مرکز خبر- امروز دوشنبه ۵آبان‌ماه، مصیب رفیعی‌پور، مدیر امور بیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز اعلام کرد که در پی تشدید آلودگی هوا در استان خوزستان بیش از ۷۰۰ نفر در یک روز به دلیل علائم تنفسی، قلبی و گوارشی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی این شهر مراجعه کرده‌اند. مصیب رفیعی‌پور تأکید کرد که گروه‌های حساس از جمله کودکان، سالمندان و بیماران مزمن بیشترین آسیب را در این شرایط متحمل می‌شوند.

مدیر امور بیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز به اثرات بلندمدت آلودگی هوا نیز اشاره کرد و گفت: علاوه بر پیامدهای کوتاه‌مدت، آلودگی و کاهش کیفیت منابع آبی ناشی از خشکسالی باعث افزایش مراجعات بیماران گوارشی در سال‌های اخیر شده است.

رفیعی‌پور در پایان با تأکید بر لزوم کاهش تماس مردم با آلودگی در روزهای بحرانی، پیشنهاداتی را برای دستگاه‌های اجرایی مطرح کرد که شامل تقویت آموزش غیرحضوری، کاهش ترددهای غیرضروری، اجرای دورکاری و فعالیت ادارات با ظرفیت محدود است. وی تأکید کرد که عبور از بحران‌های زیست‌محیطی نیازمند همکاری همه‌جانبه دستگاه‌های مسئول و برنامه‌ریزی دقیق برای حفظ سلامت شهروندان است.

آلودگی هوا یکی از بحران‌های جدی زیست‌محیطی و سلامت عمومی در بسیاری از کلان‌شهرهای جهان به شمار می‌رود و شهرهایی مانند اهواز، تهران و اصفهان نمونه‌هایی از این وضعیت هستند. افزایش آلاینده‌های جوی شامل ذرات معلق (PM۲.۵ و PM۱۰)، گازهای سمی مانند دی‌اکسید نیتروژن، دی‌اکسید گوگرد و مونواکسید کربن، فشار قابل توجهی بر سیستم‌های سلامت و اقتصاد وارد می‌کند.

همچنین روز شنبه ٣ آبان‌ماه نیز، حسین احمدی‌کیا، مدیر گروه پژوهشی آلودگی هوای دانشگاه اصفهان اعلام کرد که میزان دی‌اکسید گوگرد در هوای این شهر در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال گذشته ۲۰ درصد افزایش یافته است.

او دلیل اصلی این افزایش را سوزاندن سوخت مازوت در نیروگاه منتظری دانست. در سال‌های اخیر، خشکسالی، گرد و غبار و آلودگی هوا به بحرانی جدی در اصفهان تبدیل شده‌اند.

مازوت سوختی سنگین و حاصل از پالایش نفت است و به گفته کارشناسان یکی از آلاینده‌ترین انواع سوخت محسوب می‌شود. ترکیبات گوگردی موجود در مازوت باعث سرفه، تنگی نفس، کاهش توان دفاعی بدن و در درازمدت کاهش ظرفیت ریه می‌شوند.

اکسیدهای گوگرد در جو نیز به آلاینده‌های ثانویەای مانند ذرات معلق تبدیل و به باران‌های اسیدی و تشدید آلودگی منجر می‌شوند.

طبق آمارها، در سال گذشته، میانگین سالانه ذرات معلق در هوای اصفهان حدود ۳۷ میکروگرم بر متر مکعب گزارش شده؛ یعنی سه برابر استاندارد ملی و بیش از هفت برابر استاندارد جهانی.

علاوه بر این، نتایج یک پژوهش علمی از احمد جلالیان، استاد دانشگاه آزاد اصفهان، نشان می‌دهد که بیابان‌زایی تا فاصله ۲۰ کیلومتری شهر رسیده و حدود ۵۵۰ هزار هکتار از اطراف استان اصفهان را کانون‌های فعال تولید ریزگرد احاطه کرده‌اند.

یکی از مهم‌ترین این کانون‌ها، تالاب بین‌المللی گاوخونی است که اکنون کاملاً خشک شده است.

بررسی‌ها نشان داده است که ریزگردهای اصفهان صرفاً گرد و خاک نیستند، بلکه این ذرات حاوی فلزات سنگین خطرناکی مانند آرسنیک، کادمیوم، سرب، جیوه و مس نیز هستند. به‌ویژه بستر خشک زاینده‌رود در مناطقی مانند پل خواجو، دارای مقادیر بالایی از این فلزات است.

چنین آلودگی‌هایی خطر ابتلا به بیماری‌های ریوی، تنفسی، قلبی، گوارشی و حتی سرطان را افزایش می‌دهد.

تحقیقات انجام‌شده در اصفهان همچنین نشان داده است که احتمال مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های مزمن ریه و آمبولی ریوی در روزهای با هوای گرم و خشک به ترتیب تا ۲۷.۵ و ۲۶.۲ درصد افزایش می‌یابد.

بر اساس آمار رسمی، میزان مرگ‌ومیر منتسب به آلودگی هوا در کلان‌شهر اصفهان از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ تقریباً دو برابر شده است.

با وجود هشدارهای مکرر دانشگاهیان و فعالان محیط زیست، عملکرد دولت در مهار بحران آلودگی هوای اصفهان همچنان در سطح شعار باقی مانده است.

با اینکه قانون هوای پاک در سال ۹۶ به تصویب مجلس رسید و تمام دستگاه‌های دولتی را تحت نظارت سازمان محیط زیست مکلف به رعایت این قانون کرد،اما در عمل هیچ نظارتی بر اجرای این قانون وجود ندارد.

شاخص‌های مرگ‌ومیر، بیماری‌های تنفسی و فرسایش زیست‌محیطی در اصفهان روزانه افزایش می‌یابد. و نیروگاه‌ها همچنان مازوت می‌سوزانند.