انجمن صنفی معلمان مریوان و سروآباد: خفقان در فضای مدارس نارضایتی می‌آفریند
انجمن صنفی معلمان مریوان و سروآباد در استان سنه با صدور بیانیه‌ای از ایجاد فضای امنیتی در مدارس و قتل و بازداشت دانش‌آموزان ابراز نگرانی کرده و از حاکمیت جمهوری اسامی خواستند که به سیاست‌های سرکوب‌گرانه‌ی خود پایان دهد.
مرکز خبر- روز چهارشنبه ٢٧ مهرماه، انجمن صنفی معلمان مریوان و سروآباد استان سنه در اعتراض به بازداشت دانش‌آموزان و ایجاد فضای امنیتی در مدارس بیانیه‌ای صادر کرده و با اشاره به سیاست‌های شکست خورده‌ی جمهوری اسلامی از رژیم حاکم بر ایران خواستند که به سیاست‌های سرکوبگرانه‌اش پایان دهد و صدای اعتراض به حق مردم را بشنوند و از تعدی و دست‌درازی به مدارس و اذیت و آزار دانش‌آموزان دست بردارند.
متن کامل بیانیه‌ی انجمن صنفی معلمان مریوان و سروآباد به شرح زیر است:
به نام ژن ژیان ئازادی ( زن زندگی آزادی)، به نام همبستگی
مردم آزادی‌خواه مریوان، کوردستان، مردم آزادی‌خواه ایران و جهان
وزیر آموزش و پرورش دانش‌آموزان معترض را مجرم می‌انگارد و آن‌ها را به کانون‌های شبه زندان می‌سپارد. ایشان حرمت آموزش و پرورش را به کلی زیر سؤال برده است و ثابت کرده است که فاقد هر نوع تدبیری برای محاظت از دانش‌آموزان و مدارس است. بنابراین انجمن صنفی معلمان کوردستان-مریوان و سروآباد لازم می‌داند که گزارشی از وضعیت کنونی مدارس ارائه دهد. اگرچه وضعیت مریوان و سروآباد آئینه‌ای تمام قد بلوچستان به خون غلتیده و اردبیل به غم نشسته نیست، اما حال روز مریوان و سروآباد نیز تعریفی ندارد. امروز ما در شرایطی کلاس‌های درس را دایر می‌کنیم ذهن‌مان پیش صندلی خالی شاگردان بازداشتی است و همزمان چشممان به تخته سیاه و در مدرسه است مبادا نیروهای امنیتی به مدرسه حمله کنند، آن‌چنان که به مدارس سروآباد حمله کرده و کودکان را بازداشت کردند. هر روز شاهد گزارشی از مرگ و دستگیری و شکنجه‌ی دانش‌آموزی هستیم. آیا مردم و دانش‌آموزان حق اعتراض ندارند؟ آیا جواب اعتراض مدنی و مسالمت‌آمیز سرب داغ و ساچمه و باروت است؟ آیا این آداب کشورداری و آداب انسانیت است؟
ما کوتاه و گزیده می‌گوییم؛ بدترین مانع آموزش و یادگیری نبود آزادی و جو خفقان است. نیروهای نظامی و امنیتی که به طرق مختلف به مدارس هجوم می‌آورند و مدرسه را آماج بیرحمانه‌ترین شیوه‌های سرکوب قرار می‌دهند. حراست اداره‌ی آموزش و پرورش فضایی صد در صد امنیتی در مدارس ایجاد کرده است. مدارس دیگر مکانی امن برای آموزش و یادگیری و گردش آزاد اطلاعات نیستند، بلکه به مکانی برای شناسایی، دستگیری، ربایش و اذیت و آزار دانش‌آموزان و معلمان معترض تبدیل شده‌اند. مدیران مدارس از طرف حراست و نهادهای امنیتی مورد تفتیش و فشار قرار می‌گیرند تا حافظه‌ی دوربین‌های مدارس را به آن‌ها تحویل دهند. مدیران و معلمانی که در مقابل این خواسته‌های غیرقانونی و غیر اخلاقی مقاومت کنند عزل، تهدید و بازداشت می‌شوند، البته هستند معدود مدیرانی که به قصد خود شیرینی به خواسته‌های غیر قانونی تن می‌دهند. از آن‌ها می‌خواهیم که به جای سهیم شدن در سرکوب معلمان و دانش‌آموزان در کنار مردم بایستند. و از دانش‌آموزان دبستانی درس آزادگی یاد بگیرند.
روزها و هفته‌های اخیر شاهد دست درازی به فضاهای آموزشی بودیم و در حرکتی غیرانسانی چند دانش‌آموز در سروآباد بازداشت شده و جو رعب و وحشت عجیبی ایجاد شده است. هر روز شاهد این هستیم نیروهای لباس شخصی در قالب والدین دانش‌آموزان برای ایجاد رعب و وحشت به مدارس می‌آیند. با منطق هیچ نوع حاکمیتی، نمی‌توان تعرضی از این دست را توجیه کرد. این سیاست‌ها کاملاً با روح آزاد آموزش مغایرت دارد.
نیروهای سرکوب تنها به مدارس اکتفا نکرده‌اند؛ آتش ویرانگر زندان اوین نمونه‌ای دیگر این سرکوب‌ها است. آتش زندان اوین و تهدید جان اسکندر لطفی و مسعود نیک‌خواه و دیگر زندانیان چنان وحشتی را در ما پدید آورد که خواب را از ما بربود. هنوز خبر دقیقی از دلیل بازداشت اسکندر لطفی و مسعود نیک‌خواه و دیگر معلمان زندانی نداریم. در حالی‌که آن‌ها با وثیقه‌های سنگین آزاد شده بودند، نیروهای امنیتی در اقدامی غیر حقوقی با شکستن در منزل، وارد خانه‌ی آن‌ها شده و بدون هیچ ابلاغ قضایی به بهانه‌ی ترس فرار آن‌ها را بازداشت کردند. از مسئولین باید پرسید چرا حاکمیت از فرار معلمان بازنشسته که با وثیقه آزاد بودند می‌ترسد؟
دلیل شکنجه اسکندر لطفی بعد از بازداشت و قبل از انتقال به اوین را چگونه توجیه می‌کنید؟
خفقان در فضای مدارس نارضایتی می‌آفریند اگر حرف ما را قبول ندارید، به خیابان‌ها گوش دهید و خودتان ببینید که مردم چه می‌گویند و چه می‌خواهند. آنقدر بی‌تدبیر بودید و به حرف معلمان گوش نکردید امروز خیابان کلاس درس کودکان است.
ما از همکاران خود می‌خواهیم که در این روزهای حساس، با هشیاری بیشتری در مدارس حاضر شوند، و از دانش‌آموزان مراقبت کنند.
هر نوع مماشات در مراقبت از کودکان لطمه‌های جبران‌ناپذیری برای مدرسه و دانش‌آموزان و خانواده‌های آن‌ها خواهد داشت. اجازه ندهیم که عده‌ایی جنگ‌طلب و سرکوب‌گر با ملیتاریزه کردن مدارس فضای بی‌اعتمادی و بدبینی را بر روح آموزش حاکم بکنند.
نیز به حاکمیت می‌گوییم که اگر این سیاست‌های شما جواب می‌داد، که الان حتی دانش‌آموزان مدارس ابتدایی در خیابان‌ها شعار همراهی با مردم و اعتراضات را سر نمی‌دادند. مشاهدات ما در مدارس گویای این است که به میزانی که نیروهای امنیتی از سرکوب بیشتری استفاده می‌کنند، به همان میزان هم عزم مردم و از جمله دانش‌آموزان برای مقاومت و اعتراض هم بیشتر می‌شود. ما از حاکمیت می‌خواهیم که به این سیاست‌های سرکوب‌گرانه پایان دهد و صدای اعتراض به حق مردم را بشنوند، دست از اذیت و آزار دانش‌آموزان و تعرض و دست درازی روز افزون به مدارس بردارد.
در خاتمه اعلام می‌داریم انجمن صنفی معلمان معلمان مریوان و سروآباد - کوردستان در کنار مردم ایستاده است . صدای همبستگی سراسری قلب ما را گرمتر از همیشه کرده است. امروز اسرا پناهی دیگر فقط دختر یک مادر اردبیلی نیست، اسرا دختر همه‌ی مادران کوردستان نیز هست. امروز اشک زاهدان از چشمان مریوان و سروآباد سرازیر می‌شود ما گلوی کودکان ایران هستیم.