مرکز خبر- به دنبال فروکش کردن نسبی خیزش انقلابی «زن زندگی آزادی» از اواخر زمستان سال ١۴٠١، برخورد با استادان و دانشجویان منتقد و معترض با شکل دیگری آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد؛ واداشتن استادان به بازنشستگی اجباری «در حالی که سن استاد یا سابقه‌ی تدریس، هنوز به سقف قانونی نرسیده»، عدم تمدید قرارداد تدریس، اختصاص ندادن کلاس در ترم‌های تحصیلی بدون اطلاع قبلی، حذف کد استادی، انفصال موقت از تدریس و قطع حقوق ماهانه، رایج‌ترین شیوه‌ی حذف استادان طی یکسال اخیر بوده است.

بیشترین احکام اخراج استادان، در دانشگاه‌های وابسته به وزارت علوم و دانشگاه آزاد و برای رشته‌های علوم انسانی، فنی و مهندسی و هنر صادر شده است، مسئولان وزارت علوم، لابه‌لای سکوت‌های طولانی، دلایل غیرسیاسی را به عنوان مقصر اصلی حذف اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها معرفی کرده‌اند.

در جدیدترین موج سرکوب اساتید دانشگاه‌های ایران، روز یک‌شنبه ٧ شهریورماه، کانال تلگرامی خبرنامه‌ی‌ امیرکبیر اعلام کرد که سارا ملکان، استادیار دانشکده مدیریت دانشگاه صنعتی امیرکبیر، پس از طی کردن دوران مرخصی زایمان خود، برای دریافت برنامه‌ی درسی ترم جدید به دانشگاه مراجعه کرده است، که نامه‌ی قطع همکاری، به این استادیار دانشگاه امیرکبیر تحویل داده شد.