مرکز خبر- پس از زمین لرزه‌ی ۶ فوریه در منطقه‌ی مرزی ترکیه و سوریه، باکور و روژآوای کوردستان، آب آشامیدنی نیز در بسیاری از مناطق آسیب دیده با مشکل مواجه شده است، به طوری که در استان هاتای که دچار خسارت بیشتری شده است، مردم برای دریافت تنها ١.۵ لیتر آب پاک، ساعت‌ها در صف می‌ایستند.

این امر به این دلیل است که آب لوله‌کشی آلوده شده و حتی باعث خارش پوست و عفونت در هنگام شستشو می‌شود. این در حالی است که دولت از ٣١ آوریل مجددا هزینە آب و برق را دریافت می‌کند و همچنین بلافاصله پس از زلزله خواستار صرفه جویی چند ماهه شده است.

شهرداری هاتای و سایر شهرداری‌های استان که تحت کنترل CHP هستند، خدمات کافی ارائه نمی‌دهند و این مسئله سلامتی ساکنان را به خطر می‌اندازد. مردم ساعت‌ها برای دریافت یک بطری آب آشامیدنی ١.۵ لیتری در صف می‌ایستند و در این دمای زیاد، آبی را که در صف به دست آورده‌اند، می‌نوشند.

آب سالم از خط اصلی در اختیار شهروندان قرار نمی‌گیرد، میزان آلودگی آب در مناطق مختلف متفاوت است، مردم با آب آلودە استحمام می‌کنند و لباس‌هایشان را می‌شویند اما دچار مشکلات پوستی و خارش می‌شوند و آب سبب ایجاد عفونت می‌شود. در حال حاضر پشه‌های بسیار زیادی در شهر وجود دارد و مشکلات جدی در جمع آوری و دفع زباله وجود دارد که همه این موارد احتمال ابتلا به بیماری‌های همه‌گیر را افزایش می‌دهد.

 یک بیمارستان دولتی در دفنه افتتاح شده و بسیار شلوغ است. در حال حاضر بیمارستان‌ها به سختی می‌توانند خدمات بهتری نسبت به مراکز بهداشتی ارائه دهند، کلینیک‌ها توانایی انجام آزمایشات را ندارند و بسیاری از زنان به دلیل اینکه تجهیزات فنی برای بیماری‌های زنان مناسب نیست به بیمارستان‌ها مراجعه نمی‌کنند.

ساکنان ساختمان‌های خسارت دیده و تخریب شده، از پرداخت هزینه‌های مالیاتی و مصرفی معاف هستند. با این حال، خانه‌هایی که تخریب نشده‌اند و خسارت جزئی و متوسطی دیده‌اند ولی همچنان قابل سکونت نیستند، ناچار بە پرداخت هزینە آب و برق هستند. این قبض‌ها حتی شامل ماه‌های نخست پس از زلزله نیز می‌شوند که یقینا مردم قادر به پرداخت آن نیستند.  

کسانی که برق اطرافیان را نیز تامین کرده‌اند، دچار مشکلات بیشتری خواهند شد چون شهروندان می‌گویند که قبض برق به ١٠ هزار پوند رسیده است و در محله‌ها خانه‌هایی که فرونریخته بودند و برق داشتند، برق همسایه‌ها و چادرها را تامین می‌کردند.

برق را با هم تقسیم کردند تا مردم در سرما نمانند و در تاریکی ننشینند، اما دولت در حالی از مردم پول می‌خواهد که پس از زلزله مردم نتوانسته‌اند مایحتاج زندگیشان را تامین کنند.