«آزادی کە سال‌هاست روی دیوارهای ذهنم نوشته بودم را بر دیوارهای شهر می‌نویسم»
نشمیل کە هر روز بر دیوارهای شهر شعارنویسی می‌کند می‌گوید: ما حاکمیت دیکتاتوری هستیم که کوچکترین ارزشی برای نسل جدید قایل نیست. این جنگ برای ما بسیار نابرابر از ابتدا شروع شده بود و باید برابر تمامش کنیم.
آگرین حسینی
دیواندرە - نسل‌های پیشین نوع دیگری از سرکوب را چه در خانواده و چه در جامعه (به طور مثال دوره تاریک دهه‌ی شصت) تجربه کرده بود که باعث می‌شد تصور دیگری از نحوه برخورد با سرکوب داشته باشند. تفاوت ارزش‌های ذهنی این نسل با دنیایی که در آن زندگی می‌کند یکی از علل اصلی خشم و سرکشی آنان است.
«نمی‌خواهیم تن به زلت آنها بدهیم»
نشمیل.م نوجوان ١۶سالەای کە با شجاعت و آزادگی تمام بر دیوارهای شهر می‌نویسد. نشمیل در ابتدای صحبت‌های خود می‌گوید: زبان مشترکی بین ما دختران نسل جدید و این قاتلان وجود ندارد ما نمی‌خواهیم تن به زلت آنها بدهیم و زندگی را با هنجارهای خود به ما تحمیل کنند ما مخالف حجاب اجباری و حاکمیت دیکتاتوری هستیم که کوچکترین ارزشی برای نسل جدید قایل نیست و راه اعتراض را برای همه اقشار جامعه بسته‌اند.
در مورد نوشتن شعار بر دیوارهای شهر می‌گوید: شاید من بتوانم با شعار نویسی روی دیوارهای شهر آتش این انتقام را برای همیشه روشن بگذارم و یاد شهیدان و جوانان شهرم را زنده نگه دارم گرچە با پاک کردن این شعارها فکر می‌کنند می‌توانند این آتش شعلە ور را خاموش کنند این‌ها شعارهای آزادی هستند و من سال‌هاست بر دیوارهای ذهن خود می‌نویسم و تنها کسانی کە در این آتش خواهند سوخت دیکتاتورانی هستند کە زندگی را برای ما بە خاکستر تبدیل کردە‌اند.
«این جنگ برای ما بسیار نابرابر از ابتدا شروع شده بود»
نشمیل در ادامە می‌گوید: فقر از همە لحاظ گریبان جامعه را گرفته از فقر اقتصادی بگیرید تا فقر فرهنگی در این شهر کوچک هیچ نوع کاری برای ما دختران وجود ندارد، کمترین و پایین‌ترین حقوق و دستمزد را در محیط کار داریم و روزی نیست خبرهای نفرت انگیز زن کشی و حکومت مرد سالاری را نشنویم در این شهر هیچ کارگاه و هیچ مرکزی برای کمک و آموزش به خانواده و نوجوانان وجود ندارد. هیچ آینده و شغلی برای ما وجود ندارد ما به چه جرمی باید تاوان پس بدهیم. پس این جنگ برای ما بسیار نابرابر از ابتدا شروع شده بود و باید برابر تمامش کنیم ما در میانه‌ی این زندگی می‌سوزیم و امیدی به آینده نداریم ولی می‌خواهیم بجنیگم و من می‌خواهم به عنوان یک دختر شجاعت را به جامعه نشان بدهم.
انقلاب آزادی زن بدلیل آنکه ریشه در بطن جامعه و دمکراسی دارد از دستاوردهای تاریخی و بی‌نظیر برخوردار است. مزیت‌های اساسی این انقلاب، نظام را با چالشی عمیق مواجه نموده است.
بعد از آغاز سرکوب شدید و خشونت‌آمیز معترضان از همان روزهای اول اعتراضات، حمله نیروهای امنیتی با باتوم، شوکر برقی و تیراندازی با گلوله‌های ساچمه‌ای یا حتی جنگی و شلیک به چشم، سر و ناحیه شکم، صدها ویدیو منتشر شد از کشته شدگان و همینطور زخمی‌هایی که توی خیابان بر روی زمین افتاده و یا آنهایی که به علت از ترس بازداشت در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، در خانه‌ها بستری شده بودند. با فرا رسیدن سالگرد این انقلاب مردمی دختران و پسران شهرهای سنە بە شعار نویسی‌های اعتراضی خود علیرغم فشارها و تهدیدهای حکومتی ادامه دادند نمونه این شعارها شعار و محور اصلی این جنبش شعار«ژن ژیان ئازادی» است کە هر روزە بر دیوارهای شهر نوشتە می‌شد و دوبارە پاک می‌کردند.
«٢٨شهریور کابوس قاتلان» از جملە دیگر شعارهایی است کە بر بسیاری از دیوارهای شهر دیدە می‌شود. شعار برای فواد قدیمی نخستین جانباختەی راە آزادی در دیواندرە نیز هر روز بر دیوارهای شهر دیدە می‌شود.