سنیا مرادی

سنه- شنبه، اول آذر، پارک کودک آبیدر سنه میزبان گروه کرال «هیواژین» بود؛ جایی که صدای مادران، با اجرای آهنگ کرمانجی (Ez hatim)  «من آمدم» از شهریبان، فضا را پر کرد و دل‌ها را به وجد آورد.

این گروه که دو سال پیش با دوازده مادر به سرپرستی فرشید حسامی شکل گرفت، اکنون با حدود سیصد عضو، به چهار بخش تقسیم شده و شنبه و یکشنبه، صبح و عصر، در تمرین‌های پرشور خود حاضر می‌شوند. حضور در هیواژین برای این زنان، امیدی تازه و جسارتی است در ابراز صدایی که سال‌ها به حاشیه رفته بود؛ فرصتی برای یافتن معنایی تازه در میان روزمرگی‌ها و سختی‌های زندگی.

مادران هیواژین زنانی‌اند که سال‌ها برای خانواده و دیگران زندگی کرده‌اند و اکنون این امکان را یافته‌اند که بخشی از زمان خود را برای خود صرف کنند. آهنگ‌های قدیمی و اصیل کوردی که هر بار از خواننده‌ای نام‌آشنا انتخاب می‌شوند، نه تنها میراث فرهنگی را زنده می‌کنند، بلکه لحظه‌ای از درد و فشارهای زندگی روزمره را به فراموشی می‌سپارند.

آهنگ «من آمدم» (Ez hatim) ، از خواننده کورد کرمانج شریبان حال و هوای سفر، عشق و ستایش سرزمین را در خود دارد. شریبان با این آهنگ سعی نموده تا با مخاطبش، به گشت و گذار در مناطق کوردستان و اطراف آن برود و مناظر طبیعی و تاریخی را با هم ببیند. اشاره به کوه سیپان، دریاچه وان، خجه و سیابند، شهر همدان، مم و زین در جزیره بوتان، کوه هندرین، شهر کرکوک و مرزهای کوردستان، جلوه‌ای از تنوع فرهنگی و طبیعی منطقه را ارائه می‌دهد. در آهنگ چندین نماد عاشقانه و ادبی مانند خجه و سیابند، فرهاد و شیرین و مم و زین آمده که نشان‌دهنده پیوند عاشقانه یا دوستانه گوینده با مخاطب است. همچنین جملاتی مانند «زیبا و عزیزی عروس/دختر کوردستان» بیانگر تحسین و ستایش او از فرد خطاب و نیز عشق به سرزمین است. کل اثر سرشار از حس تعلق، همدلی و زیبایی‌شناسی طبیعت و فرهنگ کوردستان است و با زبان شاعرانه، ترکیبی از عشق، احترام و تقدیر از سرزمین و مردم آن را منتقل می‌کند.

فعالیت هیواژین اکنون فراتر از سنه رفته و در شهرهایی مانند مهاباد و تهران نیز ادامه دارد. کلیپ جدید گروه با آهنگ شهریبان، تجسمی از همدلی، امید و شور زندگی زنان است؛ زنی که هر نت و هر ترانه‌اش، فصلی از تجربه، مقاومت و زندگی زنانه را روایت می‌کند.