع در ایران است. فقر گسترده، بیکاری بالا، مهاجرت مداوم، عدم وجود زیرساخت‌ها یا فرسودگی زیرساخت‌ها و نبود فرصت‌های برابر، شاخصه‌ی اصلی استان‌های به حاشیه رانده شده همچون، لرستان، سیستان و بلوچستان، سنه، کرماشان، ایلام و... است.

در مناطق فقیر، هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم تحصیل برای خانواده‌ها سنگین‌تر است. در لرستان بسیاری از خانواده‌ها درگیر مشکلات معیشتی هستند و به همین دلیل تحصیل فرزندان، به‌ویژه در برخی روستاها و بین خانواده‌هایی که چند کودک دارند، از اولویت خارج می‌شود. فقر نه‌تنها توان اقتصادی خانواده‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه بر نگرش آنان نیز تأثیر می‌گذارد؛ یعنی کودک به جای آنکه به‌عنوان «سرمایه آینده» دیده شود، گاهی به‌عنوان «نیروی کار» برای کمک به اقتصاد خانواده تلقی می‌شود. نتیجه آن افزایش ترک‌تحصیل، کار کودک، مهاجرت و کاهش انگیزه تحصیلی است.

از سوی دیگر، ساختار حکومت مرکزگرا در ایران موجب شده بخش عمده امکانات و سرمایه‌گذاری‌ها در پایتخت یا چند استان مرکزی متمرکز باشد و مناطق پیرامونی همچون لرستان، که از نظر سیاسی و اقتصادی در حاشیه قرار گرفته‌اند، با کمبودهای ساختاری مزمن مواجه‌ شوند. عدم وجود مدارس، مدارس فرسوده، کمبود معلم متخصص، نبود دسترسی یکسان به خدمات آموزشی و کاهش فرصت‌های شغلی پس از فارغ‌التحصیلی، این وضعیت چرخه‌ای ایجاد می‌کند که در آن محرومیت اقتصادی، محرومیت آموزشی را تشدید می‌کند و برعکس.