ژوان کرمی

کرماشان - یک رزیدنت سال سوم اطفال علوم پزشکی کرماشان به نام دکتر مهتاب جمشیدی راد که باردار نیز بوده است، خودکشی کرده و جان باخته است.

دکتر مهتاب جمشیدی راد که ۳۳ سال سن داشتە و باردار بوده، به دلایلی نامعلومی دست به خودکشی زده است. با تلاش پزشکان نوزاد وی با عمل سزارین سلامت به دنیا آمده است، اما مادر علی‌رغم تلاش پزشکان و عملیات احیا در بخش CCU فوت شده است.

شایان ذکر است کە بعضی شنیدەها حاکی است رزیدنت دیگری کە هویت وی احراز نشدە، در این دانشگاه اقدام بە خودکشی کردە اما با اقدام بە موقع نجات یافتە است.

بر اساس آمار منتشر شده ۱۳ رزیدنت در طی یک سال اخیر دست به خودکشی زدەاند. با توجه به میزان بالای این آمار و تکرار آن، این مسئله نمی‌تواند بدون علت باشد و باید منتظر ماند و دید که مسئولان علوم پزشکی کرماشان بعد از توجیه فاجعەی چرنوبیل بخش رادیوتراپی بیمارستان امام رضای کرماشان، چه توجیهی برای خودکشی سریالی این افراد دارند.

بر پایەی گزارشات و اظهارات پزشکان، حتی این بخش از جامعە نیز به زیر خط فقر کشیده شدەاند. یکی از این پزشکان که از وضعیت مالی پزشکان بسیار گلەمند است و عامل این خودکشی‌ها را معضلات این حرفه و وضعیتشان می‌داند، می‌گوید: بیش از ۹۰ درصد پزشکان عمومی کارمند دولت هستند و حقوقی مابین ۱۰ الی ۱۲ میلیون و پزشکان متخصص ۱۳ الی ۱۵ میلیون دریافت می‌کنند. این در حالی است که سال گذشتە به صورت رسمی درآمد زیر ۱۵ میلیون تومان در تهران زیر خط فقر عنوان شد و در تازەترین اظهارات یک نمایندەی مجلس این رقم را ۳۰ میلیون اعلام نموده است.

بە گفتەی این پزشک؛ کارانەی این پزشکان با تٲخیری ٨ الی ۱۲ ماهه پرداخت می‌شود و اکثرا کارانەی رزیدنت‌ها برای پزشکان لحاظ می‌شود که عضو هیئت علمی دانشگاەهای علوم پزشکی هستند. در واقع فیش‌های حقوقی‌ نجومی‌ای که هر از چند گاهی منتشر می‌شوند و این باور را به وجود آورده است که پزشکان نسبت به اکثر افراد جامعه درآمد و حقوق بیشتری دریافت می‌کنند؛ مربوط به همین اعضای هیئت علمی است که چندین رزیدنت زیر دست آنان کار می‌کنند و کارانەی آنان را می‌گیرند. به عبارتی دیگر رزیدنت‌ها زیر دست آنان استثمار می‌شوند. به این موارد کار سنگین و مسئولیت بالای رزیدنت‌ها را باید اضافه کرد.

پزشکان که از وضعیت مالی و امنیت روانی و جسمی این حرفه شکایت دارند، عنوان می‌کنند که آنها گهگاهی با خشونت بیماران، همراهان بیماران و خانوادەی سوگوار نیز مواجە می‌شوند و موارد زیادی از این دست را در رسانەها مشاهده می‌نماییم. بسیاری از مردم بر این باورند که تنها افرادی که تحصیلشان به ثمر می‌نشیند و شغلی مناسب به دست می‌آورند و به رفاه می‌رسند، پزشکان هستند. اما وقتی از واقعیت به زیر فقر کشیده شدن ۹۰ درصد آنان پی ببریم، دیدگاەمان تغییر می‌کند. باید در نظر داشتە باشیم که هر پزشک ۷ سال و نیم برای پزشکی عمومی، ۲ سال برای طرح، ۴ سال برای تخصص و باز ۲ سال دیگر برای طرح، تحصیل و کار پرمشقت را پشت سر می‌گذارد، یعنی یک پزشک متخصص در یک بازه‌ی زمانی ۱۵ ساله در دانشگاه و بیمارستان‌های مناطق محروم مشغول تحصیل است و اگر این مسیر را بدونِ وقفه طی کند، در سن ۳۵ سالگی از دانشگاه خارج می‌شود.